حسن روحانی به پیشتوانه وعده هایش رئیس جمهور شد. و پس از انجام مراسم تنفیذ و تحلیف با معرفی به موقع کابینه ، با توجه به اینکه دو هفته فرصت جهت معرفی اعضای کابینه خود را داشت. اما بگونه ای عمل نمود که زمان را بالاترین ارزش کاری خود تلقی نمود. واین اقدام را رئیس مجلس نوعی (زرنگی) کاری روحانی دانست که تصمیم دارد زمان را از دست ندهد.
ترکیب کابینه به گمانه زنی احزاب و رسانه ها بسیار نزدیک بود. و ترکیب فوق نشان می دهد از همه جریان ها در کابینه حضور دارند و اکثریت از رفقای گرمابه و گلستانی رئیس جمهور محسوب می شوند. در معرفی اعضای کابینه، روحانی بدنبال تحقق بخشیدن شعار شایسته سالاری از افرادی کارآمد و باتجربه و درنگاه اول کار کشته استفاده نموده است. با توجه به اینکه پیر هستند اما با تجربه و توانمند و از سرمایه های ملی و اجتماعی کشور محسوب می شوند .نکته کلیدی كه در کابینه دولت یازدهم مشاهده می شود اکثریت قابل ارزیابی و دارای سوابق و پیشينه ای در دوره های قبل می باشند و این نکته، کمک شایانی در ارزیابی دقیقتر مجلس شورای اسلامی می باشد . که بعضی از وزرای پیشنهادی دارای سوابقی مرتبط و تجربه های کلان در دولتهای قبلی برای وزارتخانه معرفی شده می باشند.
که این یک فرصت طلایی برای بدست آوردن فرصتهای از دست رفته می باشد که وزیر پس از کسب اخذ رای می تواند باشناخت دقیقتری جهت تحقق خط مشی وزارتخانه خود ، وخواسته های کلان دولت اقدام به چیدمان معاونین شایسته و با تجربه نماید. همچنین می‌تواند زمانهای مطالعات وزارتخانه خویش را تا حدودی حذف نماید. البته این اقدام خود نوعی بازگشت سرمایه‌های اجتماعی کشور محسوب می‌شود. و هما نطور که محسوس است سرمایه‌های اجتماعی کشور از تجربیات افراد بوجود می‌آید و بر خلاف سایر سرمایه های جاری که بطور ملموس قابل مشاهده و اندازه‌گیری می‌باشند، نیست. البته سرمایه های ملی کشور به خودی خود در فرصت زمانی کوتاه بوجود نمی آید و در صورت تحقق بخشیدن خود نوعی اعتماد سازی برای جامعه فراهم می آورد و هرزمان که این اعتماد سازی در جامعه رو به کاهش باشد خود نوعی بیماری خطرناکی برای جامعه تلقی می گردد. و در صورت تشدید سرمایه های ملی در جامعه و بکارگیری فراوان از آنها می‌توان پویش محیط و جامعه فراوان تر کرد. و در سطح ملی نیز فساد دولتی را کاهش و کار حکومتی را افزایش می دهد و موجب تشدید غرور ملی خواهد شد.
اما در مجموع این کابینه قابل دفاع است و اکثریت اعضا شنا خته شده و با تجربه و کارآمد،و تا حد قابل قبولی با رئیس دولت و برنامه ها و شعارهای وی همگراست .البته مستلزم این همگرايی همکاری مجلس شورای اسلامی و مردم شریف می باشد. اماآنچه که موجب نگرانی در دولتهای بعدی می توان شاهد بود اینکه باتوجه به گذشت سی و چهار سال از انقلاب نسبت به پرورش و جایگزینی رجل سیاسی اقدامی صورت نگرفته است. وآ نچه که در دولت اعتدال نمایان است ،نشانگر آن است که در دولت بعدی کابینه فوق و نظیرچهره های سیاسی فوق ازمتوسط سنی بسیاربالایی قرارخواهند گرفت. که از توانمندی جسمی حداقلی برخوردار می باشند.و این خود نوعی خلاء سرمایه های اجتماعی کشور محسوب خواهد شد.که در این سی و چند سال این چهره ها تنها سکانداران نظام جمهوری اسلامی بوده اند. و نسبت به ظرفیت سازی و تربیت شایسته سالاری در کشور اقدامی صورت نگرفته است. و قبل از آنکه کشور با بحران سرمایه اجتماعی روبرو شود می‌بایست اقدامی عا جلانه ،با بکار گیری الگو های توسعه ای از لایه های زیرین کشور نظام شایسته سالاری و رشد را برای همگان فراهم آورند. که درنتیجه در سطوح مدیران عالی و ادراکی مشکل فوق مرتفع گردد.
محمدرضا آذین
