در حالی جهان معطوف به بحران کرونا و البته سیاستهای بحران ساز آمریکا در جهان است که در اقدامی قابل توجه رزمایش مشترک ۶ روزه نظامیان ایران، چین، ارمنستان، بلاروس، پاکستان و میانمار در منطقه جنوبی روسیه تحت عنوان قفقاز ۲۰۲۰ با حضور تقریبا ۸۰۰۰۰ نظامی آغاز شد.رسانه ترکیهای آناتولی و همچنین سفارت ایران در روسیه در گزارشهای جداگانه خبر دادند که رزمایش قفقاز ۲۰۲۰ با مشارکت نظامیان چندین کشور شامل ایران و چین در جنوب روسیه آغاز شد. این رزمایش آخرین مرحله از رزمایش آموزش نبرد در سال جاری است. خبر آغاز رزمایش قفقاز ۲۰۲۰ در حالی منتشر شده که سفارت جمهوری اسلامی ایران در فدراسیون روسیه درباره این رزمایش بیانیه صادر کرد. حال این سوال مطرح است که اهمیت این رزمایش در دوران کرونایی چیست؟ نگاهی بر ترکیب کشورها نشان میدهد که آنها از نظر جمعیتی بخش قابل توجهی از جمعیت جهان را تشکل میدهند لذا این رزمایش میتواند مولفهای برای بهبود روابط این کشورها باشد که تاثیرات بسیاری بر اقتصاد آنها خوهد داشت. این مسئله زمانی آشکارتر میشود که آمریکا بسیاری از کشورهای حاضر در ائتلاف را تحریم نموده و این توسعه همکاری مولفهای برای شکست این طرح است. نکته دیگر آنکه منطقه با بحران تروریسم مواجه است دلذا نیازمند ارادهای برای مقابله با این وضعیت است. همگرایی نظامی و امنیتی مولفهای برای تقویت همکاری طرفیت در مبارزه با تروریسم و رسیدن به امنیت پایدار است. اسناد و شواهد منتشره نشان میدهد که کشورهای غربی برآنند تا با ناامن سازی آسیای میاه و قفقاز، ضمن توسعه نظامی گری در این مناطق به بحران سازی و چند دستیگی نیز بپردازند. رویه ای که نمود آن را در کشورهای شرق آسیا و خاورمیانه میتوان مشاهده کرد که آمریکا با ایجاد شکاف و اختلاف میان کشورها به دنبال سلطه گری و سایش قدرتهای منطقه در تنشهای منطقه ای هستند.
در این میان این رزمایش بیانگر آن است که کشورهای منطقه خود توان اداره امنیت منطقه را دارند و کشورهای غربی حق دخالت در این امر را ندارند بهره گیری از توان نظامی و تجهیزات جدید و پیشرفته سندی بر این مسئله است. این رزمایش را میتوان مهر تایید دیگری دانست بر اصل لزوم خروج آمریکا از منطقه و حل بحرانها و چالشهای منطقه در تعملات بین همسایگی. در جمع بندی نهایی از آنچه ذکر شد میتوان گفت که برگزاری رزکایش قفقاز ۲۰۲۰ یک مانور سراسری است که هدف از آنها نمایش توان کشورهای منطقه برای توسعه مناسبات حتی در حوزه امنیتی است که در صورت اجرایی شدن ابعاد آن در حزوههای اقتصادی، سیاسی و فرهنگی میتواند مولفهای میتواند مولفهای منطقهای برای حل بحرانها و زمینه سازی برای اخراج آمریکا از منطقه میشود.
نویسنده: فرامرز اصغری