پومپئو در روز روشن در سیاست داخلی ایران دخالت می‌کند و علیه کشور قانونی ائتلاف تشکیل می‌دهد بی آنکه آب از آب تکان بخورد! همانطور که نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل به دزدی از ایران اعتراف کرد و هیچ نشد! کاش خوش‌خیالان ببینند که سازمانها و نهادهای قانونی بین‌المللی در مقابل این اعترافات هم کاری نمی کنند چه رسد به...
بعد از اینکه نتانیاهو نخست وزیر صهیونیستها در صحن عمومی سازمان ملل اعتراف کرد که به تمامیت ارضی جمهوری اسلامی تجاوز کرده و اسنادی را از داخل کشور دزدیده نه کسی پیراهن درید و گفت که چرا وارد حریم کشوری شدی و نه کسی قطعنامه تحریمی نوشت که چرا از کشور دیگری دزدی کردی!!! از مطلعی هم در نشست دانشجویی پرسیدیم و او به جای پاسخ!! تاکید کرد که هیچ چیزی ننویسید وگرنه شکایت می‌کنیم!!! بعد هم در گوشمان گفت ما که این رژیم منحوس را به رسمیت نمی‌شناسیم که شکایت کنیم!!! اما حالا برای هزارمین بار یکی از مسئولان امریکایی در ملاء عام از تریبون رسمی می‌گوید که در تلاش است تا برای آنچه او «مهار ایران» می‌نامد در کشور لهستان جلسه‌ای بگذارد!! عجیب تر اینکه می‌گوید ده‌ها کشور همراهی‌اش می‌کنند تاریخ برگزاری جلسه را هم اعلام می‌کند!!! و باز هم جز چند توئیت و تهدید و .. هیچ اقدام عملی از سوی حقوق‌دانان بین‌المللی وزارت خارجه و یا دیپلماتها شاهد نیستیم!! نه کسی از پومپئو شکایت می‌کند و نه کسی وا‌اسفا سر می‌دهد که ای داد.. آبروی منشور ملل متحد را بردند!!!! اینجاست که باید بنویسیم که این چه سیاست خارجی است که به هر بی‌سر و پایی اجازه می‌دهد تهدید کند و در ملاء عام از تریبون رسمی فریاد تغییر رژیم ایران را سر دهد و در مقابل جمهوری اسلامی را با هزار بهانه واهی و جرم نکرده!!! تحریم کند؟! اینجاست که باید گفت:«خواهش می‌کنیم باور کنید که در هرج و مرج موجود در جهان نه قطعنامه به کار می‌آید، نه رای دادگاه لاهه و نه حتی تضمینی به نام امضای کری می‌تواند کارآمد باشد» اینجاست که باید به دیپلماتهای تدبیر و امید التماس کرد که «لطفا باور کنید برای موثر بودن باید قدرتمند و موثر» بود نه «خنثی» اینجاست که باید به دیپلماتهای لبخند بر لب تدبیر و امید تاکید کرد نه امضای اف.ای.تی.اف می‌تواند به کار معیشت و بالندگی و رشد و توسعه جمهوری اسلامی بیاید و نه رای به سی.اف.تی. اگر هدفتان پیشرفت و توسعه کشور است لطفا همیت کرده، نگاهی به داخل داشته باشید و برای قدرتمند شدن در منطقه و بازشناسایی راهکارهای اقتصادی راه‌حل ارائه دهید.
کاش باور کنید که برجسته نکردن رای دادگاه لاهه در داخل کشور به دلیل تحقیر سیاست خارجی کشورمان نیست، بلکه به این دلیل است که اگر پس فردا همین دادگاه هزار رای ناجوانمردانه صادر کرد بتوانیم بگوییم ناجوانمردانه است و اگر همین سازمان ملل منشورش را نادیده گرفت و نفهمید که چرا نباید به تهدیدی که در ملاء عام علیه کشوری مطرح شود واکنش دهد، بتوانیم بگوییم که ساختار ملل متحد نیازمند بازنگری است.
اگر نمی نویسیم که امضای کری تضمین است نه برای این است که منتظریم که سیاست خارجی‌مان به بن‌بست برسد و به آن بتازیم، برای این است که این مسیر را در حافظه تاریخی آن مرور کردیم و نتیجه‌اش را دیدیم و برای همین نخواستیم امید واهی به جامعه‌ای بدهیم که به اندازه کافی بابت سخنان نسنجیده برخی مسئولان انتظارات بزرگ و نشدی را از امضای برجام داشت.
امروز اما می‌نویسیم و می‌گوییم که اگر مقابل این وقاحتهای رژیم کودک کش و امریکا استوار و پرقدرت نیاستیم، اگر به فکر قدرتمند شدن در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، علمی و فناوری و .. نباشیم باید روز به روز وقیح تر شدن این کشورها و حتی کشورهای کوچک را نظاره کنیم و نمی‌توانیم حرف بزنیم.
اگر نبینیم عاقبت یمن را که به آن تجاوز شده و کسی به دادش نمی رسد، اگر نبینیم عاقبت سوریه را که به حاکمیت قانونی‌اش توسط تروریست‌ها تجاوز شده و ابرقدرتها به جای یاری رساندن به تروریست‌ها پول می‌دهند تا سرنگونش کنند، اگر نبینیم عاقبت قذافی‌ها و صدام‌ها را که چطور با وجودی که تابع شدند توسط آنهایی که اعتماد کردند نابود و سرنگون شدن... عاقبتمان اینها نمی شود چون عده‌ای همیشه بیدار و هوشیار داریم اما وقاحت آنها بیشتر می‌شود چون متاسفانه عده‌ای تابع و لبخند بر لب در مقابل دشمن هم داریم!!! برهمین اساس راهی جز قدرتمند شدن در حوزه‌های مختلف نداریم.
نویسنده: مائده شیرپور
