آقايان محترم، متوجه منظور ما از اين تيتر شُديد يا نه؟ منظور ما را گرفتيد يا خودتان را زديد به آن راه؟ كدام راه؟ همان راه چيز ديگر.
آهاي آقايان تا ديروز متخاصم و امروز برادرِ تني، لطف كنيد و برويد و اين دام را بر مرغ هاي ديگري بگذاريد. لطفا ما را بي‌خيال شويد، هرچند ما بي‌خيال اين جنگ هاي زرگري شما نمي شويم.
ما هنوز مصاحبه هاي آتشين شما عليه يكديگر را يادمان نرفته است. ما هنوز يادمان نرفته كه جناب رئيس هيئت مديره و آقاي دكتـــر مديرعامل چگونه انگشت اتهام را مثل دو تفنگ در حالت دوئل به سمت هم گرفته بودند و شليك مي كردند.
ما هنوز يادمان نرفته كه برادران دلسوزي كه حالا با هم همدل و هم‌قسم شده‌اند تا برای موفقیت استقلال تلاش کنند، چگونه با خودشان عهد بسته بودند كه در كنار هم نمانند. يكي با كلي اتهام به طرف مقابل، سعي مي‌كرد قدرت خود را به رخ بكشد (كه البته با انتصاب سرمربي و بدون دخالت مديرعامل اين كار را كرد) و يكي ديگر هم كه حرف مردانه اش يكي بود و مدام از رفتن و نماندن و استعفا حرف مي‌زد، فقط حرفش را زد و با يك تعارف نصفه و نيمه برگشت تا هواداران استقلال نگران نباشند و از يكي دو شب پيش با بازیکنانی که مدنظر کادر فنی است وارد مذاکره شود...
حالا هم با قدرت برگشته است و با جناب رئيس دست در گردن (ببخشيد دست در دست) هم داده اند به مهر! تا تيم خود را كنند آباد!!!
آقايان واقعا خسته نباشيد. از اينكه بدون كوچكترين چشمداشت و فقط در راستاي موفقيت تيم مدام مصاحبه كرديد و تيتر شديد و عكس‌هايتان روي جلد رفت، كمال تشكر را داريم. ما كه مي دانيم شما نه اهل مصاحبه هستيد و نه علاقه مند به شهرت و رسانه اي شدن. اين بار هم مي توانيد همه كاسه كوزه ها را سر مطبوعات و رسانه‌ها خرد كنيد و غمتان هم نباشد. به هرحال هميشه در هر دعوايي يا اختلاف يا حتي جنگي پاي يك رسانه اي در ميان است. فقط شما مواظب باشيد از اين همدلي و هم‌قسمي و قدرتتان كم نشود!
محسن رجبي
