بعد از بررسی‌های فراوان و توصیه‌های اکیدی که برای گرفتن مطالبات به حق مردم از متعهدان به برجام صورت گرفته است، همچنان نمایندگان در صدد تصویب مصوبه‌ای برای گذاشتن بار تعهدی بیشتر بر دوش کشور گرد هم جمع شدند تا کنوانسیون بین‌المللی مقابله با تأمین مالی تروریسم را که مرتبط با اف.ای.تی.اف است بررسی کنند.
اما در جریان رای‌گیری آبستراکسیونی صورت گرفت و تعدادی از نمایندگان مخالف اف.ای.تی.اف جلسه را ترک کردند و با از نصاب افتادن جلسه، بررسی لایحه مذکور به جلسه بعدی موکول شد!
انتظار می‌رفت که بعد از این حرکت نمایندگان موافق مصوبه جدید بین‌المللی که تعهداتی را بر گردن جمهوری اسلامی می‌گذارد، درپی ریشه یابی این مخالفت برآمده و در صدد محقق کردن اولویتی جدید برای استیفای حق از امریکا و اروپا آیند.
انتظار داشتیم که نمایندگان ملت تلاش کنند تا از مسببین دعوت از توتال و شرکت‌های خارجی دیگر که حالا بدون اخذ غرامت کار را رها کرده و رفته‌اند و آنهایی را که قراردادهای یک‌طرفه با شرکت‌های هواپیمایی بسته‌اند توبیخ کنند و از آنها درباره اینکه چرا حق شکایت و غرامت را در بندهای قراردادها قرار نداده‌اند توضیح بخواهند، اما در کمال ناباوری موافقان تصویب لایحه کنوانسیون تامین مالی تروریست را در خبرگزاری‌های جناح خود می‌دیدیم که با نسبت دادن آبستراکسیون صورت گرفته با تروریست!! و القای این پیام مخفی که آبستراکسیون‌کنندگان، این کنوانسیون مخالف مبارزه با تروریست هستند، لشکرکشی جدیدی را راه‌انداخته و اذهان مردم را با فکرهای غیرواقعی مخدوش کنند.
آنها به جای اینکه خودشان توضیح دهند بر چه اساس و با چه نیتی لایحه‌ای را بررسی می‌کنند که حتی در تفسیر اسم آن با سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی توافقی ندارند، با فراری رو به جلو نه تنها مانع از مطالبه از دولتی که چنین لایحه‌ای را به مجلس داده، شده‌اند، بلکه اینطور وانمود می‌کنند که مخالفان با کنوانسیون تامین مالی تروریست، مخالف مبارزه با تروریست هستند!
در حالی که اگر همه چیز مساعد و درست و اخلاقی پیش رود موافقان الحاق ایران به کنوانسیون تامین مالی تروریست باید توضیح دهند که واژه تروریست از دید این کنوانسیون که دید سازمان ملل تحت نفوذ امریکاست چگونه تعریف می‌شود؟!
آنها باید به افکار عمومی توضیح دهند که تصویب چنین لایحه‌ای چه ارتباطی با برجام و مذاکرات منطقه و موشکی دارد؟!
آنها باید توضیح دهند که چرا با وجود تذکرات پی‌درپی رهبری که اخیرا علنی‌تر در جلسه با مسئولان بیان شد که «سازمان ملل هم نتوانسته بی‌طرف باشد» اصرار به پیوستن به کنوانسیونی می‌کنند که قطعا به جز تحمیل تعهد جدید دستاوردی را برای جمهوری اسلامی در پیش نخواهد داشت؟!
چرا آنها که امروز باید پاسخگو باشند طلبکار شده‌اند و جای مطالبه‌گر با بده‌کار تغییر کرده است؟!
نویسنده: مائده شیرپور
