فرو ریختن رویاها

فرانسه در طی دوران ریاست جمهوری سارکوزی، اولاند و سارکوزی و مکرون همواره بر این اصل تاکید داشته و آن همگرایی و نزدیکی به آمریکا بوده است بگونه‌ای که بسیاری فرانسه را کشوری وابسته و مطیع آمریکا می‌دانند. نمود عینی این رفتار را در عملکردهای فرانسه در غرب آسیا و نیز مذاکرات هسته‌ای ایران و ۱+۵ می توان مشاهده کرد. آنچه از سوی دولتمردان فرانسه مطرح بوده است بهره گیری از ظرفیت‌های آمریکا برای کسب منافع اقتصادی و سیاسی و نیز تبدیل شدن به بازیگری مطرح در عرصه اروپا و جهان است. طی سالهای اخیر با خروج انگلیس از اتحادیه اروپا و نیز پایان صدراعظمی مرکل بر آلمان، فرانسه به ریاست مکرون تلاش کردند تا با رویکرد به آمریکا نقش محوری را در اروپا ایفا نماید و حتی طرح‌هایی مانند ارتش واحد اروپا را نیز مطرح کردند. فرانسه هر چند هزینه‌های بسیاری برای خدمت به آمریکا پرداخت کرده است اما در عمل نتوانسته دستاوردی داشته باشد چنانکه آمریکا در اقدامی که فرانسه آن را خنجر از پشت عنوان کرده، از امضای توافق با انگلیس برای تسلیح استرالیا به زیردریایی هسته‌ای خبر داد. رفتاری که برگرفته از سیاست آمریکا برای عدم ایجاد اروپایی قوی و مقابله با قدرت یابی جهانی فرانسه بوده است.
در این میان فرانسه با هشدار به استرالیا و برخی اقدامات دیپلماتیک نظیر لغو دیدار وزیر خارجه‌اش با همتای آمریکایی و انگلیسی و نیز اعلام توافقات با هند برای امنیت اقیانوس هند و آرام تلاش نموده تا توان خود برای مقابله با اقدامات آمریکا را به نمایش گذارد اما حقیقت امر آن است که فرانسه در عمل توانی برای تحقق این ادعا ندارد چرا سالها ایفای نقش در قالب بازیچه سیاست‌های آمریکا عملا اقتدار و توان این کشور را با چالش مواجه ساخته است. بر این اساس می‌توان گفت که دل بستن برخی کشورهای غرب آسیا به وعده‌های فرانسه عملا محقق نخواهد شد و کشورهایی مانند عراق و لبنان که چشم به حمایت‌های فرانسه داشته‌اند در عمل دستاوردی از این چشمداشت نخواهند داشت چنانکه لبنان نیز برای خروج از بحران سوخت در نهایت چشم به وعده‌های فرانسه بسته و با رویکرد منطقی به مولفه‌های جایگزین نظیر تامین سوخت از ایران برای پایان این بحران گام برداشت.

^{نویسنده: علی تتماج}