بخش طلايي تاريخ انقلاب بي‌شك سال‌هاي دفاع‌مقدس است؛ سال‌هايي كه خرد و كلان، زن و مرد و پير و جوان ايراني كمر همت بستند تا بر دهان نظام سلطه‌اي بكوبند كه دهن‌بند از دهان سگ هاري به نام رژيم بعث عراق گشوده بود تا ايران تازه انقلابي شده را به كرنش در برابر سلطه‌گري خويش وادار نمايد. اما مردم ايران چونان حماسه آفريدند كه ايثار و شهادت و جنگاوريشان سال‌هاست در دانشگاه‌هاي نظامي كشورهاي غربي مشق مي‌شود.
اما اين سال‌هاي طلايي تاريخ انقلاب، در هنر و سينما با غربت مواجه شده است. عده‌اي از فيلمسازان ناتوان كه دل چندان به انقلاب و سال‌هاي دفاع‌مقدس ندارند، به طمع بهره‌مندي از برخي حمايت‌هاي دولتي از فيلم‌هاي دفاع‌مقدسي پا به عرصه فيلمسازي دفاع‌مقدس مي‌نهند و عده‌اي ديگر كه دل در گرو سال‌هاي دفاع‌مقدس داشته‌اند و غصه‌دار غبار غربت آن سال‌ها هستند از حمايت مناسب براي ورود به اين عرصه سخت محرومند. برخي نيز به سختي و مرارت، با همت و توكل تلاش نموده‌اند كه خسي باشند در ميقات سينماي دفاع مقدسي ايران اسلامي.
و شيار ۱۴۳ كه سال گذشته با كم‌لطفي هيات انتخاب جشنواره فيلم فجر بيم آن بود كه از حضور در جشنواره فيلم باز بماند، اما به مدد حمايت‌هاي دلسوزان عرصه ايثار و شهادت به اين جشنواره راه يافت و اتفاقا جشنواره را ستاره باران نمود و باران اشك را با خود به كاخ جشنواره آورد.
شيار ۱۴۳ شايد در ميقات سينماي دفاع مقدس خسي باشد، اما اين فيلم آنقدر عزيز و شريف بوده است كه از معدود فيلم‌هايي باشد كه تحسين رهبر انقلاب را كه در كم‌كاري مديران بي‌مسئوليت فرهنگي، بار ارائه رهنمودهاي فرهنگي را هم بر دوش دارند، شاهد باشد.
