مونیخ آلمان با محوریت هتل «بایریشرهوف» برگزار کننده پنجاه‌وچهارمین نشست سالانه‌ای به نام نشست امنیتی مونیخ است. با توجه به محورهای مطرح و نیز شخصیت‌های حاضر در این نشست، کنفرانس امنیتی مونیخ مهمترین مجمع برای تبادل‌نظر درباره مسایل امنیتی در سطح جهان محسوب می‌شود و هر ساله سیاستمداران برای پیگیری مسایل موجود و یا آغاز پرداختن به مسئله‌ای جدید در این نشست شرکت می‌کنند. در کنفرانس امسال ۶۰۰ میهمان از سراسر جهان حضور دارند.
در حالی ۵۴ سال از تاسیس چنین کنفرانسی می‌گذرد که یک سوال مهم همچنان مطرح است و آن اینکه کارکرد این نشست‌ها چیست و چه تاثیری بر امنیت جهان دارد؟ برخی بر این عقیده اند که این نشست از یک سو فرصتی است برای کشورهای متخلف که بتوانند با یکدیگر رایزنی‌های امنیتی و سیاسی داشته باشند و البته محلی است برای اینکه کشورها بتوانند چالش‌ها و دیدگاه‌های خود در حوزه امنیت جهان را مطرح سازند. البته برخی با اشاره به مسائلی مانند رایزنی‌های برجامی که سالهای قبل در این نشست صورت می‌گرفت نزدیک سازی دیدگاه‌ها در باب مسائل مهم جهانی را از دستاوردهای این نشست‌ها می‌دانند.
هر چند که این مسائل را در قبال نشست امنیتی مونیخ نمی‌توان نادیده گرفت اما بررسی روند بحران‌های مهم جهانی ابهامات بسیاری را در صداقت رفتاری برگزار کنندگان این نشست ایجاد می‌کند. افغانستان از سال ۲۰۰۱ تاکنون به رغم حضور دهها هزار نیروی غربی همچنان گرفتار بحران و ناامنی است، عراق از سال ۲۰۰۳ و اشغالگری آمریکایی‌ها گرفتار شدیدترین بحران‌های امنیتی است، فلسطین همچنان پس از چند دهه درگیر جنایات صهیونیست‌ها و اشغالگری گسترده آنهاست که به صراحت از آن با عنوان یک نسل کشی می توان یاد کرد، در سوریه ۷ سال است که تروریسم و حامیانشان به کشتار و ویران سازی می‌پردازند در حالی که تجاوز ترکیه و رژیم صهیونیستی به این کشور بر بحران آن افزوده است، در یمن ۳ سال است که ائتلاف آمریکایی- سعودی در حال جنایت علیه بشریت است، در بسیاری از کشورهای آفریقایی نیز جنگ و جنایت با دخالت نیروها و یا وابستگان به غرب ادامه دارد، تهدیدات آمریکا سالهاست که شبه جزیره کره را با خطر جنگ مواجه کرده است، حضور نظامیان آمریکایی در اقصی نقاط جهان زمینه ساز بحران‌های گسترده‌ای شده است. در قلب اروپا نژادپرستی و رفتارهای غیر انسانی علیه اقلیت‌های دینی بویژه مسلمانان همچنان به دلیل رفتارهای نژادپرستانه دولتمردان ادامه دارد.
این بحران‌ها و دهها بحران ریشه‌ای دیگر در جهان وجود دارد که در نشست‌های امنیتی مونیخ مورد توجه قرار نگرفته‌اند چرا که در صورت بررسی این بحران‌ها، غرب است که محکوم و باید مجازات شود. رفتارها خود نشانگر واهی بودن اهداف ادعایی، امنیتی این نشست است و گواه این حقیقت است که این نشست‌ها صرفا نمایشی ظاهری برای پنهان سازی نقش بحران ساز غرب در امنیت جهان و توجیه بسیاری از رفتارهای جهانی آنان است که در چارچوب تامین منافع غرب و نه امنیت جهان صورت می‌گیرد. رفتاری که موجب استمرار و تشدید بحران‌های جهانی شده چرا که غرب خود بخشی از بحران است و نه راه حل بحران‌ها.
نویسنده: فرامرز اصغری
