مرکز نگهداری لویزان از اوایل سال ۹۰ به صورت ویژه برای نگهداری از زنان بی خانمان تهرانی اختصاص یافت. گروه هدف این مجموعه زنان متکدی، بی خانمان، در راه مانده و کارتن خواب هستند. به گفته رئیس مرکز ۹۰ درصد آنها معتاد و میانگین سنی مددجویان بیشتر ۲۰ تا ۳۵ ساله است.
ساعت ۱۰ صبح یک روز سرد پاییزی، مکان جنب پارک لویزان تهران مرکز ساماندهی زنان بی خانمان، ساختمان سفید رنگ دو طبقه ای که مددکارانی با ماسکهای سفید پارچه ای خوش آمدگویی می کنند. قبل از ورود به آسایشگاه مددجویان فاطمه یوسلیانی رئیس مرکز نگهداری لویزان اطلاعاتی در مورد مددجویان و خدمات مرکز ارائه می دهد.
گروه هدف این مجموعه زنان متکدی، بی خانمان، در راه مانده و کارتن خواب هستند که به گفته رئیس مرکز ۹۰ درصد آنها معتاد و میانگین سنی مددجویان بیشتر ۲۰ تا ۳۵ ساله است.
یوسلیانی رئیس مرکز در مورد نحوه پذیرش و نگهداری مددجویان می گوید:
۱. ابتدا زنان کارتن خواب، معتاد، متکدی و بی خانمان توسط مددکاران از سطح شهر تهران جمع آوری می شوند.
۲. تمامی این افراد در مرکز ساماندهی اسلامشهر غربال می شوند.
۳. زنان بی خانمان و متکدی و کارتن خواب تا زمان تعیین و تکلیف از مرکز اسلامشهر به مرکز لویزان منتقل می شوند.
۴. پذیرش زنان در این مرکز با حضور یک مامور نیروی انتظامی و مدیر کشیک و شاهدان صورت جلسه می شود.
۵. وسایل مددجویان بررسی شده و وسایل غیرخطرناک به مددجو تحویل داده شده و الباقی معدوم می شود.
۶. استحمام، گندزدایی گرفتن ناخنهای مددجویان
۷.پوشاندن زیرپوش و لباس تمیز بر تن مددجویان
۸.تحویل مددجویان به مسئول آسایشگاه
۹.ویزیت پزشک عمومی
۱۰.ویزیت مشاوره
۱۱. تماس با خانواده مددجو
۱۲. ارائه گزارش مشاوره، مدارک شناسایی و اطلاعات تکمیلی و ارسال آن به قاضی
پس از طی این مراحل اولویت مرکز لویزان تحویل مددجو به خانواده است و اگر مددجو آدرس، تلفن، هویت و اطلاعاتی نداشت گزارش تکمیلی برای صدور رای به قاضی ارائه می شود.
مرکز نگهداری از زنان بی خانمان لویزان زیر نظر سازمان رفاه، خدمات و مشارکتهای اجتماعی شهرداری تهران به صورت ۲۴ ساعته فعال است ولی در این میان چالشها و مشکلاتی سد راه این مرکز قرار گرفته است.
طی گفتگو با نماینده بهزیستی مستقر در این مرکز و همچنین مددکاران مرکز نگهداری لویزان مشخص شد برای بیش از ۵۰ درصد این مددجویان که حتی حکم قضایی آنها صادر شده و باید به سازمان بهزیستی تحویل داده شوند بهزیستی هیچگونه اقدامی برای تحویل گرفتن آنها انجام نداده است. به گفته یکی از مسئولان سازمان رفاه و خدمات اجتماعی سازمان بهزیستی مددجویان را گلچین می کند در حالی که دادگاه رای بر تحویل مددجو به بهزیستی داده است.
به گزارش مهر، مرکز نگهداری لویزان حدود ۲۵ نیرو دارد و از حدود ۱۰۰ مددجو در این مرکز نگهداری می شود که مددجویان بستگی به رای قاضی و خروجیها دائما در حال تغییرند.
البته به گفته مسئول این مرکز، مداحی و مولودی خوانی، جلسات قرآن و مذهبی، زیارت عاشورا، جشن، استفاده از امکانات ورزشی و هواخوری روزانه و ویزیت روانپزشک هفته ای دو بار بخشی از فعالیتهای جانبی این مجموعه است.
حال با تمام گفته ها و شنیده‌هایی که در مورد مدیریت این مجموعه و خدمات ارائه شده شنیدیم و نوشتیم پا به آسایشگاه زنان بی خانمان و متکدی تهرانی می گذاریم.
با وجود شوفاژهای قوی هوای آسایشگاه سرد بود وقتی که علت سرد بودن هوا را پرسیدم مددکاران گفتند: علتش استعمال سیگار است و برای رفتن بوی سیگار مجبوریم پنجره ها را باز کنیم.
تمام زنان بلوز راه راه سفید و نارنجی بر تن داشتند. برخی زیر پتو زانو به بغل گرفته و خوابیده بودند و برخی هم در حال سیگار کشیدن و پرسه زدن. زنان سالمند حدود ۴۵ تا ۵۵ ساله بیشتر سخن می گفتند. آنها دلشان می خواست از نرده های آهنی راه پله های مرکز رها شده و بیرون بروند.
یکی از خانمها می گفت: من حدود ۶ ماه است روی این تخت نشسته ام و می خوابم. کسی را ندارم و دیگر خسته شدم. وقتی در مورد پرونده این زن سوال کردم گفتند: او در نوبت بهزیستی هست. از این موارد بسیار بود. یکی دو ماه، دیگری سه ماه و حتی ۱۰ ماه در نوبت بهزیستی بودند.
به دختر جوانی ۲۰ ساله که به دوربین خیره شده و روی تخت ساکت نشسته بود گفتم: شما اینجا چکار می کنید؟ گفت: من شوهر دارم، منتظرم تا بیاد، رفته ماموریت...
سرم را به طرف مددکار برگرداندم، او گفت: مصرف بالای شیشه مخش را تعطیل کرده! این دختر را در پارک گرفتند و چند ماهی است در نوبت بهزیستی قرار دارد.
در میان زنان این مرکز دختری بود با مدرک کارشناسی که هم شاعر بود و هم نویسنده و چند کتاب هم منتشر کرده بود که نمی خواست تصویرش گرفته شود. حاضر نبود با همسر و خانواده اش زندگی کند. دخترک هوای بازیگری در سر داشت. می‌گفت سالها پیش بازیگر تاتر بوده است.
دراین میان سالمندانی که نیمی از عمر خود را در خیابانها با انواع مخدرها گذرانده بودند در کنار دختران جوانی که شاید برای اولین بار بود که در خیابان متواری بودند زیر یک سقت زندگی می کردند که این در نوع خود بزرگترین آسیب است و راه رهایی از این آسیب اقدام سریع سازمانهای مسئول برای تحویل مددجویان است زیرا این مراکز تنها وظیفه نگهداری موقت را دارند نه اینکه این زمان به نیمی از سال برسد.
