جریان سیاسی اصلاح طلب بدش هم نمی‌آید که دولت تدبیر و امید به گونه‌ای کار خود را نیمه تمام بگذارد، چرا؟ بخوانید.
اصلاح طلبان ثابت کرده‌اند که منافع ملی و منافع انقلاب اسلامی برای آنها ارججیت ندارد بلکه تنها چیزی که برای این طیف سیاسی خاص مهم است، اهداف جناحی آنها است. اصلاح طلبان هر جا که منافع خود را در خطر دیده‌اند دست به اقداماتی با پس زمینه اغتشاش و آشوب زده‌اند تا شاید بتوانند با سیاست فشار از پایین و چانه زنی از بالا به اهداف سیاسی و جناحی خود دست یابند.
آشوب‌ها و اغتشاشات سال ۷۸ که به فتنه اول معروف و مشهور است، چه کسی و چه جریان سیاسی ایجاد کرد؟ تاریخ ثبت کرده است که رفتارهای ساختارشکنانه و بر خلاف قوانین کشور، زیاده خواهی و قدرت طلبی‌های طیف سیاسی اصلاح طلب در سال ۷۸ باعث شد تا فتنه‌ای شکل بگیرد که با آگاهی و بصیرت مردم انقلابی، آن فتنه خاموش اما از تب و تاب نیفتاد، ۱۰ سال پس از آن بود که سال ۸۸ همزمان با انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر فتنه‌ای به پا شد که باز هم اصلاح طلبان نقش اول را در این سناریو بازی می‌کردند. فتنه ۸۸ ابعاد گسترده‌تری از فتنه ۷۸ داشت، دسترسی فتنه گران به رسانه‌های فراوان و البته فضای مجازی امکان دروغ پردازی و قلب حقیقت و واقعیت را فراهم کرده بود به همین خاطر تبعات بیشتری داشت. همچنین حمایت‌های کشورهایی که در فهرست دشمنان ایران اسلامی هستند، تأثیر زیادی بر شعله ور تر شدن فتنه ۸۸ داشت.
با وجود آن که اصلاح طلبان مقصر اصلی آن اتفاقات ناخوشایند هستند، اما همچنان بر اسب لجبازی خود سوارند و نه تنها قصد جبران ندارند بلکه تلاش‌های پشت پرده آنها که گوشه‌هایی از آن بیرون زده است، بوی فتنه‌ای دیگر را به مشام می‌رساند.
انتقادات تندی که اصلاح طلبان و حامیان دیروز روحانی، از دولت می‌کنند از طیف سیاسی اصولگرا که جریان مخالف سیاسی دولت است، شدیدتر و تندتر است. این که دولت تدبیر و امید از اهداف و برنامه‌های اصلاح طلبان فاصله گرفته یا نه، بحث مقاله ما نیست، موضوع اصلی برپا کردن فتنه‌ای دیگر در کشور است که تدارکات لازم آن به ظاهر انجام شده است.
تحرکات سیاسی و واکنش‌های این طیف سیاسی خاص در کشور علیه دولت و ارائه پیشنهادهای مخرب، از آغاز فرایند فتنه خبر می‌دهد.
اصلاح طلبان در این پروژه سعی دارند تا مقصر را طیف مقابل معرفی کنند، به این مفهوم که از زبان خود بیان می‌کنند که اصولگرایان در پی سرنگون کردن دولت تدبیر و امید هستند، حال این اتفاق می‌تواند بر اثر فشارهای سیاسی به دولت و آنگاه استعفاء بیفتد یا این که اقدام مجلس شورای اسلامی به عدم کفایت ریاست جمهوری انجام شود. اما این خواسته قلبی اصلاح طلبان است.
اصلاح طلبان به گمان خود اعتقاد دارند که اگر یکی از این گزینه‌های پایان کار دولت تدبیر و امید، بیش از موعد قانونی اتفاق بیفتد، کشور با هرج و مرج روبرو خواهد شد و این همان خواسته‌‌ای است که طیف سیاسی اصلاح طلب در پی آن است. اصلاح طلبان همواره سعی داشته‌اند تا با ایجاد فضای اختلاف و اغتشاش قدرت مطلق را در دست گیرند، حتی این طیف سیاسی معتقد به روند دموکراسی و انتخابات نیست چرا که رفتار آنها در فتنه ۸۸ پشت پا زدن به مردم سالاری و دموکراسی بود. آنها در انتخابات ۸۸ نتایج را نپذیرفتند و بر سر آن فتنه به پا کردند.
انتقادات شدید و تند اصلاح طلبان در حالی از دولت آقای روحانی می‌شود که این طیف سیاسی خود را حامی اصلی دولت و از عوامل پیروزی دولت تدبیر و امید در انتخابات سال‌های ۹۲ و ۹۶ می‌داند.
یکی دیگر از دلایلی که اصلاح طلبان به انتقادات تند از دولت رو آورده‌اند، تبرئه خود از اوضاع اقتصادی کشور است. در حالی که آنها بیشترین سهم را در وضعیت موجود دارند و یکی از مقصران اصلی ناکارآمدی و شرایط بد اقتصادی هستند.
در هر صورت ترفند جدید آنها برای ایجاد اختلاف شدید و اغتشاش و فتنه، آشکار است و قطعاً تدابیر لازم نیز برای مقابله با آن تدارک دیده شده است و مردم همچون گذشته فتنه را خفه خواهند کرد.
نویسنده: محمد صفری
