در يکي از ديدارهاي مقام معظم رهبري با يکي از مديران مسئول روزنامه‌هاي مطرح کشور، ايشان بر اين نکته تاکيد کردند که نيازي نيست مطالب طولاني بنويسيد و همه حرفهاي خود درباره يک موضوع را در يک نوشته مفصل به خوانندگان عرضه کنيد. مي‌توان هر روز يکي از سخنان و يکي از حرفهاي فراوان خود را نگاشت و گفتن بقيه را به روزهاي بعد موکول کرد.
در اين ستون، بنا دارم به اين توصيه ايشان عمل کنم و هر روز يک حرف و يک سخن را برجسته کرده و حاشيه‌اي بر متن رخدادهاي ايران و جهان بنويسم. اميد که اين نوشتن هر روز ادامه يابد.
انتخابات تشکيل مجلس موسسان در تونس با پيروزي قاطع جنبش «النهضه» به رهبري راشد الغنوشي، باعث خوشحالي ما شده است اما خوب است به جنبه ديگري از اين ماجرا هم دقت شود.
همه به خاطر داريم که وقتي اسلام‌گرايان ترکيه در انتخابات اين کشور پيروز شدند، احساسي مشابه، به همه ما دست داد و خوشحال بوديم که پس از سالها، لائيک‌ها در اين کشور شکست خوردند و احزاب اسلام‌گرا به پيروزي رسيدند.
اکنون اما نوعي تعارض ميان اسلام‌گرايان ترکيه با نيروهاي انقلابي در ايران احساس مي‌شود و حتي به نظر مي‌رسد که دو نوع اسلام‌گرايي موجود در ترکيه و ايران، مانند دو رقيب هستند که درصدد صدور الگوي مورد نظر خود به کشورهاي مسلمان برآمده‌اند.
ترکيه با غرب ميانه خوبي دارد و سيستم ضد موشکي ناتو را در کشور خود مستقر کرده است. همچنين در ماجراي صلح خاورميانه، همسو با دولت اوباما در فکر ايجاد دو کشور فلسطيني و اسرائيلي در سرزمين واحد فلسطين است.
در قبال سوريه، مواضعي کاملا همسو با غرب اتخاذ کرده است. نخست‌وزير اين کشور از مردم انقلابي منطقه خواسته است که به فکر يک نظام سياسي سکولار و لائيک باشند و از تشکيل يک حکومت مذهبي، پرهيز کنند خلاصه آن که اين حکومتي که يک روز باعث خوشحالي ما شده بود، اينک تا حدودي به رقيب ما مبدل شده است.
در تونس نيز وضع به همين صورت است. از حدود ۲۰ سال قبل، راشد الغنوشي تا حدودي حساب خودش را از انقلاب اسلامي ايران جدا کرد و به نوعي اسلام دموکراتيک و سازگار با جوامع مدرن غربي روي آورد.
وي رسما اعلام کرد که الگوي ترکيه را براي تونس مناسب مي‌داند و خودش هم «امام‌خميني» تونس نيست. شعار بعد از پيروزي وي نيز «تونس براي همه تونسي‌ها» بود. وي در سالهاي اوليه انتشار مجله کيان در يک مصاحبه با اين نشريه، الگوي مورد نظر خود را براي دموکراسي اسلامي ارائه داده بود که بسيار شبيه الگوي امروز کشور ترکيه است.
با اين حساب يادمان باشد که نبايد خيلي از روي کار آمدن اسلام‌گرايان در اين کشور خوشحال باشيم چون بعيد نيست که بعد از مدتي به منتقدان اين جريان تبديل بشويم.
علي اشرفي
