قرارداد برجام بدون رعایت خط قرمزهای رهبری بدون اینکه پله‌پله پیش رفت دفعی از سوی ما اجرا و از سوی طرفین دیگر نادیده گرفته شد تا شاید بنجل‌ترین قرارداد تاریخی ایران نام گیرد، در کلاه گشاد برجامی که سرمان رفت تا نه سوئیفتی باز شود و نه تحریم‌ها کم شود شکی نیست اما خروج از برجام آن هم در شرایط کنونی می‌‌تواند بدترین قرارداد بینالمللی تاریخ‌مان را به بدترین تصمیم افزوده و باعث شود که اتفاقاتی عجیب برایمان رخ دهد.
اگر به عقیده منتقدان خروج از برجام ضرورتی داشته باشد، باید همان روزی که دونالد ترامپ بدون توجه به قطعنامه‌های سازمان ملل این اقدام را انجام داد جوابش را می‌دادیم نه دو سال بعد و زمانی که دادگاه بینالمللی لاهه حق را به ما داده! چراکه آن زمان خروج ایران از برجام عمل متقابل تلقی شده و رسانه‌های پرتعداد غربی - صهیونیستی نمی‌توانستند با پروپاگاندای خود توپ را در زمین ایران بیندازند، شاید همه وعده‌های اروپا و بالا و پایین پریدن موگرینی برای خارج نشدن ایران در آن زمان هم برای همین بود که اقدام غیرمنطقی ترامپ با وعده‌های خیالی اروپا پوشش داده شود تا فرصت ما برای خروج از برجام از دست رود، اما امروز همه آن تلاش‌ها به فشارهایی تبدیل شده که ایران را به سمت خروج از برجام سوق دهد.
امریکا پشت به پشت تحریم میکند و اروپا هم امریکا را همراهی میکند. نه از اینستکس خبری هست و نه از خوش‌قولی غرب و همه فشار می‌آورند تا با خواباندن قائله‌های ترامپ حالا ایران را به جایگاهی تنزل دهند که انگار ایران قواعد بینالمللی را زیر پا می‌‌گذارد. در این شرایط بدترین اقدام افتادن در چاه غربی‌ها و خروج از برجام است که باعث به کار افتادن رسانه‌های صهیونیستی شده و شرایطی ایجاد می‌شود که ایران به عنوان مشکل امنیتی جهان مطرح شود و فرصتی برای اجماع جهانی علیه‌مان ایجاد کند.
براساس شواهد و قرائن می‌توان اینطور برداشت کرد که اروپا و امریکا براساس سناریویی از پیش تعیین شده مسیر برجام را پیش بردند، و برخی افراد وقت‌نشناس درست زمانی که دیوار تحریم‌ها ترک خورده بود قرارداد و مذاکره را پی گرفتند تا به غرب جان تازه‌ای برای گرفتن جانمان تزریق کنند و در زمانی که ترامپ از برجام خارج شد و فرصت بود با هوچی‌گری و توهم جنگ تلاش کردند تا مجابمان کنند در برجام بمانیم و به پیشنهادهای پر و پیمان اروپا فکر کنیم. پیشنهاداتی که نگارنده آنها را جزو سناریوی غربی می‌‌داند تا از ایران فرصت واکنش متقابل را در زمان مناسب بگیرد و حالا در ادامه سناریو اروپا و امریکا فشار می‌آورند تا ایران را طبق سناریو پیش برده و مجاب به خروج از برجام کنند تا مقاصد خود را پیش ببرند. کاری که باز هم می‌بینیم از سوی آنهایی که شاید روزی موافق امضای برجام بودند گاها توصیه می‌شود تا به برخی بتوانیم لقب وقت نشناس‌ترین‌های بینالمللی را بدهیم.
درست است که منتقد برجام بودیم. درست است که اجرای دفعی و یک‌طرفه را بارها و بارها نقد کردیم. درست است که برجام را قراردادی یک‌طرفه به سوی رقیب میدانیم که دشمن با دستکش مخملی آن را به ما قالب کرد اما امروز براساس شرایط فعلی اعتقاد داریم باید در برجام بمانیم خصوصا اینکه ما برجام را در لاهه بردیم و دستمان حداقل برای حرف زدن باز است. درست است رسانه زیادی نداریم اما متاسفیم که از همان ظرفیت‌های کم بینالمللی هم بلد نیستیم درست استفاده کنیم وگرنه می‌توانستیم شرایط را بهبود ببخشیم. شاید دوباره روزی خروج از برجام و یا حتی معاهدات بینالمللی مثل ان.پی.تی راهکار مناسبی باشد که ما هم از آن دفاع کنیم اما اینتقدر میدانیم که امروز اینها راهکارمان نیست.
امروز بهترین راهکار ما این است که امریکا را یک کشور دارای استراتژی دیده و برایش دو بخش جداگانه امریکای جمهوری‌خواهان و امریکای دموکرات‌ها نشناسیم و توئیت پمپئو را باور کنیم، آنجا که گفته است برایش ظریف، روحانی و سردار سلیمانی تفاوتی ندارد در حالی که عملکردهای آنها و نظراتشان درباره رفتارهای بینالمللی یکسان نبوده است.
باور کنیم که تنها راه مقابله با سناریو و حربه غرب تکیه به توان داخل، برافراشتن پرچم رسانه‌ها در فضای بین‌الملل و استفاده از دیپلماسی رسانه‌ای و اقتصادی در کنار دیپلماسی امنیتی است. امروز برای پیشبرد اهداف امنیتی لازم است که رسانه داشته باشیم و در کنار آن اقتصاد را هم ببینیم. امروز لازم است به جهان تصویر کثیف امریکای جنایتکار و حامی داعش را نمایش دهیم تا مردم جهان ببینند که چطور امریکا و اروپا به داعش اجازه فروش نفت می‌دادند و امروز از یک کشور زخم‌خورده از تروریست انتقام می‌گیرند که چرا داعش ساخته آنها را نابود کرده است.
امروز باید تلاش کنیم تا در مسیر روشنگری افکار عمومی جهان حرکت‌های گسترده‌ای داشته و مردم جهان را مقابل جنایتکاران بین‌الملل و دول تروریست بگذاریم تا آنها را خلع ید کنند. امروز مسیرمان با تکیه به داشته‌ها و فریاد و افشاگری کثافت‌کاری‌های غرب و امریکا باید باشد نه درگیر خود شدن و انتقام حزبی گرفتن. امروز باید باور کنیم که همه کشور باید مقابل زیاده‌خواهان بیاستند و مسئولیت خود را پذیرفته و بدون چشمداشت حزبی مسیر درست را انتخاب کنند نه برای توفیق حزب و رای آوردن کاری کنند که منافع عمومی خدشه دارد شود.
امروز فقط پوشیدن لباس سپاهی دردی دوا نمی‌کند امروز باید همه مقاومتی فکر و عمل کنند. مسیر موفقیت از باور داشته‌های خود می‌گذرد نه مشغول خود شدن و تصمیم‌های هیجانی گرفتن و انجام واکنش‌هایی که ما را در زمره گل به خودی‌زن‌ها شناسایی کند.
نویسنده: مائده شیرپور
