این روزها سازمان ملل مراسم هفتاد و یکمین سالگرد تاسیس خود را برگزار میکند و سران و مقامات عضو این سازمان به سخنرانی و رایزنی با یکدیگر و البته آسیبشناسی چالشهای جهانی و راهکارهای رفتار سازمان ملل برای رفع آنها میپردازند. مجموع این تحرکات در حالی صورت میگیرد که در باب آنها یک نکته مهم مطرح است و آن اینکه تا به امروز موضوعاتی قابل تامل در این نشستها و سخنرانیها دیده نشده و جای آنها خالی است.
صحنه جهانی آن طور که ترسیم میشود برگرفته از جنگ وکشتار در سوریه و عراق و لزوم مقابله با تروریسم است سخنانی نیز در باب لزوم راهکار دو دولتی در فلسطین مطرح میشود و یا از حقوق بشر و لزوم آزادیهای مدنی و انسانی دم زده میشود. مسئله پناهجویان و وضعیت بحرانی آنها نیز در مواردی مطرح میشود. هر چند که این مسائل از چالشهای جاری در جهان است اما در ورای اینها نکاتی قابل تامل عمدا یا سهوا نادیده گرفته شده است. اینکه ماههاست در داخل آمریکا مردم به جرم سیاه پوست بودن به دست پلیس قتلعام میشوند و حتی تظاهرات اعتراضی به آن نیز با شدیدترین اقدامات سرکوب میشود چنانکه اکنون در کارولینای شمالی چنین است، این که عربستان در یمن و سوریه صرفا کشتار نمیکند بلکه در مراسم حج نیز چنین جنایاتی صورت میدهد چنانکه این روزها اولین سالگرد فاجعه منا با هزاران قربانی است، اینکه آمریکا ادعای لزوم تشکیل دهکده جهانی را سر میدهد در حالی که همزمان به تحریم و اعمال فشار بر کشورها میپردازد که نمود عینی آن عدم پایبندی آمریکا به برجام ایران و گروه ۱+۵ است، اینکه اگر دنیای امروز سراسر بحران امنیتی است نه صرفا برگرفته از تروریسم و افراط گرایی است بلکه ریشه در سیاستهای آمریکایی دارد که تروریسم را مولفهای برای رسیدن به اهداف خود میداند، اینکه این روزها در اروپا که مدعی حقوق بشر است مسلمانان به بهانههای مختلف سرکوب میشوند چنانکه حتی از حقوق اولیه خود محروم هستند، اینکه همه از راهکار دو دولتی میگویند اما کسی نمیگوید که ۵ هزار فلسطینی در بدترین شرایط انسانی در زندانهای رژیم صهیونیستی به سر می برند و یا غزه با یک و نیم میلیون جمعیت در محاصره سراسری قرار دارد، اینکه در بحرین مردم به جرم خواستن حقوق خود سرکوب و بازداشت میشوند و حتی علمای آنها نظیر شیخ عیسی قاسم سلب تابعیت میگردند، اینکه در نیجریه مردم مسلمان از حقوق خود محروم و به جرم مسلمان بودن سرکوب و رهبر آنان چون علامه زکزاکی در بدترین شرایط جسمی در زندان به سر میبرد و... از جمله مباحثی هستند که در سازمان ملل به گوش نمیرسند. دردآور آنکه نه تنها کشورهای مدعی حقوق بشر بلکه کشورهای اسلامی نیز سخنی از این مسائل به زبان نیاورده و به لبخندهای دیپلماتیک و تعامل با جهان تاکید میکنند.