حجت‌الاسلام حسن روحانی روز گذشته، در پیامی پرمعنا، انتصاب حجت‌الاسلام سیدابراهیم رئیسی به عنوان رئیس جدید قوه قضائیه را تبریک گفت. پیامی که قطعا به ارتباط بهتر قوا کمک خواهد کرد و امید آن می‌رود تا با قاضی‌القضات جدید، امور دادرسی کشور و مقابله با فساد سرعت بیشتری گرفته و در این مسیر «آقازاده»ها و دوستان و نزدیکان هم نتوانند از میز دادگاه فرار کنند.
اما مطلع پیام روحانی، حاوی نکاتی است که می‌توان صفحه‌ها برای آن نوشت. آنجا که مکتوب کرده: «انتصاب جنابعالی از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی به سمت ریاست قوه قضاییه را که نشان اعتماد معظم‌له و مدیریت شایسته شما در مسئولیت‌های پیشین در آن قوه است، تبریک می‌گویم.»
این عبارت از روی تعارف باشد یا از سر صدق، باز هم ابهاماتی را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند.
اینکه چطور ۲۲ ماه بعد از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، رئیس این دولت، با چنین ادبیاتی انتصاب رقیب دیروز و رئیس قوه قضائیه امروز را تبریک می‌گوید، جای شگفتی دارد.
هنوز از حافظه تاریخی ملت آن ادبیات عجیب و غریب چند روز آخر مانده به انتخابات فراموش نشده است. سفرهای استانی همدان، اردبیل و... که در آنها به شکل شگفت‌آوری، نه رقیب آن روز که ۳۹ سال حاکمیت جمهوری اسلامی را به چالش کشیده بود.
آن روزها که فریاد می‌زد «ما آمده‌ایم به بداخلاقی‌ها پایان دهیم، آمده‌ایم تا به خشونت‌طلبان و افراطیون پایان دهیم»، «شما منطقتان ممنوع کردن است، چیز دیگری ندارید، منطق شما هوچی‌بازی است. شما در مسیر پیشرفت و آزادی کشور ما نخواهید بود.»، «چه شده است که برای عده‌ای از کاسبان تحریم غصه ایجاد شده است؟»، «اردیبهشت ۹۶ هم یکبار دیگر مردم ایران اعلام می‌کنند آنهایی که در طول ۳۸ سال فقط اعدام و زندان بلد بودند، را قبول ندارند.»، «ما انحصارگرایان را نمی‌خواهیم.»، «اگر شما جوانان در خانه بنشینید، بدانید که در پیاده‌روهای ما هم دیوار خواهد کشيد. شما آنها را نمی‌شناسید من آنها را می‌شناسم. آنها روزی در جلسه‌ای تصمیم گرفتند که در تهران و در پیاده‌رو دیوار بکشند. آنها می‌خواستند پیاده‌رو زنانه و مردانه ایجاد کنند، همانطور که در محل کارشان بخشنامه تفکیک جنسیتی را ایجاد کردند.»، «چرا عزیزان و چهره‌های عزیز ما و آنهایی را که به ملت خدمت کردند و گفت‌وگوی میان ملت‌ها را به ارمغان آوردند و آنها را چهره واقعی ایران را به دنیا نشان دادند، خانه‌نشین می‌کنید؟ با چه قانونی؟» و...
اینها بخش کوچکی از سخنان آتشین و توپخانه مشاوران «آشنا» و رفیق شماست آقای رئیس‌جمهور.
حالا کدام حرف‌تان را باور کنیم آقای روحانی؟ این روزها شما و طرفداران باقی‌مانده‌تان و حضرات اصلاحات، به شکلی عجیب و باورنکردنی، این انتخاب را اتفاق مثبتی قلمداد می‌کنید. واقعا؟
باید باور کنیم که همان‌ها که اردیبهشت ۹۶ فحش می‌دادند و تخریب می‌کردند و با اگر فلانی شود مملکت چنان می‌شود مردم را «فیلم» می‌کردند، چگونه به یکباره به این نتیجه رسیده‌اند که آمدن رئیسی می‌تواند به پیشرفت قوه قضائیه کمک کند؟
روزنامه‌های دولتی و حامی دولت، عکس رئیسی را «بزرگ» کار می‌کنند، او را «آیت‌الله» خطاب می‌کنند و تیتر می‌زنند «حقوقدان در راس قوه قضائیه» و...
انشاءالله که همه این استقبال‌ها «خیر» است. حتی اگر عده‌ای به این نیت خوشحالند که رقیب جدی انتخابات سیزدهم با رای ۱۶ میلیونی‌اش دیگر رقیب نیست و می‌شود برای ۱۴۰۰ هم ذهن مردم را با آب و صابون شست.
اما ما امیدواریم که انشاءالله ادبیات حاکم بر مسئولان جمهوری اسلامی همین باشد که در این نامه آمده است.
ما هم مثل رئیس دولت دوازدهم که نوشته «امیدوارم با حضور جنابعالی در رأس دستگاه قضایی کشور، شاهد تحولات مورد انتظار مردم در گسترش عدالت اجتماعی، احقاق حقوق عمومی و شهروندی، مبارزه جدی و همه‌جانبه با فساد و تحکیم امنیت در همه ابعاد آن از جمله امنیت سرمایه‌گذاری و صیانت از فعالیت‌های سالم اقتصادی در کشور باشیم.» امیدواریم و امید داریم که صاحب قلم این پیام، هم کمک کند تا «مبارزه جدی و همه‌جانبه با فساد» و بدون تعارف و امضای طلایی و فامیل‌بازی صورت گیرد و کسی خدای ناکرده اعلان جنگ نکند. قطعا اینگونه «سرمایه اجتماعی» تقویت و «اعتماد مردم به نظام» بیشتر خواهد شد.
نویسنده: مهدی رجبی
