در لندن هر دانشجوی سال اول علوم سیاسی می‌داند که جمهوری اسلامی ایران - فارغ از اینکه دوستش داشته باشید یا نه، حکومت ایده‌آل تان باشد یا نه، فساد داشته باشد یا نه، کارآمد باشد یا نه - «باثبات»ترین حکومت کل منطقه‌ای است که از مرز شرقی پاکستان شروع می‌شود و در مرز غربی مراکش خاتمه می‌یابد.
دلایل این «باثبات» ترین بودن فراوان و نیازمند دانستن تاریخ دولت - ملت‌سازی چند سده اخیر و فهم درون‌زا و بومی بودن جمهوری اسلامی و ریشه‌دار بودن نیروهای اجتماعی سازنده و مولد آن است و مجالش اینجا نیست.
با اینحال ترامپ، بن‌سلمان و نتانیاهو از پارسال، حمله اقتصادی - سیاسی - رسانه‌ای شدیدی را علیه ایران سامان داده و میلیاردها دلار خرج مقابله با ایران کرده و حتی از تغییر نظام سیاسی در ایران صحبت کردند. بر سعودی و اسراییل حرجی نیست. اما چرا دولت آمریکا چنین سیاستی علیه ایران برگزیده که به عقیده بخشی از نظام سیاسی آمریکا هم خلاف منافع ملی مردم آمریکا خواهد بود؟
هدف فقط یک چیز بوده و است: فعال کردن شکاف‌ها و گسل‌ها و ناکارآمدی‌های داخل ایران به امید افزایش نارضایتی و ایجاد ناآرامی در داخل ایران و همینطور افزایش احساسات ایران ستیزانه میان مردم منطقه تا جمهوری اسلامی زیر فشار مالی و فشار افکار عمومی و فشار ناآرامی‌های داخلی مجبور شود از حوزه نفوذ تاریخی خود در منطقه غرب آسیا عقب بنشنید و متحدانش را در سوریه و عراق و لبنان تنها بگذارد تا بلعیده شوند. اما چه اتفاقی افتاد؟
دو ماه پیش متحدان ایران در حکومت عراق نه فقط بر صندلی نخست‌وزیری که بر صندلی ریاست جمهوری و ریاست مجلس که متعلق به کردها و سنی‌هاست نشستند و نشان دادند که رابطه ایران و عراق چنان ارگانیگ است که هرروز عمیق‌‌تر می‌شود و‌نمیتوان با تحریک رسانه‌ای و مالی آن را تخریب کرد. و هفته پیش دولت آمریکا بعد از هفت سال سرش را به نشانه تسلیم پایین آورد و گفت دنبال سرنگون کردن بشار اسد نیست و دیروز هم ترامپ نیروهای نظامی آمریکا را از سوریه خارج و عملا از سوریه فرار کرد.
و در این حین شکاف میان گروه‌های قدرت در آمریکا (طرفداران ترامپ و مخالفانش) و شکاف لابی سعودی - اسراییل و لابی قطر - ترکیه در آمریکا باعث شد داستان قتل فاجعه‌بار خاشقجی به مدت شصت روز خبر اول سی‌ان‌ان و ان‌بی‌سی شود و افکار عمومی غرب که نفت ارزان هفتاد سال چشمشان را بر ارتجاعی ترین دولت منطقه کور کرده بود و حتی از دخالت سعودی در قتل سه هزار نفر از شهروندانشان در یازده سپتامبر چشم پوشی کرده بودند برای نخستین بار در تاریخ، صندوق تبهکاریهای سعودی را باز کنند. و حالا سنا و کنگره آدمکشان، خواهان خروج سعودی از یمن و تحقیق و تفحص از جنایات سعودی میشوند.
به یاد بیاورید تا یکسال و نیم پیش ایران و اسد حتی به کنفرانس‌های صلح سوریه دعوت نمیشدند و آمریکا به کمتر از خروج کامل ایران از سوریه و رفتن اسد تن نمیداد و به یاد بیاورید به یُمن حضور آمریکا در سوریه و شمال عراق، یکسال پیش این موقع صحبت سر رفراندوم استقلال کردستان عراق و بعد هم خودمختاری کردهای سوریه و حرکت به سمت ایجاد کردستان آزاد به عنوان اسراییل دوم منطقه بود و بن‌سلمان چنان گستاخ که نخست‌وزیر لبنان را به گروگان می‌گرفت.
بگذارید ساده بگویم. برجام پاره شد، مردم صبور ایران دچار سختی‌های اقتصادی شدند و دور و بر زخم‌هایمان فوج مگس‌های خارجی و مزدوران ایرانی - نمای‌شان شروع به وزوز و ایجاد عفونت کردند و سیستم روانی و شبکه عصبی جامعه ایران مورد حمله قرار گرفت. همه و همه و همه برای شکست دادن متحدان ایران در عراق و سوریه و لبنان. و حالا باید با اعتماد به نفس گفت در تاریخ پانصد و هفده ساله ایران مدرن، یعنی از آغاز صفویه، هیچ وقت به اندازه این یکسال اخیر در منطقه غرب آسیا نفوذ و قدرت نداشته‌ایم. و این به کمتر از معجزه نمی‌ماند.
و این تصویر کلی و بزرگ است که باید در ذهن داشته باشیم و به جای آویزان کردن چاپلوسانه عکس مقامات، بالای سرمان آویزان کنیم. و بواسطه این تصویر کلی و بزرگ است که رهبر ایران با اعتماد به نفس و امید از آینده سخن می‌گوید. و وقتی به اصلاح اجزا می‌پردازیم و به جنگ یک نماینده مجلس فاسد یا یک استاندار بی‌لیاقت و یک قاضی رشوه‌گیر و یک وزیر ناکارامد و یک سردار رانتخوار می‌رویم، نباید اجازه دهیم پروپاگاندا و جنگ روانی دشمن، باعث شود این تصویر کلی را فراموش کنیم.
علی علیزاده - کارشناس سابق بی‌بی‌سی فارسی
