یک اختلاط و آمیختگی بین جبهه حق و باطل در دنیا وجود دارد، البته این اختلاط تا همیشه باقی نمی‌ماند بلکه به تدریج این دو جبهه از هم جدا شده و در پایان راه هم در عالم آخرت یک عده محصور در جهنم شده و جبهه حق هم وارد بهشت می‌شوند.
لذا در بهشت هر چه هست سراسر نور است و هیچ اختلاطی با جهنمیان وجود ندارد. همه لذت‌های بهشتی انسان را از خدای متعال غافل نمی‌کند چراکه لذت از غیر ذکر بردن مانع حضور است. چنین چیزی عین عدل هم هست، چراکه ریشه همه بدی‌ها در کفر بالله و ریشه همه خوبی‌ها در خضوع در برابر خدای متعال است.
حدیثی را مرحوم کلینی در باب حسن خلق از امام صادق(ع) نقل کرده‌اند که حضرت فرمود: خداوند به دشمنان خود اخلاق خوب را عاریه داده است. ریشه برای اینکه در دولتی که دشمنان الهی دارد، اولیای الهی هم زندگی کنند خداوند برخی از اخلاق را به کفار هم عاریه داده تا به خاطر آن اخلاق، مؤمنین آنها را تحمل کنند.
لذا مرحوم کلینی در روایت دیگری نقل می‌کنند که «اگر نبود که خدای متعال برخی صفات اولیای خود را عاریه به دشمنان داده هیچ ولی از اولیا خدا را رها نمی‌کردند الا اینکه او را به قتل می‌رساندند.»
در نهایت این دنیا عالم امتحان است، بنابراین در این عالم اختلاطی که بین جبهه حق و باطل شده و اینها با هم آمیختند یعنی جبهه باطل در کنار حق و بالعکس، این بستر یک امتحان سنگین و ابتلا عظیمی است که در این ابتلا عظیم مؤمنین صفات باطنی‌شان ظاهر می‌شود. رشد هم در همین شرایط فراهم می‌شود چراکه رشد در عالم آخرت به نوع دیگر و متفاوت از این دنیا است.
خداوند کفر و شرک را چگونه از هم جدا می‌کند؟ امروز حتی کفار و اخلاق و سبک زندگی‌شان را می‌بینیم که در جامعه مؤمنین هم نفوذ کرده است حتی سنت‌ها و جهالت‌هایشان را در قالب علم به جامعه جهانی القا می‌کنند و اینها در نهایت جامعه مؤمنین را هم رها نمی‌کنند چراکه می‌خواهند همه چیز در اختیارشان باشد. اینها دست‌بردار نیستند و خداوند است که صفشان را از مومنین جدا خواهد کرد و این سنت الهی است.
نکته دیگر اینکه امام حسین(ع) برای تحقق فروع دین شهید نشد، بلکه می‌خواست اُمّت را به مدار اصلی امامت و ولایت برگرداند. امام حسین(ع) برای فروع دین شهید نشد؛ هر چند فروع اسلام هم بسیار محترم است و اگر کسی یک فرع اسلام را هم انکار کند، کافر می‌شود؛ ولی امام حسین(ع) خودش اصلِ اصول دین است.
فساد این است که مردم از مدار امام(ع) خارج شوند که در این صورت، نمازشان هم فساد است؛ مسجدشان، میکده است؛ مسجدشان مسجد ضِرار است و نماز خواندن در مسجد ضِرار، گناه و معصیت است، توضیح داد: دشمنان اهل‌بیت(ع) همه عالم را به مسجد ضِرار تبدیل کردند؛ بیشتر از همه نماز می‌خوانند و تلاوت قرآن می‌کنند، ولی بی‌فایده است.
این فساد باید از میان برود و امت به مدار خود برگردد؛ به همین منظور، سیدالشهدا(ع) خون خود را داد؛ «بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلَالَة».
مؤمن کسی است که در این فتنه‌های سخت دنیا حتی اگر رگه ناخالصی هم داشته باشد با کوره‌های سخت امتحان جدا شده و مؤمن خالص شده وارد بهشت شود ولو اینها مخفی و شرک آلود باشد.
متاسفانه ما از خیلی لذات در دنیای کفار لذت می‌بریم ،مثل آنها غذا می‌خوریم، حتی ذائقه ما عوض شده ذائقه نسل ما با نسل گذشته فرق می‌کند ذائقه در خوراک، پوشاک، مسکن همه تحت تأثیر غرب است، اینها باید پاکسازی شود پاک شدن آن هم رنج دارد که باید تحمل کنیم.
آیت‌الله سید محمدمهدی میرباقری - رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم
