بحرین هنوز مدت زیادی از برگزاری نشست شکست خورده معامله قرن با محوریت خیانت کشورهای عربی به فلسطین تحت لوای برنامه های اقتصادی نمی گذرد که منابع خبری از اقدام جدید این رژیم در قبال منطقه گزارش می دهند. وزارت خارجه بحرین در بیانیهای اعلام کرد که این کشور آماده میزبانی نشست مربوط به امنیت کشتیرانی و هوانوردی با همکاری آمریکا و لهستان و مشارکت بیش از ۶۰ کشور است.
از زمان حمله به دو نفتکش در دریای عمان، آمریکا با ادعای دست داشتن ایران در این حملات از کشورهای هم پیمان خود خواسته است که ائتلافی نظامی برای حفاظت از کشتیهای تجاری در خلیج فارس تشکیل دهند. این تحرکات در حالی صورت می گیرد که دولت آمریکا ایجاد ائتلافی دریایی برای «حراست از آزادی تردد» در خلیج فارس و تنگه هرمز را اولین بار چند هفته پیش مطرح کرد
مجموع اقدامات مذکور از سوی بحرین و آمریکا در حالی صورت میگیرد چند نکته در باب آن قابل توجه است. نخست آنکه بحرین در حالی محور مذاکرات سازش و نیز اقدام برای نظامی کردن منطقه شده است که این کشور با مشارکت گسترده در جنگ یمن و حمایت از تروریسم در سوریه و عراق مخل امنیت جهان است. در همین حال بحرینی که برای سرکوب مردم کشورش حتی به القاعده روی آورد قطعا نمیتواند ادعای امنیت جهان را داشته باشد. دوم آنکه ادعای نشست در حالی مطرح میشود که بسیاری از کشورها رسما از عدم مشارکت در طرح آمریکا گفته اند چنانکه حتی کشورهایی همچون ژاپن و هند که روابط نزدیکی با آمریکا دارند از پذیرش آن خودداری کردهاند. آمریکا حتی در ناتو نیز نتوانسته متحدانی برای این طرح بیابد چنانکه پس از آنکه وزیر دفاع آمریکا رسما اعلام کرد که ناتو حاضر به اقدام علیه ایران نیست و با آمریکا همراهی نمیکند، کاثرین ویلبارگر، از مقامهای ارشد پنتاگون که در روزهای گذشته متحدان آمریکا در ناتو را در جریان طرح واشنگتن قرار داده گفت: «این طرح، ائتلاف علیه ایران نیست. اگر شما قرار باشد با ایران وارد تقابل نظامی شوید از این ساختار استفادهای نخواهد شد.»
در جمع بندی نهایی از آنچه ذکر شد میتوان گفت که بحرین با توهم برخوردار شدن از حمایتهای آمریکا همچنان نقش پیش ران سیاستهای سعودی و آمریکا را در منطقه ایفا می کند که برگزاری نشستهایی همچون معامله قرن و حراست کشتیرانی از آن جمله اقدامات است حال آنکه روند تحولات نشان میدهد این نشستها نه تنها دستاوردی برای این کشور نداشته بلکه زمینه ساز انزوای بیشتر آن در منطقه و جهان به عنوان مهرهای سعودی و آمریکایی شده است.
نویسنده: علی تتماج