اصلش "کرونا" است اما ننجون این حرف ها حالی اش نمی شود و فکر می کند "کرونا" گرفته و به خاطر همین وصیتش را کرده و حالا در کنجی از آبدارخانه روزنامه سیاست روز نشسته و منتظر است عزراییل بیاید.
ما: ننجون برگرد سر کار و زندگیت این مسخره بازی ها چه معنایی دارد؟
ننجون: حالا "کورونای" ما شد مسخره بازی؟ اینهمه مسئول و وزیر و رییس مبتلا به "کورونا" شدند و مسخره بازی نبود آن وقت ما که گرفتیم شد مسخره بازی؟
ما: آخر تو که علائمی نداری ننجون!
ننجون: حتما باید جوری سرفه کنیم که قلبان بپرد بیرون و بیفتد جلوی کفشهای منحوس تو که باور کنی "کورونا" گرفتم؟ "کورونا" که مثل "مواضع" نیست که هر دفعه دلمان خواست شفافش کنیم و به این و آن نشان بدهیم. "کورونا" برای خودش ادبی دارد.آدابی دارد.
ما: حالا نمی شود از خر شیطان پیاده شوی و برگردی سر کارت و ستون طنز سیاست روز را بنویسی؟
ننجون: نخیر نمیشود. اصلا از کجا که ما از خر شیطان پیاده شدیم و شما پریدی روی ایشان و سواری گرفتی؟ از کجا معلوم که ما برگردیم روزنامه و ستون ما اشغال نشده باشد؟
ما: آخر کی می آید ستون تو را اشغال کند ننه؟
ننجون: همین آقای معاون وزیر بهداشت! همین رییس ستاد ملی مقابله با کرونا! همین آقایانی که صبح تا شب به مردم التماس می کنند که در خانه بمانید و بعد می زنند توی سرشان که از خانه بروید بیرون و به کارتان برسید. همین شهردار تهران به صدا و سیما ... تا خودش و معاونانش بروند توی برنامه های تلویزیون از خودشان تعریف کنند و مشکلات را گردن سایر دستگاه ها بیندازند. همین وزیر نیرو که قبض برق و آب را دولاپهنا حساب کرده و به خانه های مردمی می‌فرستد که دوماه است یک ریال درآمد ندارند. همان وزارت راه که امروز آزادراه تهران-شمال را افتتاح می کند و بیست و چهارساعت بعد به دلیل نقص فنی مسدودش می کند. همین رییس مجلس که می گوید کورونا گرفتم اما ...
زدیم. بد هم زدیم.اجازه ندادیم کلامش منعقد شود. شوخی که نداریم.رییس مجلس خط قرمز ماست.ننجون باشد که باشد. احترام پیرزن واجب باشد که باشد. پیشکسوت باشد که باشد. ما با هر که شوخی داشته باشیم با "لاریجانی ها" شوخی نداریم.
