سال ۲۰۱۱ را می‌توان سرآغازی جدید برای برخی از کشورهای عربی شمال آفریقا و غرب آسیا دانست. دورانی که در آن کشورهای تونس، مصر، لیبی، بحرین، یمن، عربستان شاهد اعتراض‌های مردمی بود. حرکت‌هایی که محور اولیه آن را مبارزه با استبداد داخلی و استعمار خارجی و تحقق شعایر اسلامی تشکیل می‌دهد. اکنون ۶ سال از آن دوران می‌گذرد و کارنامه هر کدام از این کشورها بیانگر نکاتی انحصاری و قابل توجه است. در کشورهایی مانند تونس، لیبی، مصر روندی که می‌توانست تحقق بخش بیداری اسلامی باشد به دلایل مختلف بویژه عدم وجود رهبری با بصیرت و آگاه و نیز غفلت از استعمار خارجی در مسیری مغایر با اصل مطالبات مردم قرار گرفت و دچار انحراف شد. نکته قابل توجه آنکه در کشوری مانند بحرین به دلیل وحدت مردم و مرجعیت، چنین آفتی بر انقلاب مردم وارد نشد و به رغم سرکوب‌گری‌های گسترده آل‌خلیفه و شرکای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای آن همچنان ادامه دارد. در این میان وضعیت یمن از شاخصه‌های خاصی برخوردار است که آن را از سایر قیام‌ها متمایز می‌سازد. مردم یمن در ۱۶ فوریه سال ۲۰۱۱ قیامی سراسری را برای مقابله با ۳ دهه حاکمیت علی عبدالله صالح و البته مداخلات سعودی و آمریکا در کشورشان آغاز کردند که در نهایت به سرنگونی عبدالله صالح منجر شد.
نکته مهم و اساسی در قیام یمن آن بود که مردم به همین تغییرات بسنده نکرده و در سپتامبر سال ۲۰۱۴ برای مقابله با یک جانبه گرایی منصور هادی و وابستگی وی به آمریکا و سعودی فاز جدید قیام را با درس گرفتن از اشتباهات و تجربه قیام سال ۲۰۱۱، با محوریت رهبری انصارالله را آغاز کردند. حرکتی که زمینه ساز امضای توافق ملی میان تمام گروه‌های سیاسی با عنوان صلح و مشارکت شد. از سال ۲۰۱۵ و فرار منصور هادی به عربستان، تحولات یمن ابعاد تازه‌تری گرفت. از یک سو گروه‌های سیاسی باید شرایط را برای تحقق روند سیاسی دموکراتیک و مردمی فراهم ساخته و از سوی دیگر باید به مقابله با تجاوز ائتلاف آمریکایی-سعودی بپردازند.
به عبارتی دو حوزه نظامی و سیاسی به صورت موازی باید انجام می‌شد. وحدت ملی میان ارتش و نیروهای مردمی با هدایت انصارالله موجب شد تا در حوزه سیاسی دستاوردهای مهمی رقم زده شود که آغاز به کار پارلمان و نیز تشکیل دولت ملی از آن جمله است. در حوزه نظامی نیز ارتش و نیروهای مردمی به تجاوزات ائتلاف سعودی- آمریکایی که چندین کشور عربی نیز با آنها همراهی می‌کردند، پاسخی قاطع دادند چنانکه جهانیان اذعان دارند دستاورد سعودی در این کشور کشتار زنان و کودکان، نابودسازی زیر ساخت‌های یمن و قرار دادن میلیون‌ها نفر در معرض گرسنگی بوده است. آنچه در برآیند ۶ سال انقلاب مردم یمن مشاهده می‌شود آن است که آنها در حالی در میانه راه، با درس گرفتن از اشتباهات گذشته ابعاد جدیدی از قیام را رقم زدند که در ادامه راه، با تکیه بر وحدت و یکپارچگی ملی تحت رهبری انصارالله تحقق استقلال داخلی و مقابله با مداخلات خارجی را رقم زدند چنانکه امروز سعودی و شرکای سراسر مسلح به رغم برخورداری از طیف گسترده‌ای از امکانات در برابر ایستادگی مردم و ارتش ناتوان شده‌اند.
