روزهای کرونایی زندگی مردم هم با برخی از مسئولین متفاوت است، گویا آنها در دنیایی دیگر زندگی می کنند و به قولی از کره ماه آمدهاند و خبر از حال مردم ندارند.
در حال حاضر تورم بالا و فشارهای اقتصادی حاصل از اعمال تحریمهای دشمنان از یک سو و خسارات ناشی از شیوع کرونا و بلایای طبیعی از سوی دیگر موجب شده، علاوه بر مردمی که پیش از این نیازمند بودند، بسیاری از مردم نیز توان اقتصادی خود را از دست داده و در شرایط بدی بسر ببرند.
حالا تصور کنید که عده ای از مسئولان، در ماه رمضان ضیافتهای اشرافی، آن هم هم با حفظ فاصله اجتماعی برگزار می کنند!
البته این فاصله اجتماعی کمی با آنچه که در رسانهها برای جلوگیری از کرونا توصیه می شود متفاوت است و به نوعی فاصله گیری از اجتماع مردمی است که با وجود همه فشارها به این عده از مسئولان رأی داده و سرنوشت خود را به آنها سپردهاند. اخیراً احمد توکلی رئیس دیدهبان شفافیت و عدالت در نامهای خطاب به منتخبان مردم در مجلس یازدهم هشدار داده و از آنان خواسته است تا میزبانانی که این شبها با هدف جلب رأی، اقدام به برگزاری ضیافتهای اشرافی میکنند افشا کنند.
وی در نامهای با اشاره به اینکه در ادوار اخیر مجلس برای تصرف مناصب قدرت در مجلس، نمایندگانی به ضیافتهای اشرافی در مکانهای گران قیمت دعوت میشدند که میزبان یا میزبانان از نمایندگان جاه طلب گدای رأی بودند، نوشت: ظاهراً در این دوره نیز چنین ضیافتهایی تکرار میشود.
وی در این نامه با تاکید بر اینکه بیشک این رفتار اموی در این دوره زشتتر و شرمآورتر است، تصریح کرد: نمایندگان این دوره ادعای اصولگرایی دارند و ملتی که این خانه را به عاریه به شما سپردهاند، زندگی مشقتبارتری دارند.
وی در این نامه تاکید کرد: سازمان دیدهبان شفافیت و عدالت، با مسئولیت امیرآبادی نماینده مردم قم، مصمم است نام میزبانان ضیافت اشرافی را اعلام کند.
چنین اخباری در حالی منتشر می شود که در چند روز اخیر اخباری از ضیافتهای مجلل در فضای مجازی منتشر شد که نشان می دهد این هشدارها بی مورد نیست. برای نمونه یکی این ضیافتها چند روز پیش در اتاق بازرگانی به میزبانی چند نماینده زاگرسنشین برگزار شد. البته این مراسم افطاری قرار بود در هتل مجللی در مرکز تهران برگزار شود که به دلیل فشار رسانهای به اتاق بازرگانی منتقل شد.
در این ضیافت چند نفر از دولتمردان نیز حاضر بودهاند.
فقط مردم باید در صحنه باشند؟
دراین میان سوال اینجاست که هدف این نمایندگان برای پذیرش مسئولیت نمایندگی چیست؟ آیا کسی که چنین رفتاری دارد از مشکلات مردم با خبر است و میداند که آنها چه می کشند؟ اصلاً برای چه نماینده مردم شدند؟
برخی از دولتمردان به بهانه مشکلات اقتصادی فقط بلد هستند به ملت بگویند که چه کنید و چه نکنید ولی در مقابل در سفرههای افطار خود به اندازه دوماه مصرف خانوارهای محروم گوشت فقط مصرف می کنند.
نمایندهای که در چنین مجالسی حضور دارد، حال و هوای خانوارهایی که برای نان خریدن هم پول ندارند می فهمد؟ آیا نیاز کودکی که ماههاست گوشت نخورده و خجالت پدرو مادری که با دست خالی سفره افطار را بر فرزندان روزه دارشان پهن می کنند تجربه کرده است ؟ آیا پنهان شدن از صاحب خانه، گشتن در سطلهای زباله ، استفاده از لباسهای دست چندم دیگران، کشیدن رنج بیماری و نداشتن توان درمان و ... را شنیده است . آیا می داند کارگرانی که به دلیل شیوع کرونا چندین ماه است که بی کار شدهاند و یا خانوادههایی که سرپرست خود را از دست داده اند چگونه قرار است زندگی کنند؟
مردم می پرسند این نمایندگان چگونه به کرسی نمایندگی راه یافته اند؟ آیا همین مردم نبودند که به خاطر استقلال کشور علیرغم همه سختیها و توطئه ها پای صندوقهای رای حاضر شدند؟ حالا چه فرقی بین خانوارهای محروم جامعه با خانواده های این نمایندگان وجود دارد؛ مگر همه ایرانی و دارای حقوق و مزایای مساوی نیستیم؟
ساده زیستی از دیدگاه رهبری و امام (ره)
از ابتدای شکل گیری انقلاب اسلامی، یکی از مشخصات مسئولان انقلابی، ساده زیستی آنان بود.
