روز قدس نزدیک است، روزی که بنیانگذار جمهوری اسلامی برای دفاع از حقوق مردم مظلوم فلسطین نام‌گذاری کردند، اما این روز نه فقط به خاطر اینکه امام خمینی(ره) آن را نام نهاد و نخستین حرکت بعد از پیروزی انقلاب بود و نه به خاطر عادت هر ساله حضور در راهپیمایی، بلکه باید به دلیل حمایت از انسانیت، طرفداری از حقوق بشر واقعی، برای نشان دادن صلحی‌دوستی عادلانه، برای ایجاد بیشتر وحدت اسلامی و برای حراست از آرمانهای انقلابی بزرگ داشته شود.
این روزها که به برگزاری راهپیمایی باشکوه روز قدس نزدیک می‌شویم، با وجودی که در اعماق وجودمان یاد نگاه آخر «صبا» دختر فلسطینی که هنوز زبان باز نکرده چشم از دنیا فرو بست، یاد زخم تن «رزان اشرف النجار» پرستار ۲۲ ساله که با رذالت تمام وقتی لباس پرستاری به تن داشت و به زخمی‌ها کمک می‌‌کرد مورد اصابت گلوله مستقیم قرار گرفت، و هزاران کودک و زن بی‌گناهی که در ۷۱ سال جنگ مردم مظلوم فلسطین به ناجوانمردانه‌ترین شکل شهید شدند، می‌افتیم اما برای آنانی که هنوز شک دارند، هنوز در دلشان اینطور تصور می‌کنند که برگزاری راهپیمایی روز قدس دامن زدن به مشکلات و اختلافات مردم فلسطین است برای آنهایی که میگویند تحریم‌ها با مذاکره حل می‌شود نه راهپیمایی، می‌نویسیم که چطور می‌شود با راهپیمایی‌ای دندان شکن، هم طرفدار انسانیت بود هم صلح‌جو بودن را به نمایش گذاشت، هم حقوق بشر واقعی را فریاد زد و هم با تقویب وحدت اسلامی به آرمانهای انقلابی خدمت کرد و هم دیوار تحریم‌های نابجا را شکافت.
تبلور انسانیت
نمی‌خواهم بگویم چون مسلمانیم، نه، می‌خواهم بنویسم چون انسانیم. انسانیم و «انسانیت» برایمان واژه‌ای غریب و پیش‌پا افتاده نیست که نتوانیم هضمش کنیم، انسانیم و می‌فهمیم اگر مقابل چشممان حق کسی را خوردند و فریاد نزدیم، کمکش نکردیم، نباید انتظار داشته باشیم که فردا که حقمان خورده می‌شود کسی برای حق‌خواهی پیش آید. حضور در راهپیمایی و فریاد «مرگ بر اسرائیل» سر دادن عین انسانیت است، عین رسوا کردن ظالم در پیشگاه افکار عمومی، ظالمی که ۷۱ سال است نه قطعنامه فهمیده، نه منشور حقوق بشر می‌‌خواند و نه کودک و نوجوان و زن و بچه را درک می‌کند، باید رسواتر از دیروز شود، باید با شعار «مرگ بر...» بدرقه شود، نترس، اینکه چشمی را روی ظلم ببندی، به دنبال مختلسین و دزدها باشی و آنها را بهانه کنی تا به جای حضور در راهپیمایی ادای حمایت از کودکان گرسنه کشورمان را درآوری، قطعا دچار مشکل می‌شوی، چون متوجه نشدی هر چیزی باید به وقتش و در مسیرش پیگیری شود، چون چشمی را روی ظلم بستی و ظالم را قدرتمند کردی، اما یقین بدار برای فریاد «مرگ بر اسرائیل» از مرگ خواستن برای چنین ظالمی آسیبی به تو نمی‌رسد. پس با فریادی بلند شعارت را بده و برای رسوایی ظالم و حمایت از مظلوم، برای تبلور انسانیتی که فطرتا در وجودت هست باید گام در مسیر راهپیمایی نهاده و راهی شوی.
رعایت حقوق بشر
منشوری ساختند و دستمان دادند تا هر بار خواستند به بهانه حمایت از حقوق بشر، با ادعای حراست از حقوق مردم لشکرکشی کرده و کرور کرور انسان بی‌گناه را بکشند، یکبار که از روی منشورشان بخوانی، یکبار که حتی رای دادگاه حقوق بشر را به محق بودن مظلومی ببینی و عمل به رای را نه، متوجه می‌شوی که منشورشان سلیقه‌ای عمل می‌کند و حافظ منافع‌کشتارها و لشکرکشی‌هایشان است نه حافظ منافع ملتی که ۷۱ سال است که در خاک خودشان اسیر شده و به محاصره در آمده‌اند.
ببین نه منشور حقوق بشر و نه حتی رای داده لاهه به محق بودن فلسطین و سوریه به کمکشان نیامده و فقط گلوله سربی است که مسیر را از میان سینه کودکان می‌شکافد و راه‌می‌گیرد. پس شک نکن که آمدن در راهپیمایی و فریاد «مرگ بر اسرائیل» سر دادن عین حراست از حقوق بشر است، حقوق مردمی که ۷۱ سال است با منشور سلیقه‌ای استکبار زندگیشان به محاصره درآمده و جگرگوشه‌‌هایشان نشکفته پرپر شدند. شک نکن که حضورت در راه پیمایی عینه حمایت از حقوق بشر است و بس.
