اما با همه این زیبائیها هنوز ظرفیتها و ابعاد ناگفته و حقاً ناشناختهاى در بطن و عمق حماسه عظیم عاشورا نهفته است که اگر براى بشریت امروز آشکار گردد، دیرى نخواهد گذشت که با بسیج همه توانمندىهاى ملتها و جوامع بشرى، بساط کفر، شرک، ظلم و تباهى از طرفى و نفاق، فتنه، آشوب، اختلاف، فسق و فجور از سویى برچیده و زمین از کلیه آفتها و آسیبهاى مرموز شیطانى پاکسازى خواهد شد.
علت اصلى در پنهان ماندن جوهره و مغز عاشورا غفلتهاى ما و پرداختن و سرگرم شدن به سطح موضوعاتى است که به عاشورا مرتبط مىباشد، بهویژه کم و کیف عزادارى و سوگواریها، بهگونهاى که بهجاى ایجاد ظرفیت گفتمانساز و نشر ارزشهاى مکتب امام حسین(ع) آنقدر جاذبههاى ظاهرى را با ابزار و آلات وارداتى از کشورهایى همچون چین بالا مىبریم و یا بعضاً اسیر اقدامات بىمبنا و بلکه چندشآورى همچون قمهزنى مىشویم که ثمره آن تولید خوراک براى بوقها و رسانههاى استکبارى در جهت ترویج اسلامهراسى و شیعههراسى مىباشد.
اقداماتى که جز زدن ریشههاى عاشورا آنهم بهوسیله جریانهاى مرموز موازى که تداعىکننده تئورى مذهب علیه مذهب است و اکنون نیز نمادى از عاشورا علیه عاشورا را کلید زده است. البته دشمن دون که در برابر عظمت منطق عاشورا و سخنان و کلمات نجاتبخش امام حسین(ع) عاجز است، با استفاده از نقطهضعفهاى ما در مقام تحریف و یا القای شبهه علیه حقیقت عاشوراى حسینى(ع) نقش بازى مىکند و لذا نباید هرگز فراموش کرد که عاشورا یک جریانى است همیشه پویا و بهحقیقت براى همیشه زمان یک آغاز است نه پایان.
بسیارى تا غروب عاشورا و شام غریبان سیدالشهداء امام حسین(ع) عزادارند و فرداى روز یازدهم محرم مثل بادکنک بادشان خالى شده و دوباره روز از نو و روزى از نو، تا تاسوعا و عاشوراى سال بعد و موجى دیگر از شور و هیجانى موقت؛ حتى ممکن است یادى از سید و سالار شهیدان ابا عبدالله(ع) هم نکنند و البته عدهاى هم کمى پررنگتر در برخى مناسبتهاى سال که متعلق به اهل بیت عصمت و طهارت است، به بهانه جشن میلاد و یا محفل سوگ و عزا، تنها به ابراز ارادت خشک و خالى پرداخته و به بهانه حزن و اندوه و فرح و شادى، خود را در غم و شادى اولیاء الهى شریک پنداشته و با امید به ثواب و حاجتى، دست توسل به دامن پر مهر و کرمشان مىزنند که البته به میزان معرفت و ادب از سُفره با کرامتشان بهره و حظی نصیبشان نیز خواهد گردید.
اما آیا به تناسب ظرفیتها و فرصتهایى که نهضت خونبار عاشورا و حماسه بزرگ ایثار و شهادت در مسیر رشد و تعالى و کمال جوامع انسانى و شکلگیرى دولت کریمه عدل الهى که امنیت و عدالت و معنویت پایدار و یکپارچه در سطح جهان را به ارمغان خواهد آورد، آیا این میزان از عزادارى و عرض ارادت به ساحت مقدس اهل بیت آنهم بهصورتى سطحى چه بهلحاظ کمى و چه کیفى، در خور شأن بوده و کفایت مىکند؟ وقتى در بیان عظمت عاشورا و ظرفیتهاى کامل و تحولآفرینى که در وراى نام مقدس حسین(ع) نهفته، پیامبر اسلام(ص) مىفرمایند: «َإِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِین لاتَبْرُدُ أَبَدا» و یا حضرتش خطاب به یزیدیان فرمودند: «وَ الله لاتمحوا ذکرنا»
و یا آن اندیشمند مسیحى (آنتوان بارا) مىگوید: «اگر امام حسین(ع) از ما بود، در تمام کره زمین براى او منبر و پرچم برمىافراشتیم و مردم را با نام حسین به مسیحیت فرامىخواندیم.»
و یا شخصیت دیگری از جمع مفتیان اهل سنت عربستان که محزون نبودن و شاد بودن در عزاى امام حسین(ع) را نشانه نفاق و کفر اعلان مىنماید.
وقتى به ظرفیتهاى گوناگونى که در دامنه و گسترهى نهضت کربلا و عمق آرمانها و ارزشهاى عاشورا توجه مىکنیم و در مقابل غفلت و بىتوجهى حتى اندیشمندان مسلمان و نیز شیعه را مىبینیم، چهبسا بتوان گفت که هنوز هم حسین(ع) ناشناخته و غریب و تنهاست چه آنکه اگر همه ابعاد شخصیتش در کنار واقعیتها و اهداف و آرمانهاى نهضتش و نیز تمامى ابعاد ظرفیتهاى عاشورا براى نه فقط شیعیان و مسلمانان بلکه برای همه آزادیخواهان و رادمردان و حقجویان جهان تبیین و آشکار مىگردید، عظمت ایثار و هنر و کار سیدالشهداء(ع بیشتر و بهتر جلوه مىیافت و قطعاً منطق و فریاد آشناى او از حلقوم بریدهاش تمامى بشر روى زمین را براى قیام آخر فرا مىخواند و در جبهه واحد توحیدى و مهدوى(عج) در کمترین زمان بسیج مىکرد که به فضل الهى روزى این اتفاق بزرگ خواهد افتاد زیرا عاشورا هنوز همه ظرفیتهایش را رو نکرده است؛
- ظرفیت حرکت پرشور و بىوقفه بهسوى قلههاى عدالت، امنیت، تعالى و کمال.
- ظرفیت بسیجکنندگى تودههاى مردم مستضعف و مؤمن و به تنگ آمده از ظلم و ستم و بىعدالتى و نابرابرى.
- ظرفیت روشنگرى و افشاگرى و بصیرتافزایى در بستر محافل و مجالس عاشورایى و تریبونها و کرسىهاى وعظ و هدایت و امر به معروف و نهى از منکر.
- ظرفیت شور توأم با شعور انقلابى و موجآفرینى علیه کاخهاى ظلم و ستم در قالب هیئتهاى عزادارى.
- ظرفیت معنوى و عاطفى به تناسب فطرت پاک بشرى که جلوههایى از آن در چشمههاى اشک و گریه بر مصائب اهل بیت(ع) جریان مىیابد و بهلحاظ عاطفى، صحنههایى را خلق مىکند که آدمى در ابراز محبت و عشق به حسین(ع) منحصراً شاهد آن مىباشد.
- ظرفیت گفتمان پیرامون عقاید حقه و نافذیت ولایت و امامت و اصول و پایههاى حاکمیت مبتنى بر آموزههاى دینى و ولایى.
- ظرفیت تشریح عینى و تجسمى از شجاعت و شهامت و غیرت و جوانمردى بر تابلو خونرنگ عاشورا براى همیشه زمان.
نویسنده: حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده