علي عبدالله صالح نامي است كه اين روزها در سير تحولات يمن مطرح مي‌باشد. وي همان ديكتاتوري است كه ۳۳ سال بر يمن حاكم بوده است و در قيام مردم در سال ۲۰۱۱ از قدرت سرنگون شد و بر‌اساس طرح شوراي همكاري خليج فارس با گرفتن ضمانت‌نامه قدرت را به منصور هادي واگذار كرد. اين روزها خبرهاي قابل توجهي در باب وي مطرح مي‌شود. مقامات يمني اعلام كرده‌اند كه صالح خود را براي بازگشت به قدرت آماده مي‌كند. شوراي امنيت سازمان ملل نام وي را در ليست تحريم‌ها قرار داده است. در يمن تظاهرات عليه آمريكا برگزار مي‌شود در حالي كه وي به عنوان رئيس اين حركت‌ها معرفي مي‌شود.
در همين حال برخي منابع خبري اعلام كرده‌اند كه وي با القاعده عليه مردم همراه گرديده و از عوامل سركوب مردم در اعتراض‌هاي خياباني بوده است.
با توجه به اينكه صالح عملا در ساختار سياسي يمن جايگاهي ندارد و اين مسئله كه دولتمردان يمن اقدامي براي مقابله با وي صورت نمي‌دهند اين سوال مطرح است كه چرا نامي كه مهره‌اي سوخته است چنين برجسته مي‌شود؟ پاسخ به اين پرسش را در چند محور مي‌توان مطرح نمود. نخست آنكه منصور هادي براي حفظ قدرت به هر ابزاري چنگ مي‌زند كه از نمونه‌هاي آن كارشكني در روند اصلاحات سياسي و امنيتي است. هادي و حاميان غربي و عربي آن مي‌دانند كه در صورت ايستادگي در برابر مردم، مطالبه بعدي يمني‌ها سرنگوني وي خواهد بود.
بر اين اساس مي‌توان گفت كه آنها با برجسته سازي نام علي عبدالله صالح و سوق دادن افكار عمومي يمن به تحركات وي، پرونده منصور هادي را پاك نگاه داشته تا راس قدرت با تغيير همراه نشود.
نكته دوم آنكه كشورهاي غربي و عربي برآنند تا در جريان‌هاي انقلابي شكاف ايجاد نمايند و با راهبردهاي سياسي و امنيتي آنها را از صحنه خارج سازند. بخشي از اين طرح از طريق القاعده صورت مي‌گيرد كه بحران‌هاي امنيتي را عليه جريان‌هاي انقلابي ايجاد مي‌كنند. بخش ديگر اين تحركات از طريق شوراي همكاري خليج فارس، اتحاديه اروپا و سازمان ملل صورت مي‌گيرد. اين طرح در قالب تقسيم جريان‌هاي انقلابي به خوب و بد و مجازات جريان‌هاي بد اجرا مي‌شود تا در نهايت آنها را درگير جنگ‌هاي داخلي نمايند.
نكته مهم در اين عرصه آن است كه ائتلاف غربي و عربي اگر بخواهند به صورت مستقيم اين اقدام را انجام دهند با واكنش مردمي مواجه مي‌شوند. آنها براي مقابله با اين امر از يك سو افرادي مانند علي عبدالله صالح را هدف قرار مي‌دهند و از سوي ديگر اقدامات برخي از اعضاي جريان‌هاي مردمي را. آنها با اين رويكرد برآنند تا منافع ملي يمن را محور اقدامات خود معرفي نمايند تا توجيه‌كننده اقدامات آنها عليه جريان‌هاي مردم نهاد باشد.
