صادق زیباکلام در گفتوگو با آفتاب یزد گفته که «اصلاحطلبان، همین طور جریان اعتدال و توسعه، حزب کارگزاران، حزب اتحاد ملت و تمامی تشکلهای بزرگ و کوچکی که درون اصلاحطلبی معرفی میشوند، یک مشخصه بزرگ دارند؛ اینکه ایدئولوژی را کنار گذاشتند و در عرصه مدیریت کشور و مملکتداری، سیاست خارجی و تعامل با دنیا به خردجمعی و منافع ملی متوسل شدند!»
زیباکلام این را گفته اما نگفته منافعی که اصلاحات از این راه برای ملت کسب کرده است چیست؟ و برجام ب عنوان بزرگترین دستاورد این تفکر چرا نتوانسته مطالبات مردمی را محقق کند و اگر غیر از این است چرا در سالگرد برجام باید دو هفته منتظر بمانیم و حتی یک نفر هم راضی به دفاع از برجام نشود!
او البته این را هم میگوید که «دقیقا! اصلاحطلبان دیگر ایدهآل ندارند. از همین روست که آنها خیلی راحت از روحانی انتقاد میکنند، همان طور که خیلی راحت از یکدیگر انتقاد میکنند، حتی خیلی راحت از اینکه چرا در دوران اصلاحات رودرروی آقایهاشمی قرار گرفتند، انتقاد میکنند. این انتقاد برای آن است که اینها دیگر تقدسگرایی نمیکنند و امور قدسی در بین اصلاحطلبان از بین رفته است.»
اینکه به هیچ چیز و هیچکس اعتماد صد درصدی نداشته باشد درست نیست این مهم است که بدانی هیچکس معصوم نیست نه اینکه بخواهی به بهانههای واهی همه چیز و همه کس را نقد کنی و غیرمنصفانه صحبت کنی!
زیباکلام گفته که «من معتقدم نباید این مقایسه را بین اصلاحطلب و اصولگرا بکنید. ایدئولوژی گروهی را نمیتوان با وصله پینه درست کرد.برای همین حتی اگر غلط باشد ثابت میماند و باید از آن تا ابد ....»
ادامه این جمله زیباکلام را پیدا نکردیم که نقد کنیم!
او این را هم میگوید که «اتفاقا چون اصلاحطلبان فاقد ایدئولوژی هستند، بنابراین میتوانند از اندیشه خود برای عملکرد سیاسیشان هم بهره ببرند. مطمئنا این نکته مثبت اصلاحطلبان است، پراگماتیسم بودن و انعطاف اصلاحطلبی به دلیل نبود ایدئولوژی آنهاست. نکته مثبت زمانی است که شما با تغییرات در خود اداره امور مملکت را پیش ببرید.»
این را دیگر ندیده بودیم که کسی نداشتن ایدئولوژی را نقطه قوت جریانی معرفی کند چه رسد به اینکه این شخص استاد علوم سیاسی باشد! کاش آقای زیباکلام این را هم میگفت که کدامیک از مکاتب سیاسی یا جریانات سیاسی بدون ایدئولوژی توانستهاند موفق باشند و جایگاهی ماندگار کسب کنند! به نظر نداشتن ایدئولوژی نوعی ضعف به حساب میآید نه نقطه قوت!! اگر تعصبات حزبی را کنار بگذاریم قطعا این مضوع را ضعف میبینیم!
در ادامه آفتاب یزد از زیباکلام میپرسد که «بحثی از زبان عارف مطرح شده که پرچم اصلاحطلبی زیربار ائتلاف نخواهد رفت. این موضوع در تناقض با گفته شما نیست؟ بهنظر میآید اصلاحطلبان از تغییرات این چند ساله و فراموشی ایدئولوژیها ضربه خوردهاند که دیگر به فکر ائتلاف نیستند؛ ظاهرا میخواهند در مسیر ایدهآلهایشان گام بردارند؟» که او در ادامه در پاسخ میگوید: «چه آقای عارف و چه دیگر اصلاحطلبان این موضوع را بیان کنند فرقی نمیکند، باید بگویم از الان خیلی زود است که ما بگوییم در سال ۹۸ به کدام سمت و سو خواهیم رفت. اول از همه باید ببینیم شورای نگهبان چگونه میخواهد رد صلاحیتها را انجام دهد، دوم اینکه اصولگرایان چه قدر میخواهند انتخابات رقابتی برگزار شود وهزاران موضوع دیگر؛ چون این موضوعات را نمیتوان از الان پیشبینی کرد باید به سال ۹۸ برسیم و ببینیم چه میشود.»
زیباکلام انگار یادش میرود که رد صلاحیتها براساس رفتار افراد صورت میگیرد و اگر نگران رد صلاحیت رفقایش است باید به خودشان تذکر بدهد که کاری نکنند که رد صلاحیت شوند نه اینکه به شورای نگهبان طوری نگاه کند که انگار سلیقهای رد صلاحیت میکند!
در ادامه خبرنگار این را میگوید که اما اصلاحطلبان واقعا از ائتلافها و حمایتهای بینتیجه ضربه دیدهاند، و زیباکلام میگوید: «این نگاه درستی نیست! ما به جای آنکه بگوییم دیگر ائتلافی نخواهیم کرد باید بگردیم که ببینیم مشکلات و نقاط ضعف آن ائتلاف چه بوده و چگونه میشود آن نقطه ضعف را بهتر کرد.» وای کاش از زیباکلام پرسیده میشد چرا عارف را همچنان اصلاحطلب و روحانی را اعتدالی میداند در حالی که قبلا معتقد بود روحانی از عارف اصلاحطلبتر است!