سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ با هدف پایان دادن به جنگها و بحرانهای جهانی و تحقق صلح و امنیت بینالملل جایگزین جامعه ملل شد. آن طور که بانیان این سازمان ادعا دارند، ساختار مذکور بر گرفته از جنگ جهانی دوم و قربانی شدن میلیونها نفر بوده است. اکنون هفتاد و دو سال از زمان تاسیس این سازمان به عنوان مهمترین نهاد بینالمللی میگذرد در حالی که کارنامه این سازمان نکات قابل توجهی را در خود به ثبت رسانده است.
از پروندههای قدیمی سازمان ملل مسئله فلسطین و مقابله با اشغالگری صهیونیستها و حمایت از ملت فلسطینی است که چند دهه از خانه و کاشانه خود آواره شدهاند. به رغم ادعاهای فراوان اقدامی از سوی سازمان ملل در این عرصهها صورت نگرفته است و حتی در طول یک دهه اخیر که برای پایان دادن به محاصره غزه و نسل کشی یک میلیون و هشتصد هزار ساکن این منطقه تلاشی نکرده است.
دنیای امروز سراسر بحران و ناامنی برگرفته از تروریسم و حامیان تروریسم است. از یکسو گروههای تروریستی اجارهای به کشتار و نابودسازی در عراق، سوریه، یمن، افغانستان و... میپردازند و از سوی دیگر کشورهایی مانند آمریکا با ادعای مبارزه با تروریسم به حمایت از تروریستها میپردازند. دنیای امروز را میتوان به دو دسته تقسیم کرد یک سوی آن آمریکا و شرکایش قرار دارند که بحرانسازی و جنگافروزی را اساس برنامههای خود دارند و همزمان در کشتار بشریت نظیر آنچه در یمن و میانمار در جریان است ایفای نقش میکنند. و در طرف مقابل جبهه مقاومت جهانی و حامیانشان هستند که در راه مبارزه با تروریسم هزینههای انسانی و مالی بسیاری پرداختهاند. آنها تاکید دارند که در کنار مبارزه با تروریسم باید اقدامات عملی برای صلح پایدار صورت گیرد که راهکار آن نیز اجماع جهانی علیه نظام سلطه است.
آنچه در این میان مطرح است عدم اقدام لازم از سوی سازمان ملل برای مقابله با تروریسم و عاملان بحرانهای جهانی است چنانکه این سازمان برای مقابله با رژیم صهیونیستی، آمریکا، انگلیس، سعودی با آن همه جنایت اقدامی صورت نداده است. جالب توجه آنکه همین سازمان ملل نام عربستان را از لیست سیاه کودک کشان خارج و حتی آن را عضو شورای حقوق بشر ساخته است.
برآیند رفتاری سازمان ملل در طول این ۷۲ سال نشان میدهد که نه تنها اقدامی برای تحقق منشور ملل متحد در مقابله با ظلم و حمایت از مظلوم صورت نداده بلکه هر روز عقبگرد ی فاحش در مسیری منفی داشته بگونهای که میتوان گفت این سازمان خود مولفهای در ایجاد و ادامه یافتن بحرانهای جهانی شده است.
بسیاری از ناظران سیاسی بر این امر تاکید دارند که سازمان ملل در صورت ادامه این روند نه تنها نمی تواند به حیات خود ادامه دهد بلکه به سرنوشت جامعه ملل دچار خواهد شد چنانکه در نشست امسال سازمان ملل بسیاری از کشورها حاضر به حضور در سطوح ارشد نشده و صرفا نمایندگان خود را اعزام کردهاند. اقدامی که نوعی اعتراض به ساختار بیکفایت سازمان ملل به عنوان نهادی است که ۷۲ سال از عمر خود را به بطالت گذرانده و در مسیر قهقرا قرار دارد.
نویسنده: قاسم غفوری