آمار كشتار در سوريه روز به روز بيشتر مي شود. گروه هاي اپوزوسيون و غرب رژيم بشار اسد را به كشتار مخالفان متهم مي كنند و رژيم سوريه هم مخالفان را تروريستهايي مي خواند كه قصد دارند امنيت كشور را به هم بزنند. اسد مي گويد غرب و هم پيمانانش در منطقه مخالفان را تجهيز كرده و آنان را به جنگ عليه دولت تشويق مي كنند. اما مخالفان مي گويند عملياتشان پاسخي است به خشونت نيروهاي اسد بر ضد گروه هاي مخالف. در اين باره رئيس جمهور ايران محمود احمدي نژاد در اجلاس ريو+ ۲۰ به غرب هشدار داد كه رساندن اسلحه به دست مخالفان رژيم اسد بحران سوريه را عميق تر خواهد كرد. شبكه پرس تي وي در اين زمينه گفت و گويي انجام داده با دكتر «وبستر گريفين تارپلي»، نويسنده و تاريخ شناس.
به نظر شما نيروي محرك خشونت ها در سوريه چيست؟
طبق گزارش آسوشيتدپرس، كه وابسته به دولت امريكاست، در شمال سوريه گروه هايي وجود دارند به نام جوخه هاي مرگ. اين جوخه ها كه تعدادشان ظاهرا حدود ۲۰ عدد است داراي ۱۰۰ تا هزار نيرو هستند؛ شبه‌نظاميان سني مذهبي كه هدفشان كشتن نيروهاي ارتش سوريه است. نيروي محركه اصلي آنها نفرت از رژيم و خانواده اسد است. نفرت آنها از شيعيان علوي و احتمالا ديگر اقليتهاي مذهبي سوريه نيز انگيزه ديگري است كه آنها را به مبارزه با رژيم ترغيب مي كند. اما اينها كل واقعيت نيست. مثلا شما از نيروهاي خارجي اي كه برضد اسد مي جنگند چيزي نمي شنويد. ولي ما مي دانيم كه افرادي از ليبي، عربستان سعودي، چچن و چند كشور ديگر حاشيه مديترانه به سوريه رفته و در حال جنگ با ارتش اين كشورند. در نيويورك دو روز پيش در مطلبي به قلم «اريك اشميت» آمده بود كه نيروهاي سيا از طريق تركيه در حال توزيع سلاح بين مخالفان هستند. البته اين كه مي گويند سيا آنجاست تا مراقب باشد سلاح ها به دست القاعده نيفتد مضحك است.
چرا رسانه ها و گروه هاي حقوق بشر بين المللي چيزي درباره جوخه هاي مرگ نمي گويند؟
زيرا آنقدر فاسدند كه نمي خواهند واقعيت را ببينند. جنايت اصلي در سوريه هم اكنون به دست جوخه هاي مرگ صورت مي گيرد نه رژيم. چيزي كه در سوريه اتفاق مي افتد مثل جنگ افغانستان در دهه ۱۹۸۰ است. جنگي كه به خلق القاعده منجر شد. اين وضعيت نه تنها براي منطقه، بلكه براي كل جهان خطرناك است.
به نظر شما در حال حاضر وقايع سوريه در چه جهتي پيش مي روند؟
در حال حاضر ما مي دانيم كه حداقل هزار نفر در اين كشور عضو جوخه هاي مرگ هستند. آنها بودند كه جنايت حوله را مرتكب شدند. ۹۰ درصد افرادي كه در اين شهر قتل عام شدند توسط اين جوخه ها كشته شدند. آنها زنان و بچه ها را كشتند و بيمارستان ها را به آتش كشيدند و چنين وانمود كردند كه اين، كارِ رژيم است. البته اين اقدام منفعتي براي تروريست ها نداشت. ماجراي ديگري كه رخ داده، ماجراي ساقط شدن جنگنده تركيه است. اين واقعه، چه واقعا توسط سوريه صورت گرفته باشد و چه دروغين، مي تواند شبيه ماجراي خليج «تونكين»(در ويتنام شمالي) در سال ۱۹۶۴ باشد. اتفاقي كه منجر به بروز جنگ ويتنام شد. در ماجراي سرنگوني جنگنده تركيه، احتمال دارد اين كشور به عنوان عضو ناتو ادعا كند تحت حمله قرار گرفته و خواستار دخالت ديگر اعضاي ناتو شود. البته اگر هواپيما واقعا توسط سوريه ساقط شده باشد، از نظر قانوني اشكالي ندارد زيرا حريم هوايي سوريه را نقض كرده بود. با اين وجود اين اتفاق به نظرم مي تواند شروعي بر يك بازي خطرناك باشد. اكنون بايد ديد روسيه حاضر مي شود تنها متحدش در منطقه هدف حمله ناتو قرار گيرد. بايد صبر كرد و ديد.
