«قرار است فراکسیونی رای دهیم، باید ببینیم اعضا تعصب فراکسیونی دارند یا نه هنوز ارزیابی قطعی از وزرای پیشنهادی نداریم و در فرصت کوتاهی که داشتهایم، توانستهایم تنها چند نفر از آنها را به فراکسیون دعوت کنیم.»
اینها بخشی از صحبتهای رئیس فراکسیون امید در گفت و گو با انتخاب است، گفتوگویی که بیشتر درباره رای اعتماد به کابینه است و اما صحبتی در واکنش به اقفدام فراکسیون امید در سلفی گرفتن با موگیرینی ندارد! انگار این فراکسیون هر وقت دلش بخواهد جمعی عمل میکند و در پدید آوردن شاهکارها پشت اعضا را خالی میکند تا خودشان پاسخگو باشند!
محمدرضا عارف اما در این گفتوگو درباره بررسی کابینه پیشنهادی تصریح کرد: «هنوز ارزیابی قطعی از وزرای پیشنهادی نداریم و در فرصت کوتاهی که داشتهایم، توانستهایم تنها چند نفر از آنها را به فراکسیون دعوت کنیم. به دوستان گفتهایم که فعلا درباره افراد کابینه به صورت شخصی موضعگیری نکنند تا در فراکسیون درباره آنها به جمعبندی برسیم و در حال حاضر کمیتههای ارزیابی مشغول بررسی کارنامه و برنامه آنها هستند.»
اما او توضیح نداده است که اظهارنظرهای فردی که در مصاحبه اعضا با رسانهها بیرون میآید بر چه اساس صورت گرفته است و آیا واقعا فراکسیون روی عملکرد اعضا نظارت دقیقی دارد یا تنها مسئول حضور آنها در مجلس بوده است!
عارف با بیان اینکه برخی وزرای پیشنهادی همان وزرای کابینه یازدهم هستند، این را هم گفته که«قصد نداریم براساس عملکرد ۴ سال گذشته این افراد را بسنجیم، بلکه طبق برنامهها و روش و منش آنها را مورد بررسی قرار میدهیم و نظر جدید خود را براساس بررسیهای جدید مطرح میکنیم.»
این جمله عارف را هم متوجه نشدیم چراکه توضیح نداده که اگر قرار نیست عملکرد وزرای قبلی در رای مجدد آنها و در انتخابشان تاثیر داشته باشد چه چیز دیگری میتواند نمایندگان را مجاب کند که به یک فردی که ید طولایی در حرافی دارد و خوب صحبت می کند و برنامه دارد اما توان عملیاتی کردن آن برنامه را ندارد رای اعتماد بدهند!
چراکه او در انتهای مصاحبه انگار فراموش میکند که درباره مهم نبود عملکرد چهار ساله صحبت کرده است و این نکته را ذکر میکند که «امیدواریم کابینه صرفا براساس تواناییها و تعهد کاری رای بیاورند.» این مصاحبه هم پر از سوالات نپرسیده و تناقضات کشف نشده است.