لب تر مي‌كني به جرعه جرعه آيات كتاب خدا. مدد مي‌جويي از كتاب راهنماي معرفت و بينش براي پيمودن سنگلاخ زندگي و رسيدن به هستي بي‌انتها. همو كه راز وجودش عقل عاقلان را به كرنش واداشته و نَفَََس گرم عارفان را به مدد سبحانيت خويش، گرم و گرم‌تر نموده است. حالا ديگر آمده است ماهي كه دهه اولش بركت و دهه دومش رحمت و دهه سوم آن آمرزش است براي ميهماناني كه در پاي سفره ميهماني حضرت سبحان حاضر شده‌اند.
خبر داري ماهي برتر از همين ماه رمضاني كه حالا در زلال روزهاي پر قدرش و شب‌هاي پرفضيلتش توفيق حضور يافته‌اي؟ «ماهى که نزد خدا برترینِ ماه‌هاست و روزهایش برترینِ روزها، شب‌هایش برترینِ شب‌ها و ساعاتش برترینِ ساعات است.»
دل خسته مدار و به مدد بركت و رحمت و آمرزش خداوند، دل در درياي احسان الهي غوطه ور كن كه غريق اين دريا سعيد است و غواص غور كننده در زلال اين آب فياض، صياد دُرّ و مرواريد و برات نجات است. هر كه در اين دريا غوطه خورد، بر او شادي است.
«رمضان مبارك» ماهي است براي حراج حسنه. روزه‌دار قدر مي‌بيند و بر صدر مي‌نشيند. تك‌تك نَفَس‌های او قدر مي‌يابد و اجر مي‌بيند. هر آيه از قرآن كه بخواني گويي كلام‌الله را به كل ختم كرده‌اي. چه نشسته‌اي؟ در پي كدام بهانه‌اي؟ خواب از چشم بنه و به قلمي يا درمي يا قدمي يا به دعاي خيري خويش را به درياي رضاي الهي بزن كه غريق و نجات‌يافته اين دريا سعيد است و عاقبت به خير. خسته هم كه شدي ملالي نيست؛ ماه مبارك رمضان آنقدر قدر دارد كه پلك‌هاي خسته و بسته روزه‌دار هم اجر براي او دارند و خواب‌هاي او خواب‌هاي طلايي و بهشتي است.
چه كه حضرت سبحان طبق اخلاص به دست گرفته و به هر بهانه‌اي با روزه‌داران درگاه خويش مهرباني مي‌كند.
كافي است نيت كني؛ نيتي صادق و راسخ و از خداوند بخواهي با نیّت‌هاى راست و دل‌هاى پاک، تا براى روزه‌دارىِ آن و تلاوت کتاب خویش، توفیقت دهد؛ بدبخت، کسى است که در این ماه بزرگ، از آمرزش الهى محروم بماند.
الهي مبادا در ماه مهرباني بزرگ، دست‌هايمان خالي بماند از مهرباني تو. مبادا به هزاران بهانه، كرامت تو ما را غرق در خويش نكند.
الهي مددي فرما كه گرسنگى و تشنگى این ماه، مارا به ياد گرسنگى و تشنگىِ روز قیامت بيندازد. بسياري از مردمان شهر و ديارمان چشم‌انتظار لطفي از همسايه‌ها و هم‌كيشان خويشند. الهي از كرمت بر كرم ما بيفزا و توفيق آن عطا فرما كه روزيمان شود دستگيري افتاده‌اي و شادي تلخ‌كامي. الهي بزرگان ما مايه‌هاي بركت بين ما هستند. گاهي اين مهم را فراموش مي‌كنيم. الهي خود توفيقمان عطا فرما به بزرگان خود احترام، و به کوچک‌هایمان ترحّم و به بستگانمان نیکى کنیم.
اين ماه را وعده كرده‌ام كه زبان و چشم و گوش، مرا ياري دهند تا به حرام نيفتم و همه پاكي و صفا و ايمان الهي باشم.
الهي، اي مهربان‌ترين مهربانان، از هزار توبه خويش توبه مي‌كنم اين بار. نَفْس من قدر و قيمتي بيش از آن داشته كه با زنگار بدي آن را از اصلي طلايي به بدلي مِسين درآورم. الهي از گناهانم توبه كردم، توبه‌اي نصوح. خود ز ما بگذر شتر ديدي نديدي.
الهي پيامبر مهرباني و خاتم فرمودند كه «اى مردم! جان‌هاى شما در گرو کارهاى شماست، پس با طلب آمرزش، آنها را آزاد سازید» پس خود مددي فرما تا دل از گرو درآوريم و طائر آسمان معرفت شويم.
الهي بار گناهان پشت‌هامان را خسته و ريش نموده است. به سجده مي‌افتيم در آستان ربوبيتت تا بار خويش سبك كنيم كه خود به عزّت خود، سوگند خورده‌اي که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نمى‌کني.
الهي و سيدي و مولاي، عروج امير ايمان و امير كلام را در ماهي قرار دادي كه فرود قرآنت را در آن قرار دادي. الهي در اين فرود و در آن عروج اسرار مگويي براي اهل معرفت قرار داده‌اي. اي مولا و اي خالق جهان بي‌كران، ذره‌اي از لذت معرفت كتاب حقت و امام ناطق بر حقت بر وجودمان بچشان كه احلي من العسل است و غايت مدعاي ما.
