غرب آسیا در حالی همچنان کانون اصلی تحولات جهانی است که در اقدامی قابل تامل وزیر خارجه فرانسه از برگزاری نشستی بین‌المللی در پاریس در سی ام ماه مه (دهم خرداد) به منظور احیای روند مذاکرات سازش میان تشکیلات خودگردان فلسطین و رژیم صهیونیستی خبر داد. ژان مارک آیرو، وزیر خارجه فرانسه در اظهاراتی مطبوعاتی خاطرنشان کرد که در این نشست وزرای خارجه ۲۰ کشور دنیا و مسئولانی از اتحادیه اروپا و سازمان ملل حضور خواهند داشت اما طرفین فلسطینی و صهیونیستی در این نشست شرکت نخواهند داشت.آیرو اظهار داشت که در صورت موفقیت این نشست، اجلاسی بین‌المللی در نیمه دوم سال جاری با حضور مسئولان فلسطینی و صهیونیستی برگزار خواهد شد. با توجه به اینکه این نشست‌ها و اقدامات در باب روند سازش معمولا از سوی آمریکا صورت می‌گرفت این سوال مطرح است که چرا فرانسه محور اصلی گردیده است و آیا دستاوردی برای فلسطین دارد یا خیر؟
در باب اینکه چرا آمریکا وارد این عرصه نشده یک نکته مهم وجود دارد و آن شرایط جاری بر آمریکا با محوریت انتخابات ریاست جمهوری است. اوباما به نمایندگی از حزب دموکرات در حالی در راس قدرت قرار دارد که نقش لابی صهیونیستی را در انتخابات آمریکا نمی‌توان نادیده گرفت. ورود به روند مذاکرات برابر با اجبار آمریکا برای انتقاد از رژیم صهیونیستی و حتی برخی حمایت‌های هر چند ظاهری از فلسطین صورت دهند. بر این اساس سران کاخ سفید در کنار استمرار حمایت از رژیم صهیونیستی، با کنار نهادن پرونده روند سازش برآنند تا موجبات رنجش صهیونیست‌ها را ایجاد نسازند. با توجه به این شرایط است که آمریکا وارد عرصه روند سازش نشده هر چند که در ظاهر مذاکره را تنها راه برای حل مسئله فلسطین عنوان می‌کند.
در باب رفتار فرانسه نیز می‌توان گفت، که اقدامات آن برای پیگیری روند سازش، ادامه تحرکات این کشور برای حضور گسترده‌تر در معادلات غرب آسیاست.
این رویکرد در کنار توسعه روابط با کل کشورهای منطقه و البته استمرار حمایت از تروریسم در سوریه، از طریق ایفای نقش در روند سازش اجرا می‌شود. فرانسه سعی دارد از شرایط داخلی آمریکا برای توسعه نفوذ در منطقه بهره گیرد چنانکه اقدامات پاریس برای فروش تسلیحات به کشورهای عربی نیز به شدت افزایش یافته است. حال این سوال مطرح است که آیا این مذاکرات دستاوردی برای فلسطین دارد یا خیر؟
روند رفتاری سازمان ملل و کشورهای غربی و عدم رویکرد بی‌طرفانه آنان در روند مذاکرات نشان می‌دهد که اقدامات پاریس بیشتر برای مهار مقاومت فلسطینی‌ها و اجرای ابعاد جدید روند سازش کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی است.
نکته مهم آنکه کابینه رژیم صهیونیستی یک کابینه رادیکالیست افراطی است که بر اساس نگرش آن هیچ واژه‌ای به نام مذاکرات سازش وجود ندارد و اشغالگری در ابعاد گسترده بویژه در قدس محور برنامه‌های آنها است.
