جهان در حالی برای مقابله با بحران کرونا نیازمند ثبات و امنیت پایدار است که برخی از کشورها همچنان بر اصل بحران سازی اصرار داشته و برآنند تا از فضای بحرانی برای رسیدن به اهداف داخلی و بیرونی بهره گیرند. نمود عینی این رفتار را در عملکردهای انگلیس میتوان مشاهده کرد. در حالی اتحادیه اروپا به دنبال راهکاری برای خروج این اتحادیه از وضعیت بحرانی کروناست که همچنان اختلافات مهمی بین انگلیس و اتحادیه اروپا بر سر برگزیت باقی است و لندن به دنبال باجخواهی از این اتحادیه در شرایط بحرانی است. در رفتار بحران ساز دیگر، این بار در آمریکای لاتین ، در پی شکایت کاراکاس از بریتانیا برای بازگرداندن ذخایر طلای این کشور، دیوان عالی انگلیس با صراحت خوان گوایدو رهبر مخالفان ونزوئلا را بعنوان رئیسجمهور ونزوئلا به رسمیت شناخت. اما در حوزه غرب آسیا نیز این دخالتهای بحران ساز ابعاد گستردهتری دارد چنانکه روزنامه لبنانی «الاخبار» نوشت مداخله انگلیس در یمن در زمان کرونا به «سطح» دیگری منتقل شده و ۴۵۰ نیروی انگلیسی به عدن آمدهاند تا پیشقراول نیروهای انگلیسی-آمریکایی باشند و مأموریت آنها تضمین تسلط بر این استان راهبردی است. پیش از این نیز گزارشهای منتشره نشان میداد که انگلیس محور اصلی تسلیح سعودی علیه مردم یمن است. انگلیس بارها تاکید کرده است که به خاطر منافع اقتصادی نمیتواند فروش سلاح به عربستان را کنار بگذارد. بعد دیگر رفتار غیر سازنده انگلیس در غرب آسیا را در تحرکات این کشور برای تمدید تحریمهای تسلیحاتی ایران میتوان مشاهده کرد که هدف آن نیز محروم سازری منطقه از توان نظامی ایران در برابر تروریسم و تهدیدات رژیم صهیونیستی است. نکته قابل توجه دیگر تحرکات لندن در شرق آسیاست چنانکه در حوزه چین روز چهارشنبه وزارت خارجه انگلیس سفیر چین در لندن را احضار کرد تا ادعاهای بوریس جانسون نخستوزیر انگلیس و «دومینیک راب» وزیر خارجه دولت جانسون را مبنی بر این که قانون هنگکنگ اعلامیه مشترک ۱۹۸۴ دو کشور را نقض کرده، به وی ابلاغ کند. پکن تاکید دارند که دخالتهای لندن از ریشههای اصلی بحران در هنگ کنگ است. اتهام زنی به کشورها در حوزه کرونا نیز یکی دیگر از اقدامات بحران ساز لندن است چنانکه دمیتری پسکوف سخنگوی دولت روسیه، ادعاهای دولت انگلیس علیه روسیه، چین و ایران را محکوم کرد. وزیر امور خارجه انگلیس مدعی شد: «قطعاً روسیه و دیگر کشورها و عاملان غیردولتی نظارهگر چالشهایی هستند که کووید ایجاد کرده است و در تلاشند از آن بهرهبرداری کنند».
در باب چرایی این رفتارهای انگلیس اهداف متعددی مطرح است بویژه اینکه انگلیس همواره از سیاست تفرقه انداز و حکومت کن بهره گرفته است اما اکنون میتوان انحراف افکار عمومی از بحرانهای داخلی این رژیم بویژه ناتوانی گسترده دولت در مقابله با کرونا را ریشه این اقدامات دانست. وضعیت بحرانی انگلیس چنان است که «کر استارمر» رهبر حزب کارگر رهبر بزرگترین حزب اپوزیسیون انگلیس در انتقاد از کارنامه بوریس جانسون در مقابله با ویروس کرونا در این کشور، نخستوزیر را اینطور توصیف کرد: «در حرافی خوب و در حکمرانی ضعیف».
نویسنده: قاسم غفوری