«کابینه آقای رئیس‌جمهور» موضوعی است که به تدریج به مهمترین موضوع و سوژه محافل سیاسی – رسانه‌ای تبدیل می‌شود.
هریک از گروهها و جریان‌های فعال جامعه اعم از سیاسی،اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی، با ارائه تحلیل‌های متنوع و متعدد از وضعیت داخلی و خارجی، به طرح ضرورت‌ها و اولویت‌ها از نگاه خود می‌پردازند و در کنار آنها،گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای درباره کابینه دوم روحانی همچنان ادامه دارد.
کمتر از یک‌ماه به مراسم تنفیذ حکم و مراسم تحلیف آقای رئیس‌جمهور وقت باقی است. براساس ماده ۸۸ آئین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی رئیس دولت دوازدهم پس از انجام مراسم تنفیذ و تحلیف، حداکثر ۲ هفته زمان دارد تا فهرستی از نفرات کابینه خود را همراه با برنامه دولت خود جهت اخذ رای اعتماد به خانه ملت ارائه کند.
روحانی در دولت دوم خود با گذرگاه سختی به نام « وضعیت موجود و مطالبات مردم » روبه‌روست که در این گذرگاه نمی‌توان و نباید با شعارها، فرافکنی‌ها و وعده‌های پس از این وارد شد بلکه تنها می‌توان با مشارکت جمعی با کلیه گروهها و جریان‌های مشروع و قانون‌مدار جامعه، برنامه‌هایی کارآمد و افرادی معتقد به این برنامه‌ها این گذرگاه سخت را پیمود.
آقای رئیس‌جمهور و کابینه آتی باید به دو عرصه اقتصادی و فرهنگی بیش از گذشته و حال توجه داشته باشند. افکارعمومی با گلایه‌ها و نارضایتی‌های رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره وضعیت فرهنگی به خوبی آشناست. رهبر معظم انقلاب اسلامی در ۱۶ خرداد ماه ۹۵ در دیدار رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی فرمودند: «...در مسئله فرهنگ، بنده احساس یک ولنگاری می‌کنم؛ در دستگاه‌های فرهنگی- اعم از دستگاه‌های دولتی و غیر‌دولتی- یک نوع ولنگاری و بی‌اهتمامی در امر فرهنگ وجود دارد؛ چه در تولیدِ کالایِ فرهنگیِ مفید که کوتاهی می‌کنیم، چه در جلوگیری از تولید کالای فرهنگی مضر که کوتاهی می‌کنیم...»
از سوی دیگر، مهمترین مطالبات مردمی قبل و حین و بعد از انتخابات ۹۶ حول مسائل اقتصادی و رفاهی در گردش است.
تعداد رو به افزایش بیکاران فارغ‌التحصیل – که برخی از دولتی‌ها به آنان لشکر بیکاران لقب داده‌اند- نرخ تورم، دامنه رکود و همچنین توطئه‌ها و شیطنت‌های پیچیده نظام سلطه در عرصه اقتصادی و سیاسی مهمترین موانع در گذرگاه پیش‌روی آقای رئیس‌جمهور است که قطعا عبور از آنها نه « دو قطبی‌سازی»ها بلکه « برنامه محوری » را می‌طلبد.
انتخاب کابینه‌ای متناسب با وعده‌های آقای رئیس‌جمهور و مطالبات افکارعمومی و همچنین وضعیت منطقه و تحولات فرامنطقه‌ای، حداقل انتظارات افکارعمومی از حجت‌الاسلام والمسلمین روحانی است.
آقای رئیس‌جمهور و مجموعه حامیان وی – که به حضور قدرتمندانه خود در میدان سیاست پس از ۱۴۰۰ نیز می‌اندیشند- به خوبی با رفتار و گفتار افکارعمومی در مواجهه با دولت‌ها و جریان‌های حامی آنها آشنایی دارند.افکارعمومی ایران اسلامی در سه دهه اخیر نشان داده که با هیچ یک از دولت‌ها و جریان‌های سیاسی تعارفات معمول و رایج میدان سیاست را ندارد و در بزنگاه‌های تصمیم‌سازی شگفتی‌آفرین بوده است.
واقعیت این است که عملکرد کابینه اول دولت روحانی چندان کارنامه موفقیت‌آمیزی نداشته است. روحانی از واکنش‌ها و انتقادات نسبت به توانمندی‌ها و کارآیی و کارآمدی و کبرسن نفرات کابینه اول خود به خوبی آگاه است.
آقای رئیس‌جمهور خود به خوبی می‌داند که آن‌چه عامل پیروزی وی در میدان انتخابات ۹۶ بوده نه عملکرد کابینه وی بلکه تاکتیک‌ها و روش‌هایی بوده که در این مجال قصد ورود به ان نیست.
بی‌تردید کابینه حاضر از سرعت‌عمل، قدرت تصمیم‌سازی و ابتکارعمل و خلاقیت‌های متناسب به نیازهای روز جامعه، آن‌گونه که باید برخوردار نیست و این نکته یکی از اشتراکات لفظی و معنوی میان منتقدان و حامیان دولت یازدهم بوده و خواهد بود.
رئیس دولت یازدهم در جریان رقابت‌های انتخاباتی و با حضور در سفرهای استانی با بخشی از خواسته‌ها و نیازهای جامعه و همچنین انتقادات مردم نسبت به عدم تحقق وعده‌ها روبه‌رو شد و آن‌گونه که خود نیزگفت: «..در این انتخابات به خوبی صدای مردم شنیده شد...».
اکنون و در آستانه تشکیل دولت دوم آقای رئیس‌جمهور، معرفی نفرات کابینه مهمترین ملاک و شاخص در سنجش میزان پای‌بندی آقای رئیس‌جمهور به وعده‌های انتخاباتی به شمار می‌آید. زیرا اگر تا پیش از این کارکرد و عملکرد دولت سابق بهانه‌ای برای عبور از میدان انتقادات نسبت به کم‌کاری‌ها و عدم تحقق وعده‌ها بود، این بهانه در کابینه دوم دیگر کارآیی ندارد.
محمد کریمی