صلح‌طلبی
برخی مدام میگویند: «صلح‌طلب» باشید، بگذارید فلسطین به صلح برسد، چرا در آتش اختلاف می‌دمید، انگار نه انگار که آن کسی که صلح را شکسته مردنماهایی هستند که خاک فلسطین را اشغال و کلاهک‌های هسته‌ای را ساختند و هر روز گلوله سربی را به میان بازی کودکان نشانه می‌روند، انگار فراموش کردند که پرنده صلحی که مدافعان دروغین دنبال می‌کنند به جای شاخه زیتون موشک به منقار گرفته و مدام بر سر کودکان غزه‌ای و فلسطینی می‌ریزد، برخی انگار نمی‌بینند که شاخه زیتون صلح‌طلبی روی موشک‌هایی که مدام فرود می‌آید تا قصه کودکان سرزمین فلسطین را ناتمام بگذارد، نمادی تزئینی شده و نمی‌توان با غاصب بر سر خاکت صلح کرد. باید به این برخی گفت آیا حاضری خانه‌ات را با قلدر محله‌ات که قداره کشیده تقسیم کنی؟! و اگر جوابش منفی بود بلافاصله فریاد زد که ااا چرا صلح‌جونیستی؟ تا خودش بفهمد چطور بر سر ۷۱ سال اسیری ملتی در خاک خود نمی‌توان معامله کرد و از آنها انتظار تقسیم خاکشان را با قاتل‌های جگرگوشه‌شان داشت. پس برای این دلیل واضح باز هم باید در مسیر راهپیمایی قرار گیری و فریاد «مرگ بر اسرائیل» سر دهی. تا صلح‌طلبیت به جهان مخابره شود. تو می‌خواهی فلسطین از اسارت درآید، می‌خواهی کودکان با سرب پذیرایی نشوند چه صلح‌طلبی‌ای بالاتر از اعتراض به جنگ نابرابر ۷۱ ساله.
تقویت وحدت اسلامی
آنهایی که منتظرند تا فلان مداح، فلان موعظه‌گر و یا فلان فرد خاص و رسانه‌ای با قصد قبلی و یا به اشتباه کلامی بگوید تا آن را برجسته کرده و بر آتش اختلاف مذهبی بدمند و وااسفا سر دهند، باید ببینند که دفاع از فلسطین، دفاع از مظلومیت مردمی که اغلب اهل تسنن هستند و چهل سال است که ملتی شیعه برای حمایت از مظلومیتشان با زبان روزه صف می‌کشند و فریاد «مرگ بر اسرائیل» سر می‌‌دهند عین رفتار عملی حمایت از برادر مذهبی است. آنها باید ببینند که حضور در راهپیمایی قدس، آن هم با فرمان بنیانگذار انقلاب اسلامی اوج تبلور یک ملت و آرمانهایش است برای ایجاد وحدت اسلامی و اوج جلوه حمایت از ملتی مسلمان که مذهبی متفاوت دارند. آنهایی که مدام تهمت می‌زنند و از تبلیغات شیعی ایرانی نگرانند و آن را افتراق مذاهب تعبیر می‌کنند باید بدانند که راهپیمایی چهل‌ساله جمهوری اسلامی برای حمایت از فلسطین اقدامی عملی برای نشان دادن وحدت مسلمانان است و بس، پس اینبار برای نشان دادن برادری‌ات با اهل تسنن، در راهپیمایی با مشت‌های گره کرده شرکت کن و بلند فریاد «مرگ بر اسرائیل» سر بده.
جلوه انقلابی‌گری
حال بعد از همه اینها برای نشان دادن آرمانهای انقلابی‌ات برای زنده نگاه داشتن یاد شهدا و مظلومیتشان که جانشان را برای تشکیل حکومت اسلامی فدا کردند، به راهپیمایی برو و فریاد «مرگ بر اسرائیل» سر بده، حال برای دفاع از آرمان‌هایی که همه دشمنان برای نابود کردنش صف کشیدند و آرزو کردند به چله نرسد و رسید، حال برای زنده نگاه داشتن یاد امام خمینی(ره) کسی که تبعید و تهدید و شهادت خانواده‌اش او را از مسیر حق برنگرداند، حال برای حمایت از ولی‌فقیه زمانه‌ات که تنها نماند و بتواند مانند بنیانگذار انقلاب با صلابت انقلاب را هدایت کند در مسیر راهپیمایی باش و فریاد «مرگ بر اسرائیل» سر بده و بدان که اقدامت حراست از آرمان‌هایی است که مسیرش با خون پاک سیصد هزار شهید آبیاری شده است.
فریاد تحریم‌شکن
اما انگار باز هم صدای مخالفی به گوش می‌رسد، اویی که مدام از تحریم ناجوانمردانه دشمن می‌ترسد و چاره را در مذاکره و مخفی نگه داشتن آرمانهای انقلابی می‌داند، برای او هم باید بنویسیم آنچه یکبار دیوار تحریم‌های ناجوانمردانه را شکست همین انسجام ملی و گام نهادن در مسیر مقاومت بود، برای او باید یادآوری کنیم که اوباما اعتراف کرد مقاومت ملت ایران دیوار تحریم‌ها را شکست تا مذاکره شکل بگیرد، برای او باید بگوییم و بنویسیم که این مسیر به مذاکره‌ای با عزت و دست بالا ختم می‌شود مذاکره‌ای که تحریم‌ها را شکست دهد. پس تو هم به سمت ما بیا و فریاد «مرگ بر اسرائیل» سر بده و از آرمان‌هایت حتی اگر مادی هستند دفاع کن. پس تو هم باید راهی شوی.
حالا بلندتر پاسخم را با انسجامی قوی‌تر بده و بلند بگو «مرگ بر اسرائیل...»
نویسنده: مائده شیرپور
