فرهنگ، قومیت و ملیت از مولفه‌های تعیین کننده در ساختارهای سیاسی است که دولت ملت سازی بر اساس آن شکل می‌گیرد و می‌توان گفت ساختاری می تواند به حیات خود ادامه دهد که بتواند این مولفه‌ها را به درستی مدیریت و در جهت انسجام درونی و سیاست خارجی به کار گیرد. رژیم صهیونیستی نیز که حیات آن به چند دهه می رسد از جمله ساختارهایی است که این مولفه‌ها را در اولویت سیاست داخلی و خارجی خود قرار داده است. ساختار مهاجرتی و غیر بومی این رژیم و تکیه آن بر اصل مهاجرت در کنار دیدگاه دینی با محوریت یهودیت بخش عمده‌ای از ساختار اجتماعی صهیونیست‌ها را تشکیل می‌دهد. در این میان اقوام متعددی با ماهیت عربی و غیر عربی و در قالب ادیان مختلف در این رژیم سکونت دارند که تنوع قومی و فرهنگی آن را به همراه داشته است. مسئله‌ای که موجب شده تا دولتمردان اسرائیل برنامه‌های متعددی برای ایجاد انسجام فرهنگی، اجتماعی، دینی و... اجرا نمایند.
رژیم صهیونیستی که حیاتش به چند دهه بیشتر نمی‌رسد به این سه مولفه یعنی ملیت، قومیت و فرهنگ توجه ویژه‌ای دارد. مروری بر چند دهه حیات این رژیم نشان می‌دهد که بیشترین اقدامات دولتمردان اسرائیل در قالب ملت سازی، و فرهنگ سازی در چارچوب قوم یهود صورت گرفته است چنانکه آنها این رژیم را کشور یهود نامیده‌اند که یک نگاه قومی و فرهنگی است. البته بخش عمده ای از جمعیت این رژیم برگرفته از مهاجرینی است که از سراسر جهان به این سرزمین آورده شده و در قالب فرهنگ و ملت یهود در کنار هم قرار گرفته است با این وجود بافت جمعیتی آنها نشان می‌دهد که اقوام و گروه‌های قومی و دینی متعددی از غیر یهودیان در این سرزمین سکونت دارند که در قالب عرب و غیر عرب قابل تعریف است.
یهودیان فلاشا یا همانطور که در این رژیم به آنها لقب اسرائیل خانه ما داده اند برخلاف یهودیان روس، از یک کشور آفریقایی جهان سومی ( اتیوپی) وارد اراضی اشغالی شدند. در سال ۱۹۹۱ حدود ۱۴ هزار نفر از یهودیان از اتیوپی طی عملیات هوایی موسوم به سلیمان وارد اراضی اشغالی شدند طی چند پرواز در نهایت ۴۵ هزار نفر به این رژیم آمدند. سنت دینی آنها نیز به تورات یا کتاب ۵گانه نوشته شده با خطر جیزه محدود می شود. از لحاظ قبول تابعیت نیز نهادهای دینی صهیونیست‌ها، یهودی بودن آنها را به رسمیت نشناختند و پذیرش آنها با برگزاری دوباره مراسم گرویدن به دین یهود انجام شد. آنچه در تحولات این رژیم مشاهده می‌شود نژادپرستی و آپارتاید سیستماتیکی است که نتیجه آن را در وضعیت بحرانی آفریقایی تبارها می توان مشاهده کرد چنانکه بسیاری از آنها در اردوگاه‌ها زندگی می‌کنند که از هیچ امکاناتی برخوردار نیستند.
نویسنده: فرامرز اصغری
