بازیگر و کارگردان سینما در رابطه با ضرورت تقویت جایگاه این هنر ارزنده گفت: متأسفانه طی سالهای اخیر توجه به هنر مهم و ارزنده انقلابی روز به روز بیشتر دچار نزول و افول شده است و این برای همه دغدغه مندانی که سالهای عمرشان را برای ترویج روحیه انقلابی در حوزههای فرهنگی و هنری صرف نمودهاند دردناک است.
جهانگیر الماسی در گفتوگو با سینماپرس افزود: انقلاب اسلامی ایران بر طبق تمامی شواهد و قرائن موجود انقلابی فرهنگی بود؛ انقلاب سال ۱۳۵۷ نه توانست شکل ساختار اقتصادی رژیم پهلوی را تغییر دهد و نه طی تمامی سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی ساختار سیاسی ما دچار تحول شده است؛ امروزه ما شاهدیم که رفتار دستگاه دیپلماسی کشور با غربیها و دول بیگانه همان رفتاری است که در زمان رژیم گذشته شاهدش بودیم و تنها نوع پوشش و لباسهای آدمها با آن دوران عوض شده است.
وی ادامه داد: اما تنها تفاوتی که در قبل و بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی شاهدش بودیم تفاوت در حوزه فرهنگ و هنر کشور بود؛ در این حوزه اتفاقات بسیار غریبی رخ داد. چون ذات انقلاب اسلامی فرهنگی بود و مردم براساس دانایی و آگاهیشان این انقلاب را به ثمر رسانده بودند و میخواستند هویت واقعی و جایگاهشان را پیدا کنند و از دروغ و نیرنگ و ریا بپرهیزند دست به انقلابی زدند که همه جهانیان را شگفت زده کرد؛ شاید باور این اتفاق سخت باشد که کلمهای مانند «کاپیتولاسیون» پایههای انقلاب فرهنگی در کشور را بنا گذاشت و مردم براساس فرمایشات حضرت امام(ره) اذهان بستهشان به یکباره باز شد.
الماسی سپس با بیان اینکه امروزه و با گذشت نزدیک به ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی فرهنگ کشور ما به نسبت آرمانهای جوانان و مردمی که در سال ۵۷ انقلاب کردند کاستیهای زیادی پیدا کرده است اظهار داشت: آن نسل با اتکا به اندیشه و فرهنگ حاضر شد تا فدا شود که اسارتهای انسانی را از بین ببرد؛ وابستگی به عفریت ریا، دروغ، نیرنگ و تزویر را در جامعه ریشهکن کند اما متأسفانه به دلیل ضعفهای متعدد مدیریتی در کشور و به ویژه در حوزه مدیریت فرهنگی ما نتوانستیم هیچ پیشرفت چشمگیری در این زمینه داشته باشیم و چراغ هنر و فرهنگ انقلابی که پس از پیروزی این واقعه مبارک به واسطه تلاشها و دغدغههای عدهای از بهترین جوانان وطن روشن شده بود اینک رو به خاموشی گذاشته است.
این هنرمند در ادامه خاطرنشان کرد: هنر انقلاب به مثابه سپر در مقابل تهاجم فرهنگی است و ضروری است که ما با توجه به این نکته مهم و اساسی اگر داعیه دفاع و حمایت از آرمانهای نظام و انقلاب اسلامی را داریم از این هنر حمایت و دفاع کنیم؛ متأسفانه طی سالهای اخیر توجه به هنر مهم و ارزنده انقلابی روز به روز بیشتر دچار نزول و افول شده است و این برای همه دغدغهمندانی که سالهای عمرشان را برای ترویج روحیه انقلابی در حوزههای فرهنگی و هنری صرف نمودهاند دردناک است.
بازیگر و نویسنده نمایش «رخش دلم جز بار محبت نخواهد بود» تصریح کرد: مدیران فرهنگی کشور که روحیه «بورژوازی» و «مصرفگرایی» را در جامعه ترویج کردهاند باید پاسخگوی اعمال ضد فرهنگی و ضد انقلابیشان باشند؛ معتقدم همه دغدغهمندان و هنرمندانی که تمایل به رشد و توسعه فرهنگ انقلابی دارند بایستی دست در دست هم دهند و با اتحاد و یکپارچگی بار دیگر هنر ارزنده انقلابی را احیا نموده و آن را به دنیا معرفی کنند.
الماسی در خاتمه این گفتوگو افزود: سینمای ایران به عنوان یکی از مهترین ابزارهای فرهنگی و هنری کشور به مدیرانی که پای سفره دگراندیشان مینشینند نیازی ندارد؛ ما کسانی که نسبت به انقلاب اسلامی کینه دارند را نمیخواهیم، مدیر لیبرالمسلک جایی در عرصه فرهنگی و هنری کشور ندارد؛ من معتقدم که نهادهای ذیربط باید تدبیری بیندیشند تا مانند حوزه سیاست بتوانیم در عرصه فرهنگی و هنری نیز در جامعه جهانی حرفهای جدی برای گفتن داشته باشیم و پیام انقلاب اسلامی را توسط تولید آثار فرهنگی و هنری به جهانیان عرضه کنیم.