انگليس در روزهاي اخير با تحولات سياسي قابل توجهي همراه شده است كه برخي محافل سياسي و رسانه‌اي آن را تحولي مهم ارزيابي مي‌كنند.
جرمی کوربين روزشنبه در رخدادی که برخی آن را «زلزله سياسی» توصيف کرده‌اند، به عنوان رهبر جديد حزب کارگر انگلستان انتخاب شد. آنچه در كارنامه وي مشاهده مي‌شود آن است كه وی در سياست خارجی مخالف جنگ و ماجراجويی نظامی است و از معدود نمايندگان حزب کارگر بوده که در سال ۲۰۰۳ عليه تجاوز نظامی به عراق رأی داد.
همچنين کوربين از منتقدان شديد سياست رياضت اقتصادی و دولت محافظه‌کار است و به شدت با برنامه‌های انگليس در جلوگيری از ورود مهاجران خارجی به انگليس مخالفت می‌کند و خواستار پذيرش مهاجران به درون اين کشور است. اين انتخاب كه با انتقادهاي سران دولت انگليس از جمله كامرون نخست وزير همراه بوده در حالي صورت گرفته كه يك سوال اساسي مطرح است و آن اينكه با توجه به ساختار جنگ افروز و استعمارگر حاكم بر انگليس چرا چنين شخصي از سوي هواداران يكي از كهن‌ترين احزاب انگليسي انتخاب شده است؟
پاسخ به اين پرسش را در شعارهاي وي مي‌توان جست‌وجو كرد. از يك سو با سياست‌هاي رياضت اقتصادي و اقدامات ضد مهاجرتي و از سوي ديگر با اقدامات جنگ طلبانه دولتمردان انگليس اعلام مخالفت كرده است. با توجه به اين شرايط انتخاب چنين فردي را مي‌توان نشانه فاصله گرفتن جامعه انگليس از سياست‌هاي دولتمردانشان دانست بگونه‌اي كه آنان به سمت فردي گرايش يافته اند كه در سخنانش بر اموري همچون رد رياضت اقتصادي و سياست نژادپرستانه حاكم بر انگليس و نيز مخالفت جنگ افروزي‌هاي اين كشور در جهان و از جمله حمايت‌هاي آن از رژيم صهيونيستي و آمريكا تاكيد دارد. اين رويكرد مردمي زماني آشكارتر مي‌شود كه همزمان با سفر نتانياهو نخست وزير صهيونيست‌ها به انگليس طوماري ۱۰۰ هزار نفري براي بازداشت و محاكمه وي گردآوري شد و همزمان با ورودش نيز تظاهرات گسترده ضد جنگ برگزار گرديد.
بر اين اساس است كه مشاهده مي‌شود حزب‌كارگري كه با افرادي همچون توني بلر آغازگر جنگ‌هاي خونيني همچون افغانستان و عراق بوده، ناچار به پذيرش رياست فردي مانند جرمی کوربين مي‌گردد. شايد اين اقدام براي احياي قدرت حزب كارگر و حتي نمايش چهره‌اي جديد از اين حزب براي افكار عمومي جهان صورت گرفته باشد اما اين حقيقت در بطن آن قرار دارد كه جنگ افروزي‌ها و رفتارهاي نژادپرستانه و ضد بشري سران انگليس براي مردم اين كشور نيز ديگر قابل پذيرش نيست و آنان نيز به دنبال دوري از انگليس با رويكرد به افرادي با شعارهاي مخالف ضد ساختارهاي كنوني انگليس هستند.
