الف – اگر اهل خرافات بودیم باور می کردیم که چشمان جواد خیابانی شور است؛ دقیقه ۵۱ بازی بود که جواد خیابانی گزارشگر دیدار پرسپولیس با فجر سپاسی برای چندمین بار جمله اعصاب خردکنش را تکرار کرد و گفت: این دروازه پرسپولیس هنوز باز نشده است. هنوز جمله کلیشه ای این گزارشگر تمام نشده بود که ناگهان شوتی توسط عباس محمدرضايي راهی دروازه شهاب گردان شد و گل مساوی به ثمر رسید. بعد از این گل پرسپولیس حمله کرد اما در یک ضد حمله، داور اعلام پنالتی به نفع کاکوهای شیرازی کرد و فجر ۲ بر یک جلو افتاد. پس از این گل ، پرسپولیس با چند تعویض دیگر به دنبال جبران نتیجه بود که در یک ضد حمله دیگر گل سوم برای فجر بدست آمد.در ادامه هر چند قاضی یکی از گل ها را جبران کرد اما کهکشانی ها در دومین بازی از فصل جدید لیگ برتر، طعم باخت را در ورزشگاه خالی آزادی چشیدند.
این باخت برای طرفداران میلیونی این تیم که از طریق تلویزیون دیدار را تماشا می کردند تلخ بود اما تلخی واقعی در فوتبال ما نهفته است که یک تیم با بازیکنان و کادر فنی میلیاردی در مقابل ارزانترین تیم لیگ ، حرفی برای گفتن نداشت. در این بازی شاگردان یاوری به معنای واقعی گرانبهاتر از شاگردان مانوئل بودند.
فوتبال فجری ها نوین بود. آنها چیزی غیر از فوتبال معمول ما بودند؛جنگنده و پر نفس. فجری‌ها اصلاً سنتی فوتبال نکردند. برای حمله به‌جز سانتر از جناحین راه‌های دیگری نیز بلد بودند. در دفاع به جز زیر توپ زدن های مرسوم فوتبال ما فکرهای دیگری نیز داشتند. فوتبال كشورمان چنین بازی تاکتیکی که فجری ها ارائه کرد را خیلی کم دیده بود.
هرچند قرمزها تازه مربی خود را آورده اند و در شروع راهند اما جوانان یاوری به مدیران پرسپولیس نشان دادند زمان آماده سازی تیم چقدر مهم است.آنها فوتبال واقعی را به مدعیان نیمکت سرخ نشان دادند و باید برای این شجاعت به آنها لوح تقدیر داد. آنها نسخه جدیدی برای فوتبال ما نوشتند؛فوتبال زیبا در ساق بازیکنان گران قیمت نیست و موفقیت در فوتبال فقط با داشتن پول بدست نمی آید. تیم خوب باید بازیکنانی داشته باشد که شجاعت، رقابت و تعصب داشته باشند. بازیکنانی داشته باشد که خود پرورش داده باشد.آیا در این فوتبال قدر باشگاه‌های بازیکن ساز را می دانیم؟
ب- بازی بدون تماشاگر! این هم یک نسخه ای است که برمی گردد به ساختار غلط فوتبال ما. کدام هوادار می خواهد تیمش جریمه شود؟ پس اگر تخلفی صورت می گیرد به دلیل آن است که فوتبال ما زیرساختی ندارد. اگر در این فوتبال به معنای واقعی باشگاه داری می شد ما شاهد کانون هواداران به معنای واقعی بودیم؛ کانونی که با تربیت و هدایت هیجانات هواداران هرگز نمی گذاشت باشگاه لطمه بخورد. بگذریم. حالا که چنین کانون هایی وجود واقعی ندارند - اگر هم وجود داشته باشد جای شیپورچی هایی است که پول می گیرند مدیرعامل را تشویق کنند - سئوال اینجا است فوتبال بدون تماشاگر یعنی چی؟ چرا باید به جای ورزشگاه مملو از جمعیت و دیدن حداقل ۵۰- ۶۰ هزار طرفدار پرسپولیس شاهد صندلی‌هاي خالی ورزشگاه آزادی باشیم؟ آیا این از طراوت فوتبال ارائه شده توسط تیم ها نمی کاهد؟
بعيد است كه فدراسيون فوتبال و متوليان كم هنرش اساسا به دنبال نفعي از اين تنبيه بوده باشند. نكته اينكه مثل هميشه يك مسابقه فوتبال انجام بشود و به پايان برسد. آيا اين رفتار و اين تصميمات در نهايت به سود فوتبال خواهد بود؟
