در ایام کرونا معلمان فداکار کم نبودند که برای تدریس به دانش اموزان روستایی و عشایری و مناطق محروم پا به میدان گذاشتند؛ خلیل انصافی و همسرش هم همزمان با کرونا از شهر به روستا کوچ کردند.
نبود عدالت آموزشی در مناطق مختلف مسئله بسیار مهمی است که با شیوع کرونا بیش از پیش در مرکز توجه قرار گرفته است؛ تا قبل از این عدم عدالت آموزشی خلاصه می‌شد به کانکس‌هایی که تبدیل به کلاس درس شده بودند یا نبود وسایل گرمایشی مناسب که خود تبدیل به دردی بزرگ برای خانواده آموزش و پرورش شده بود اما با گسترش ویروس کرونا نبود عدالت آموزشی در گوشه و کنار ایران به خصوص در مناطق روستایی و محروم خود را به وضوح نشان داد.
عدم بهره مندی دانش آموزان مناطق محروم، روستایی و عشایر از ابزار الکترونیک، نبود برق و یا تلویزیون، مشکلات اینترنت و.... از جمله مشکلاتی بود که دانش آموزان مناطق محروم با آن دست به گریبان اند اما در همین اوضاع و با همین محرومیت‌ها معلمانی هستند که از جان و دل برای خدمت و تدریس آماده کارند و یک لحظه هم دانش آموزان را رها نکردند و تحصیل را متوقف نساختند.
خلیل انصافی به همراه همسر خود معصومه سالاری هر دو از معلمانی هستند که با سابقه ۹ ساله خدمت در آموزش و پرورش حالا اقدام به برگزاری کلاس‌های حضوری و توزیع درسنامه و سکنی گزینی در روستاهای مرزی استان خراسان شمالی و در یکی از سردترین نقاط ایران کرده‌اند و خود را موظف به ارائه خدمت و تدریس به دانش آموزان روستایی و عشایر می‌دانند. انصافی در این خصوص به گفت: متأسفانه در مناطقی که من و همسرم مشغول به تدریس هستیم دانش آموزان دسترسی به اینترنت و تلویزیون ندارند و نمی‌توانند آموزش دروس را از طریق نرم افزار شاد و یا شبکه آموزش دنبال کنند در نتیجه ما تصمیم گرفتیم برای اینکه دانش آموزان از تحصیل باز نمانند در این منطقه اسکان پیدا کنیم و آموزش را به صورت حضوری ادامه دهیم.
وی افزود: بسیاری از بچه‌های این منطقه با مشکلات بسیار زیاد اقتصادی و اجتماعی رو به رو هستند و مجبورند برای کمک به والدین خود مشغول کارهایی مانند کشاورزی و دامپروری باشند به همین دلیل اگر مشکلات اینترنت دانش آموزان هم حل شود نمی‌توانند گوشی تلفن همراهی را برای بهره مندی از آموزش تهیه کنند.
انصافی با اشاره به اینکه تا قبل از شیوع کرونا به صورت حضوری در مناطق روستایی و عشایر مشغول تدریس بوده است بیان کرد: من و همسرم از قبل آشنایی با این منطقه نداشتیم و تا قبل از شیوع کرونا در شهر مشغول تدریس به دانش آموزان بودیم اما با شیوع کرونا به سراغ دانش آموزان مناطق روستایی رفتیم و با مشکلات این منطقه آشنایی پیدا کردیم و به اصطلاح اقدام به اسکان در منطقه سر حد شیروان کردیم تا دانش آموزان این منطقه از تحصیل باز نمانند. وی در خصوص دلایل خود برای خدمت در مناطق روستایی و عشایر عنوان کرد: خدمت به همنوع به خصوص دانش آموزان از وظایف همه ماست من و همسرم هم به راحتی می‌توانستیم در شهر و با بهره مندی از تمام امکانات رفاهی اقدام به تدریس کنیم اما خود را نسبت به تمام دانش آموزان در تمام نقاط موظف می‌دانیم چراکه همه دانش آموزان به خصوص آن‌هایی که در مناطق محروم و به اصطلاح دور افتاده هستند هم حق تحصیل دارند.