یکی از بزرگ ترین ویژگیهای حضرت امام خمینی(ره)، ساده زیستی ایشان بود. امام خمینی(ره) از ابتدا تا انتهای عمر پربرکتشان ، دست از ساده زیستی نکشیدند و همین امر یکی از عواملی بود که ایشان را در مبارزه مستمر و وقفه ناپذیرش با استبداد و استعمار موفق ساخت.در اندیشه امام(ره) ساده زیستی برای کارگزاران نظام، ضروری بود و ایشان معتقد بودند کسی که خوی کاخ نشینی داشته باشد، درد کوخ نشینان را نمی فهمد و هرگز نمی تواند حال و روز گرسنگان و بیچارگان جامعه را درک کند.
حضرت امام (ره ) بارها توجه مسئولان را به فرهنگ ساده زیستی جلب کردند تا جائی که فرمودند:«آن روزى که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحه دولت و ملت را بخوانیم.».
از سوی دیگر رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بارها بر ساده زیستی مسئولان و بکار گیری اقتصاد مقاومتی در این شرایط سخت تاکید و از مردم برای رزمایش همدلی دعوت می کنند. مقام معظم رهبری در سال ۱۳۷۱ در انتقاد به آغاز روند تجمل گرایی در دوره مرحوم هاشمی رفسنجانی فرمودند: «برادران نمیشود ما در زندگى مادى مثل حیوان بچریم و بغلتیم و بخواهیم مردم به ما به شکل یک اسوه نگاه کنند؛ مردمى که خیلیشان از اولیات زندگى محرومند. در این راه، از خیلى چیزها باید گذشت. نه فقط از شهوات حرام، از شهوات حلال نیز باید گذشت. ... من و شما همان طلبه یا معلم پیش از انقلابیم. یکى از شماها معلم بود، یکى دانشجو بود، یکى طلبه بود، یکى منبرى بود، همهمان اینطور بودیم؛ اما حالا مثل عروسى اشراف عروسى بگیریم، مثل خانهى اشراف خانه درست کنیم، مثل حرکت اشراف در خیابانها حرکت کنیم! اشراف مگر چگونه بودند؟ چون آنها فقط ریششان تراشیده بود، ولى ما ریشمان را گذاشتهایم، همین کافى است؟! نه، ما هم مترفین مىشویم. در جامعهى اسلامى هم ممکن است مترف به وجود بیاید. تُرف، فسق هم دنبال خودش مىآورد.» این نشان می دهد از آغاز روند شکل گیری اشرافی گری میان مسئولان ایشان حساسیت خاصی به این امر داشته و نسبت به روند آن هشدار می دادند.
رهبری مرتباً این موضوع را به مسئولان خاطرنشان میکردند و سال گذشته خطاب به مسئولان تاکید کردند : «مردمی باشید، مردم دوست باشید، مردمپذیر باشید، مردمی رفتار کنید. سپاه مردمی است دیگر؛ از اوّلی که سپاه تشکیل شد -این جوانها و بچّههایی که آمدند، از دانشگاه آمدند، از بازار آمدند، از کارگاه آمدند، از همه جا آمدند رشد کردند، آمدند چهره شدند، آمدند به جایی رسیدند که امثال بنده باید نگاه کنیم، حسرت بخوریم، غبطه بخوریم- مردمی تشکیل شد. با مردم باشید، از مردم باشید، رفتار مردمی داشته باشید؛ فخرفروشی خلاف این رفتار است، دنیاطلبی خلاف این رفتار است، اشرافیگری خلاف این رفتار است. »
هیچ عذری پذیرفته نیست
اینکه چنین رفتارهایی تا چه اندازه به بنیان انقلاب اسلامی و نظام صدمه زده و موجب بی اعتمادی و ناامیدی مردم می شود، موضوعی است که برای همه آحاد جامعه مانند روز روشن است. درحالی که دشمنان ما از هر موضوعی برای صدمه وارد کردن به نظام استفاده میکنند، چنین اقداماتی به سادگی میتواند دستمایه اقدامات آنان برای جنگ نرم و دور کردن مردم و جوانان از انقلاب باشد.
