آب در دهها سال گذشته، یکی از عناصر اصلی سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های رژیم اشغالگر قدس بوده و برای دستیابی به آن دست به هر اقدامی زده است.
اخیرا «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در تصاویری ضبط شده از اهمیت آب و کم‌آبی در ایران و آمادگی برای کمک برای حل آن سخن گفت.
نگاهی به وضعیت این رژیم در ارتباط با آب، روشنگر میزان تهی بودن سخنان نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی را روشن می‌کند. ادعای تمایل این رژیم برای کمک به مردم ایران در خصوص حل بحران آب، شاید بتواند عده‌‌ای قلیل بی اطلاع را بفریبد، اما نمی‌تواند پرده بر واقعیتی بکشد که اساس بسیاری از استراتژی‌های این رژیم را شکل می‌دهد، واقعیتی که می‌گوید: دستیابی به آب و منابع آبی به هر نحو ممکن و هر روش غیر انسانی جایز است حتی اشغال سرزمین دیگر کشورها.
اساسا موجودیتی به نام اسرائیل از ابتدای تشکیل آن، با تلاش برای تصاحب منابع آبی کشورها و مناطق اطراف و پی‌ریزی سیاسیت‌های آبی گره خورده است.
موضوع راهبرد بر اساس آب، دهها سال پیش از اعلان موجودیت این رژیم در کنگره اول صهیونیزم در ۲۹ اوت ۱۸۹۷ در شهر بال سوئیس نیز بر آن تأکید و از لزوم گسترش کشاورزی سخن گفته شد. سرزمین اشغالی یک منطقه بی‌باران و بدون رودخانه و خشک محسوب می‌شود و رژیم صهیونیستی عمده آب خود را از طریق سرقت از منابع آبی دیگر کشورها به دست می‌آورد.
سؤال اصلی در پی سخنان نتانیاهو این است که آیا وی در گفته خود صادق است؟ آیا باید بپذیریم که وی نگران بحران آبی مردم ایران است؟ اگر چنین است، پس چگونه این رژیم حاضر شده است در طی دهه‌های گذشته میلیاردها متر مکعب از آب کشورهای همسایه از جمله سوریه، اردن، لبنان و کرانه باختری را سرقت کند؟ و چگونه است که آسوده‌بال نوار غزه را در بحران آبی و بهداشتی شدید قرار داده و به قیمت تأمین آب ساکنان سرزمین اشغالی، بیش از یک میلیون ساکن غزه را در معرض تهدید جانی قرار دهد؟
اشغال منطقه جولان و اصرار رژیم صهیونیستی بر عدم واگذاری آن به سوریه، بیش از هر چیزی به دلیل منابع سرشار آبی این منطقه است.
منابع اصلی تامین آب فلسطین اشغالی، چند رودخانه است که از بلندیهای «جبل الشیخ» در شمال فلسطین اشغالی و جنوب سوریه سرچشمه می‌گیرد و به داخل دریاچه «طبریه» در جولان اشغالی می‌ریزد؛ دریاچه‌ای که در دامنه بلندیهای جولان قرار گرفته و ۲۱ کیلومتر طول و ۸ کیلومتر عرض دارد و اسرائیل با سیاست‌های آبی خود توانسته است بر بیش از ۶۰۰ میلیون متر مکعب از آب بلندیهای جولان مسلط شود و به این ترتیب ۳۰ درصد از نیازهای سالیانه خود به آب را تامین می‌کند.
رژیم صهیونیستی همچنین به لطف این دریاچه که سهم مردم سوریه است، علاوه بر تأمین بخش زیادی از آب مورد نیاز خود، اقدام به ایجاد منطقه گردشگری در اطراف دریاچه و درآمدزایی نیز کرده است.
رود بانیاس یکی از سه سرچشمه مهم رود اردن است. در سال ۱۹۵۳ رژیم صهیونیستی با انتقال آب رود بانیاس و خشکاندن دریاچه حوله از این آب برای آبیاری مناطق شرقی دریاچه استفاده کرد و مازاد آب را برای ذخیره سازی به دریاچه طبریه انتقال داد و در ۱۹۵۴م با احداث کانال ، آب بانیاس را به همراه چند نهر دیگر برای آبیاری نقب سرقت و ذخیره کرد.
رژیم صهیونیستی اعلام کرده است که نیازمند افزایش سهمیه خود از آب‌های رودخانه یرموک از ۱۷میلیون متر مکعب به ۴۰ میلیون متر مکعب است و همچنین باید ۱۴۰ میلیون متر مکعب نیز برای آبیاری زمین‌های دره اردن اختصاص داده شود.
کرانه باختری و زمین‌های باقی مانده برای فلسطینیان در این منطقه، در معرض شدیدترین اقدامات تاراج منابع زیر زمینی از سوی اسرائیل است. حفر چاههای عمیق به طوری که آسیب شدیدی به سفره‌های زیرزمینی کرانه باختری می‌زند عمده‌ترین اقدامی است که صهیونیست‌ها در کرانه باختری برای تأمین آب مصرفی خود به آن دست می‌زنند؛
در مقابل، فلسطینیان از حفر چاههای آبی معین در مناطقی که رژیم صهیونیستی آن‌ها را مناطق کاملا امنیتی اعلام کرده، منع شده‌اند. هیچ فلسطینی حق حفر چاه آب تا عمق بیش از ۱۰۰ متر را ندارد در حالی که شهرک‌نشینان و هر اسرائیلی می‌تواند تا عمق ۴۰۰ متری حفر چاه کند. همچنین هیچ فلسطینی حق استفاده از آبیاری زراعتی را بعد از ساعت چهار بعد از ظهر ندارد اما اسرائیلی‌ها از این قانون مستثنی هستند.
نوار غزه در این میان بدترین شرایط ممکن را داراست. رژیم صهیونیستی با سرقت منابع آبی این منطقه، شرایطی فاجعه‌باری را برای ساکنان این منطقه ایجاد کرده است.
به گفته «مازن البنا» نایب رئیس سازمان آب دولت غزه، فاجعه کم آبی فلسطینیان ساکن نوار غزه را طی ۱۰ سال آینده به شدت تهدید خواهد کرد و تنها منبع تامین نیازهای آبی فلسطینیان در این منطقه بارش‌های آسمانی خواهد بود.
به گفته وی، اسرائیل سالیانه و به صورت مستمر در حال سرقت منابع آبی زیر زمینی نوار غزه است و بر اساس گزارش‌های رسمی ۶۰ درصد منابع آبی غزه بالغ بر سالیانه ۲۱۰ میلیون متر مکعب همواره از سوی اشغالگران اسرائیلی سرقت شده تا کسری آب این منطقه به ۱۵۰ میلیون متر مکعب بالغ شود.
شهرک‌نشینان صهیونیست با حفر چاه در طول مرزهای شرقی غزه، آب این منابع را استخراج و مصرف می‌کنند. همچنین با تغییر مسیر رود‌های جاری در دره غزه به مناطق ۴۸ به بحران کم آبی در غزه بیش از پیش دامن می‌زنند. گفتنی است، نتانیاهو دشمن جمهوری اسلامی ایران است. فارس
