کلام رهبر معظم انقلاب در تمام مقاطع زمانی، حاوی نکات راهبردی است؛ سخنرانی ایشان در روز مبعث از محورهای مختلفی برخوردار بود که در آن تاکید ویژه‌ای بر «امیدآفرینی» وجود داشت، گزاره‌ای که ایشان قبلا هم آن را مطرح و بر آن تاکید کرده‌اند. اما آیت‌الله خامنه‌ای(مدظله) به‌دنبال این گزاره، از «صبر» و «بصیرت» نیز نام بردند.
امیدآفرینی، همان عامل نگاه مثبت به آینده‌ی نظام اسلامی خواهد بود؛ همان نگاهی که مبانی آن در مبانی مهدوی ما تبیین و نقشه‌ی راه آن توسط امامَین انقلاب ترسیم شده است.
از ابتدای انقلاب اسلامی، دشمن به انحاء مختلف سعی در ناامید ساختن جامعه ما داشته و در این راه هزینه‌های زیادی را نیز صرف کرده است. القاء یاس به جامعه از طریق رسانه، از مهم‌ترین پروژه‌های دشمنان جمهوری اسلامی است که آغاز آن از پیروزی انقلاب بوده و پایانی برای آن نمی‌توان متصور بود.
نمونه بارز در این زمینه، رسانه‌ی صاحب‌نام BBC فارسی است که چند ماه پیش از انتخابات سال ۸۸ کار خود را جهت یک کودتای نرم شروع کرد و به تعبیر رهبر انقلاب این کودتا نظام را تا لب پرتگاه برد.
این رسانه از شکست پروژه انقلاب مخملی ناامید نشد و کار خود را با تزریق فضای یاس و ناامیدی به ایران ادامه داد تا شاید بار دیگر بتواند در یک فرآیند آرام و تدریجی نظام را نه تا لب پرتگاه بلکه به خود پرتگاه برساند.
اخبار و تحلیل‌های BBC درباره ایران، غالبا متشکل از بخشی از حقیقت، بخشی تردید و بخشی تحلیل یک‌سویه است که برآیند آن یک محصول رسانهای سیاه است به‌طوریکه مخاطب، نمی‌تواند نگاه امیدوارانه‌ای به آینده کشور و نظام داشته باشد.
بیان نکات منفی و عدم بیان زاویه های مثبت یا زیاده‌گویی از تهدیدها و نگفتن فرصت‌ها، دقیقا آن چیزی است که در مقابل امیدآفرینی قرار می‌گیرد. BBC نمونه‌ی مشهور پروژه‌ی ناامیدسازی ایرانی‌ها نسبت به آینده است،
اما در داخل نیز عده‌ای خواسته یا ناخواسته «BBCطور» در پازل رسانهای دشمن عمل می‌کنند.
سیاه‌نمایی بیش از حد، تضعیف ساختارها، ناکارآمد نشان دادن نظام، القای فساد سیستمی، تخریب شخصیت‌های مورد اعتماد مردم و نادیده گرفتن ارزش‌ها، همه و همه از ویژگی‌های فعالیت رسانهای برخی جریانات، افراد و فعالان اجتماعی در داخل است که در روایت‌هایشان هیچ ملاحظه‌ای ندارند. ناظر به این نکته و برای حصول یقین، می‌توان رویکرد رسانهای برخی داخلی‌ها را با رسانه‌های بیگانه تطبیق داد و شباهت‌های بسیار آن‌ها را دید.
مبارزه با ظلم و فساد، باید موحب امیدواری جامعه باشد در غیر این صورت نه تنها سودی ندارد بلکه صرفا آینده نظام را تیره و تار جلوه می‌دهد. مطالبه‌گری، عدالتخواهی و آرمانخواهی همگی از اهم اولویت‌های نظام اسلامی هستند که هر داعیه‌دار انقلابی بودن، باید آن‌ها را در دستور کار داشته باشد. اما نکته اصلی اینجاست که اگر حرکت ما برای تحقق عدالت و آرمان‌ها، پازل رسانهای BBC را کامل کرد و همان نتیجه‌ای را که آن‌ها به دنبالش بودند محقق نمود، آیا نباید در شیوه‌ی کار خود تجدید نظر کنیم؟ آیا مجازیم به اینکه فقط فریاد بزنیم و نسبت به نگاه مردم به حال و آینده‌ی نظام اسلامی احساس مسئولیت نکنیم؟ البته قطعا مقصود نگفتن و ندیدن کاستی‌ها و مفاسد نیست، بلکه انعکاس حساب‌شده و دقیق آن‌ها باتوجه به شرایط و طراحی دشمن است.
سخن واضح است، عدالتخواهی و آرمانخواهی و تلاش برای رسیدن به تمدن نوین اسلامی، با حرکت و رفتار «لاقید» و سیاه‌نمایی امکان‌پذیر نیست؛ هیچ مومن انقلابی عاقلی وجود ندارد که بی‌عدالتی و ظلم را بپذیرد اما، بصیرت عین عقلانیت است و این‌ها با فریاد بی‌حساب و کتاب که موجب ناامیدسازی جامعه است، در تضاد است.
این جان کلام است که رهبری فرمودند برای حرکت در این راه باید هم بصیر بود و هم صبور، در غیر این صورت گروهی که به گمان خود می‌خواهد عدالت را مطالبه کنند تبدیل به امید دشمن می‌شوند تا جایی که در یک مورد، برای ناپدید شدن آن‌ها شبکه‌های BBC و من‌وتو ویژه‌برنامه پخش می‌کنند.