به طور قطع مردم کشور پای نظامی ایستادهاند که اعتقاد دارند که اساس آن بنیانهای اسلامی و مکتب شیعه است و سلوک کشور داری حضرت علی (ع) نمونه روشنی برای چگونگی رفتار مسئولین است. زندگی اشرافی مسئولان شکاف طبقاتی ایجاد می کند که با سیره زندگی حضرت علی (ع) و ائمه معصومین منافات دارد و چگونه مسئولی که از این روش پیروی نمی کند خود را شیعه و ولایتمدار میداند؟
بیش از ۴۰ سال از انقلاب اسلامی میگذرد و اینکه مسئولی اثرات چنین رفتارهایی را نداند، پذیرفتنی است .
انقلاب ایران با هدف برقراری حکومت اسلامی شکل گرفته و ثمره خونهایی که جوانان این کشور از ابتدای انقلاب تا امروز نثار نهال انقلاب کرده و آن را به درختی تنومند مبدل ساخته اند. خانوادههای شهدا ، دلسوزان انقلاب، مردم ولایتمداری که با همه سختی ها و فشارها برای به ثمره رساندن انقلاب اسلامی تن داده و دم بر نیاوردند، نمی توانند شاهد چنین رفتارهایی از سوی برخی باشند که اینک تازه به دوران رسیده و تلاش می کنند تا در دوره ای محدود کیسه های خود را با پول ملت پر کنند.
نمایندگان بدانند
در این میان یک نکته وجود دارد، مجلس یازدهم برند اصولگرایی را با خود همراه دارد و هر گونه رفتار و کردار نمایندگان در این دوره از مجلس به پای اصولگرایان نوشته می شود. نمایندگانی که عنوان اصولگرایان را به دنبال خود می کشند، توجه داشته باشند که ساده زیستی و پرهیز از تجمل گرایی و اشرافی گری از اصول اصلی تفکر اصولگرایی است و مردم هم فرقی میان اصلاح طلبان و اصولگرایان نمی گذارند. فساد در مسیر خود از پیوند بین قدرت و ثروت بهره جسته و وجود یک مسئول زیاده خواه مانند ویروسی است که همه جامعه را آلوده به بیماری فساد اقتصادی میکند.
در نهایت
جامعه ای اسلامی است که تمام توجه مسئولان در آن به اقشار ضعیف و محروم جامعه باشد و مسئولان با دوری از زندگی اشرافی و تبرج گرایی نه تنها خود را از خطرهای دنیا گرایی دور کنند، بلکه موجب اعتماد و امید بیشتر مردم جامعه شوند.
حضرت امام خمینی (ره ) مجلس مردم ایران را مجلسی دانستند که از طبقۀ متوسط شکل گرفته و در آن «دوله»ها و «سلطنه»ها و سرمایه داران برای مردم تصمیم نمی گیرند. ایشان با تاکید بر اینکه مردم اشراف گرایان را سرجای خود بنشانند، در این باره به نمایندگان هشدار دادند؛ همۀ اینها را توجه بکنند که مبادا یک وقتی از طبقۀ متوسط به طبقۀ بالا و به اصطلاح خودشان مرفه به آن طبقه برسد. همه می دانیم که وقتی وکلاى مجلس از طبقهاى مرفه باشند محرومیت و مظلومیت مستضعفان و محرومان جامعه را لمس نخواهند کرد.
مسئولان بدانند که وقتی آنها از کاهش قیمت نفت ، تورم بالا، مشکلات اقتصادی، افزایش در آمدهای مالیاتی، مقاومت اقتصادی و حمایت از تولید ملی و مبارزه با گرانی ها سخن می گویند، مردم از یک سو به پراید ۹۰ میلیونی، گوشت ۱۱۰ هزار تومانی، افزایش قیمت ها، بی کاری، تحریمهای دشمنان و گرانی دارو و درمان، گرانی مسکن و ..و در دوران پسا کرونا می اندیشند.
زمانی که مردم هم از آنها راهکار برای حل مشکلاتشان می خواهند، با فرافکنی مشکلات را به گردن مسئولان قبلی و ناکارآمدی آنها بیندازند و در این میان پای دشمنان را هم وسط میکشند در همان زمان مردم به حقوقهای نجومی، ریخت و پاش ها، سمینارها ، سفرهای خارج از کشور و نحوه زندگی آقازادهها با ماشینهای آخرین مدل آنها در خارج از کشور می اندیشند و مقایسه ای میان خود و آنها می کنند.
بنابراین اگر مسئولین مطابق معمول نمی توانند مشکلات را حل کنند، حداقل طوری زندگی کنند که مردم با دیدن زندگی آنها و نحوه رفتارشان بر مشکلاتشان افزوده نشود .