روز گذشته در نشستی رسانه‌ای رونمایی از مانیفست نواصولگرایی صورت گرفت، که بسیاری از منتقدین تفکر اصولگرایی بر این باورند که این جریان در سپهر سیاسی فعلی کشور دچار ناکامی شده است.
این درحالی است که طرفداران جریان اصولگرا بر این باورند علیرغم ناکامی ها و تجربیات گذشته لازم است که کنون نیروهای پای کار انقلاب، بسیار بیشتر از قبل در صحنه حاضر شوند و با احیای ارزشهای انقلابی و اسلامی وظیفه خود را نسبت به مردم ایفا کنند.
معنای اصولگرایی چیست
با پیروزی انقلاب اسلامی، جریان اصولگرا که در حقیقت انقلابیون اصیل و پایبند به اصول بنیادین انقلاب اسلامی بودند پا به عرصه سیاست در کشور نهادند، اگر چه با ظهور جریان اصلاح طلب بسیاری از حامیان این جریان تلاش کردند تا اصولگرایان را در مقابل طیف باصطلاح روشنفکرانی قرار داد و اینگونه وانمود کنند که اصولگرایان مخالف تغییر ساختارهای موجود، منطبق کردن احکام دین با ارزش هایی چون حقوق بشرو حفظ باورهای سنتی هستند و تفسیری خشونت آمیز از دین دارند اما درطول سالهای مختلف اصولگرایان ثابت کردند که برخلاف این تبلیغات توجه ويژه به ارزشها و اصول اسلامي و انقلابي دارند و این موارد را در محور تصمیم گیری های خود قرار می دهند. آنها ضمن تاکید بر عدالت محوري و رفع محروميت ها وتبعيض ها و توزيع عادلانه منابع کشور خواستار پايه ريزي اقتصاد عدالت محور ، خدمتگزاري بي منت ، مهر ورزي در کشور بودند و در عرصه سياست خارجي اعتقاد داشند که محور قرار دادن اصول و ارزشهاي انقلاب ،تامين منافع ملي و کوتاه نيامدن در برابر زيادي خواهي هاي قدرتهاي بزرگ از جمله مهمترین اصول آنها و انقلاب است.
به طوری که مقام معظم رهبری ضمن تبيين ملاک اصولگرايی فرمودند: «هر كس و هر جريانی كه به مبانی انقلاب علاقه‌مند و پايبند و هر نامی كه داشته باشد جزو اصولگرايان است»
غلفت استراتژیک
با این حال نگاهی به روند تحرک جریان اصولگرا در کشور نشان می‌دهدکه آنها تا پیش از دولت هاشمی فعالیت بسیاری خوبی را در کشور داشتند اما با ظهور اصلاح طلبان در مجلس پنجم و دولت هاشمی این جریان رفته رفته در مقابل اصولگرایان قرار گرفت و تلاش کرد که مولفه های قدرت را در دست خود گیرد. در سال ۷۶ جریان اصلاح‌طلبی نهادهایی چون دولت، مجلس ششم و شوراها را در اختیار گرفت و در واقع استیلای خود را بر مناسبات قدرت در ایران آغاز کرد با این حال این جریان و جریان اصولگرا در ادامه کار چنان دچار تششت آرا شدند که ریاست جمهوری احمدی نژاد رقم خورد.
اما بعد از آنکه از یک سو بسیاری از اقدامات دولت نهم و دهم به پای اصولگرایان نوشته شد و از سوی دیگر این جریان نتوانست وضعیت متشتت خود را سروسامان دهد و با تغییرات فرهنگی در کشور مواجه شود، وضعیت این جریان رو به افول نهاد به طوری که علیرغم عملکرد نامناسب دولت یازدهم، ابراهیم رئیسی که مورد حمایت اکثر اصولگرایان قرار داشت نتوانست مانع از ناکامی این جریان در انتخابات دوازدهم شود.
