اول) فرض کنید این آخرین یادداشت نگارنده است و بعد از آن حضرت ملک الموت جانش را می گیرد. فرض کنید نگارنده را در پیشگاه خداوند قرار می دهند و بابت اشتباهات و کم کاری هایش باید پاسخ دهد.
خدا می پرسد: آی... تویی که ادعایت می شد برای درد مردم قلم می زنی و قدم برمی داری. آی... تو که ادعایت می شد قلمت را جز در راه حق و عدالت بر روی کاغذ نمی لغزانی، چه شد که بعضی(خیلی) اوقات یادت رفت که قرار بود چگونه قلم بزنی؟ چرا یادت رفت قلمی که در اختیارت بود و امکان نوشتنی که داشتی منِ خدا در اختیارت گذاشتم؟ چرا قدرش را ندانستی و در قبال این ودیعه الهی، امانت داری نکردی و آنچه با من قرار گذاشتی ننوشتی؟
و کافی است من به جای همه پاسخ هایی که باید بدهم و از ضعف ها، کم کاری ها، عهدشکنی ها و بی معرفتی ها و فراموشکاری هایم بگویم رو به خدا بایستم و با حالتی طلبکارانه و در حالی که دستم را بالا و پایین می برم با صداي بلند بگویم: نگذاشتند... نگذاشتند من آنچه می خواهم بنویسم.
به نظر شما اگر خدا یک سیلی محکم به گوشم نکوبد، کم نگذاشته است؟
دوم) این روزها رئیس جمهور محترم به بهانه چهارمین دوره سفرهای استانی، در طول هفته به برخی استان ها و شهرها سفر می کند و به عنوان دیدار با مردم (که البته تعدادشان نسبت به سفرهای قبلی کاهش یافته) و صحبت برایشان (به جای زنده کردن امیدواری در مردمی که این روزها به سبب گرانی ها و سوء مدیریت ها و البته تحريم تحت فشارند) با ژستی خاص مدام از این می گوید که نگذاشتند و نمی گذارند به مردم خدمت كنيم.
نمی گذارند پول در جيب مردم بگذاريم و مدام براي خودشان دشمن طراحي مي كنند.
قطعا در راه اقدامات خوب دولت طي سال هاي گذشته سنگ اندازي هايي از داخل و خارج از كشور شده است، اما رئيس جمهور محترم چرا سعي بر اين دارند كه همه مشكلات را به گردن ديگران بيندازند؟ رئيس جمهور محترم تا به حال چند بار از مشكلات و عيوب خودساخته دولت خود سخن گفته اند؟ چقدر از سوء مديريت‌ها، از برنامه ريزي هاي غلط، از دورزدن قانون و طفره رفتن از وظايف قانوني دولت خود سخن گفته اند؟ اصلا مشكلات اقتصادي، بيكاري و... همه كار دشمنان و مخالفان دولت است، پس وظيفه دولت چيست؟ دولتي كه نتواند در مقابل بحران ها مديريت درستي داشته باشد، چرا اصرار بر ماندن دارد؟
راستي كاش رئيس جمهور محترم يك بار براي هميشه نام آنان كه نمي گذارند دولت وظيفه (قانوني) خود را انجام دهد بگويد. نه اينكه مثل اسامي مفسدان اقتصادي به ناگاه مفقود شود.
رئيس جمهور محترم بايد بداند (كه قطعا مي داند) بهانه هايي مثل نمي گذارند و... خيلي وقت است كه تاريخ مصرف خود را از دست داده است با اين ادبيات نه تنها مشكلي حل نمي شود، بلكه مردم نيز باور خود را از دست مي دهند.
آنچه مهم است اين است كه دولت دهم به زودي بايد وظايف و اختياراتش را به دولت بعدي بسپارد و اين گذر زمان است كه اجازه مي دهد مردم درخصوص عملكرد يك شخص يا دولت قضاوت كنند. قضاوتي كه قطعا در برخي يا خيلي از موارد با آنچه ما مي انديشيم متفاوت است.
