حرف اول این است که مبارزه با فساد با بگیر و ببند حل هم نشود، می توان به آن امید بست، همانطور که سال گذشته در اوج مشکلات اقتصادی راه حل مشکلات کشور «امید درمانی» دانسته شد. اینکه آقای رئیسی به دنبال مبارزه با فساد است، اولین گام هجمه وارد کردن به وی نیست، بلکه گام نخست این است که این مبارزه به مثابه رسیدن به منافع ملی باید دیده شود، تجزیه و تحلیل صورت گیرد و فضاسازی لازم انجام پذیرد. باید از اقدام قوه قضاییه حمایت نمود و راه‌های موثر برای حمایت همه جانبه با مبارزه را پیش روی قرار داد. راه درست این نیست که سراغ اشخاص و افراد برویم و بخاطر اینکه فرد مورد نظر جناح یا گروه ما را بازداشت کرده اند بر این نهاد بتازیم، مسیر درست این است تمام قد از آن عمل حمایت کنیم و بخواهیم چتر مبارزه با فساد روز به روز گسترده شود. بخواهیم با فساد مبارزه شود ولو اینکه نماینده مجلس باشد یا نزدیکترین افراد نسبی و سببی به مسولان باشد نه اینکه افراد سببی و نسبی خود را مبرا بدانیم یا هنگام نزدیک شدن به آنها بگیر و ببند را راه حل مناسب ندانیم. بگیر و ببنده برای مبارزه با فساد کافی نیست ولی وظیفه قوه قضاییه است و واجب است وقتی فسادی رخ داد با با آن برخورد نماید. اگر رویکرد بگیر و ببند را در حوزه مبارزه با فساد نپسندیم و قائل به پیشگیری از فساد باشیم ذکر دو نکته لازم و ضروری است. اول اینکه باید قوه مجریه و قوه مقننه طوری قوانین را تصویب، اجرا و نظارت نمایند که نیازی به بگیر و ببند نباشد، نکته دوم اینکه وقتی شاهد فساد گسترده مالی در کشور هستیم، قوه قضاییه باید برای بازسازی اعتماد جامعه با تمام قوا با فساد در همه وجوه آن مبارزه نماید و نمی‌تواند منتظر آن باشد که فرهنگ سازی برای عدم فساد در جامعه صورت گیرد.
قوه قضاییه باید با فسادهای رخ داده مبارزه کند و در عین حال با هماهنگی قوا و نهادهای دیگر زمینه های لازم را برای پیشگیری فساد در جامعه محقق نماید و بر نهادهای دیگر نیز لازم است در عین حال که بسترهای قانونی را برای عدم فساد در جامعه دنبال کنند با همکاری و پشتیبانی از مبارزه با فساد از نهادهای مربوطه درخواست نمایند دامنه را آن وسیع تر نمایند و حتی امکانات خود را در اختیار این نهاد نیز قرار دهند.
نویسنده: رحمت مهدوی