در این میان بسیاری بر این باورند که کانونی‌ترین نقطه بحران جریان اصولگرایی فقر سیاستمدار و یا به نوعی مهره‌ای تاثیرگذار است.
رسالت اصولگرایی
با این حال این نکته در میان کارشناسان سیاسی مطرح است که آیا رسالت اصولگرایان تنها رسالتی انتخاباتی است یا اینکه لازم است آنها رویکرد انقلابی خود را دنبال کنند و وظیفه دید بانی، رصد و کمک به دولت مستقر را از یاد نبرند ؟
اگرچه بسیاری از اصولگرایان بارها از دولت به دلیل بکار نگرفتن نیروهای منتخب اصولگرا در حل مشکلات کشور گله کرده اند، اما در شرایطی که دولت نشان داده به تنهایی نمی‌تواند بار حل مسائل و مشکلاتی که گریبانگیر کشور است را بر دوش بگیرد، چرا جریان اصولگرا گوشه نیشینی اختیار کرده است و حضور خود را کمرنگ نموده است ؟
سوال این است که آیا جریان اصولگرا وظیفه انقلابی خود را فراموش کرده است؟
ظهور جریان نواصولگرا
اکنون حدود یک سال است که شاهد ظهور جریانی جدید به نام «نواصولگرایی» در کشور هستیم. طرحی که پیشتر توسط برخی از اصولگرایان از جمله محمد باقر قالیباف مطرح شد.
روز گذشته نیز از مانیفست این جریان که نگاهی انتقادی و آسیب شناسانه به جریان اصولگرا دارد، رونمایی شد.
براساس این مانیفست که روز گذشته در مجموعه سرچشمه تهران رونمایی شد، نواصولگرایی «ایجاد «بنا» یی نو و جدید بر «مبنای» اصولگرایی که همان مبانی مکتب امام (ره) است» تعریف شده که در آن «تغییر اساسی» در گفتمان، رویکرد، ساختار و عملکرد، ویژگی اصلی این بنا محسوب می شوند و ۳ شاخص اصلی آن «مردم باوری»، «اسلام ناب» و «نوگرایی» است.
این مانیفست ضمن رد «نواصولگرایی» را به عنوان جریان سوم در سپهر سیاسی ایران تاکید شده است که راهبرد مواجهه با اشکالات اساسی موجود عبور از اصولگرایی نیست بلکه «تغییر اساسی» در جریان اصول گرایی است.
وظیفه اصولگرایان چیست
در حال حاضر اینکه جریان اصولگرا در پای کار حاضر نمی شود و حضور کمرنگ دارد از جمله نقاط ضعفی است که از سوی دلسوزان این جریان مطرح می شود.
اینکه اصولگرایان در جریان سیاسی کشور به بهانه مخالفت دولت با حضور آنها سر باز می زنند و حتی در حد و اندازه رسانه ای نقش خود را ایفا نمی کنند، عذر بدتر از گناه است.
از این رو توصیه کارشناسان به این گروه این است که با ادامه نقد دلسوزانه از اجرای سیاست های غلط ، برای بهبود شرایط راهکار و برنامه ارائه دهند حتی اگر تصور می کنند که دولت گوش شنوایی ندارد اما باید در نظر داشته باشند که مردم و رسانه ها عملکرد آنان را پیگیری می کنند. طرفدران جریان اصولگرا بر این باورند که اصولگرایان وظیفه دارند تا به مشکلات ورود کرده و نظرات خود را عنوان کنند.
در این میان اصولگرایان باید شیوه های انقلابی و جهادی بودن را به نواصولگرایان آموخته و تجربیات خود را با آنها تقسیم کنند.
اصولگرایان حتی در تعریف مانیفست نواصولگرایی نیز باید وارد شده و آنچه که فارغ از انقلابی گری و اصول انقلاب است با آنها در میان بگذارند. در عین حال اصولگرایان نباید به محدوده های سابق اکتفا کنند و از همه نیروهایی که تفکر انقلابی را دنبال می کنند در جریان خود بهره ببرند.
