غرب آسيا همچنان در اولويت‌هاي سياست‌هاي آمريكا است چنانكه اين رويه را در سخنان اوباما رئيس‌جمهور و سفر دوره‌اي كري وزير امور خارجه اين كشور به منطقه مي‌توان مشاهده كرد.
رويكردي كه نشانگر رفتارهاي پاندولي ميان اهداف متعدد است تا اوباما در ماه‌هاي پاياني رياست جمهوري اوباما بتواند نقاط مثبتي را در كارنامه وي ثبت نمايد. در همين چارچوب جان کری پس از حضور در مصر، به عربستان سفر كرده در حالي كه در ادامه سفر دوره‌ای خود به فرانسه می‌رود و روز یکشنبه با ژان مارک ارو، فیلیپ هاموند، فرانک والتر اشتاینمایر و پائولو جنتیلونی وزیران امور خارجه فرانسه، انگلیس، آلمان و ایتالیا و نیز فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا دیدار می‌کند كه محور آن را نيز بررسي تحولات غرب آسيا تشكيل مي‌دهد.
نكته قابل توجه آنكه همزمان با اين سفر «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا در گفت‌‌وگو با نشریه «آتلانتیک» با انتقاد صریح از عربستان سعودی گفت: «برخی متحدان آمریکا در خلیج‌فارس و نیز اروپا می‌خواهند آمریکا را درگیر نبردهای قومیتی نمایند که تاثیر کمی برای منافع آمریکا دارد». رئیس‌جمهور آمریکا در ادامه سلسله گفت‌‌وگوهای خود با مجله آتلانتیک گفت: «لازم است عربستانی‌ها روشی موثر بر مبنای همسایگی و سهیم بودن با ایران را در پیش گرفته و نوعی صلح نسبی ایجاد نمایند».
حال اين سوال مطرح مي‌شود كه دليل سفر كري به منطقه چيست و چرا اوباما به اين صراحت لب به انتقاد از سعودي باز كرده است؟ پاسخ به اين پرسش را در سياست‌هاي آمريكا در منطقه مي‌توان جست‌وجو كرد. از يك‌سو آمريكا براي ثبت برگي موفق در كارنامه اوباما نيازمند برخي تحولات در غرب آسيا است كه محور آن را نيز مسئله سوريه تشكيل مي‌دهد. آمريكايي‌ها در حالي در روند سياسي به دنبال تحقق برخي اهداف خود در سوريه هستند كه تحركات عربستان را مانع رسيدن به اين اهداف مي‌‌دانند در همين حال نهادهاي حقوق بشر نيز پرونده سنگيني از جنايات سعودي تشكيل داده‌اند.
آمريكا اكنون با رويكرد انتقادي به سعودي به دنبال نمايش چهر‌ه‌اي مثبت از خود در منطقه و جهان است در حالي كه همزمان با مطرح كردن تقابل ميان ايران و سعودي در منطقه به دنبال القای ديني بودن بحران منطقه و پنهان سازي چهره نقش مخرب خود در منطقه است. تناقض رفتاري آمريكا را در سخنان كري مبني بر حمايت قاطع آمريكا از متحدانش در منطقه مي‌توان مشاهده كرد كه حمايت از كشتار مردم يمن نمودي از اين رفتار است.
بر اين اساس مي‌توان گفت كه با سياست يكي به ميخ يكي به نعل به دنبال تامين منافع خود در منطقه است در حالي كه اين رفتار يك اصل را آشكار مي‌سازد و آن اينكه آمريكا صرفا به دنبال منافع خود است و حتي به متحدان خود نيز رحم نمي‌كند.
