مسئله پناه‌جويان اين روزها به يکي از اصلي‌ترين بحران‌هاي جهاني مبدل شده است. آنچه در رفتار کشورهاي غربي مشاهده مي‌شود زنجيره اقداماتي است که به جاي حل چالشها و بحران‌هاي پيش‌روي پناه‌جويان هر روز بر درد و رنج آنها مي‌افزايد. يکي از اين اقدامات طرح کشورهاي اروپايي براي کمک به ترکيه براي حمايت از پناه‌جويان در اردوگاه‌هاي آوارگان است.
برخي مقامات ارشد اروپايي ادعا کرده‌اند که به دنبال اعطاي کمک‌هاي مالي به ترکيه هستند تا در اردوگاه‌هاي آوارگان سوري هزينه نمايد. اين اقدام کشورهاي اروپايي با نام حمايت از پناه‌جويان در حالي صورت مي‌گيرد که کارنامه ترکيه نکات قابل توجهي را در خود دارد.
نخست آنکه ترکيه در طول ۴ سال و نيم گذشته همواره از حاميان گروه‌هاي تروريستي عليه سوريه بوده و اسناد و گزارش‌ها نشان مي‌دهد که اين کشور مرکز ترانزيت تسليحات براي تروريستها در سوريه است که نتيجه آن نيز کشتار گسترده مردم سوريه و ويران شدن اين سرزمين است.
نکته قابل توجه آنکه در طي ماه‌هاي اخير ترکيه از يک سو ميزبان نظاميان آمريکايي و انگليسي به بهانه آموزش معارضان ميانه‌رو سوري گرديده و حتي پايگاه اينجرليک را به روي آمريکا بازگشايي کرده و از سوي ديگر خود عمليات نظامي مستقيم در خاک سوريه صورت داده که به ميزان تلفات غيرنظاميان افزوده است. اسناد و گزارش‌ها نشان مي‌دهد که ترکيه با تصور برخورداري از حمايت‌هاي غرب به ابزاري براي بحران‌سازي در سوريه مبدل گرديده به گونه‌اي که اگر کشورها واقعا به دنبال حل بحران آوارگان مي‌باشند بايد به مقابله با اقدامات ترکيه بپردازند.
دوم آنکه کارنامه ۴ساله ميزباني ترکيه از پناه‌جويان سوري نشانگر فاجعه‌اي انساني است که نه تنها قابل دفاع نبوده بلکه سران اين کشور به جرم اقدام عليه بشريت بايد محاکمه گردند. گزارش‌ها از اين اردوگاه‌ها نشانگر آن است که بسياري از اين افراد از پايين‌ترين خدمات بهداشتي و امکانات اوليه زندگي محروم بوده‌اند به گونه‌اي که به بهانه مقداري غذا، زنان و دختران آواره سوري مورد تعرض و هتک حرمت نظاميان ترکيه‌اي قرار گرفته‌اند.
سوء‌استفاده از کودکان و حتي استفاده از پناه‌جويان به عنوان نيروي گروه‌هاي تروريستي بخشي ديگر از اقدامات دولتمردان ترکيه در قبال اين اردوگاه‌ها است. بررسي ريشه‌اي پناه‌جويان پشت دروازه‌هاي اروپا نشان مي‌دهد که بسياري از اين افراد فراري از اردوگاه‌هاي آوارگان در ترکيه و البته اردن مي‌باشند که به دليل شرايط غيرانساني حاکم بر آنها حتي حاضر به بازگشت به سوريه و کشته شدن به دست تروريستها بوده‌اند. با توجه به اين حقايق مي‌توان دريافت که اقدام اتحاديه اروپا مبني بر کمک‌هاي مالي به ترکيه براي به اصطلاح حمايت از پناه‌جويان اقدامي صرفا تبليغاتي و طرحي براي کشتار بيشتر پناه‌جويان است چرا که سابقه ترکيه نشان مي‌دهد اين کشور داراي وجوه شباهت‌هاي بسياري با غرب است و آن نگاه منفي آن به مردم سوريه است که نتيجه آن تشديد درد و رنج اين ملت به جاي رفع مشکلات آنان است.
