اخيراً شنيدهام كه سايتی برای رفراندوم جهت تغيير قانون اساسی تعبيه شده است كه افرادی با كليك‌كردن دكمهای در اين همهپرسی شركت كرده، لابد پس از مدتی كه به شمارش آراء خواهند پرداخت و آنگاه معلوم خواهد شد كه اغلب قريب به اتفاق ايرانيان با قانون اساسی فعلی مخالفند و لابد در چشم به هم زدنی اين رژيم دود شده و به هوا خواهد رفت!
اين طرح اگر مضحكتر از طرح آقای هخا (اهورا) نباشد ، دست كمی هم از آن ندارد كه با چند كليك رژيم را آبكش كند. دوستانی كه طرح نو در انداختهاند، قطعاً میدانند كه در زير رژيم حقوقی يك رژيم حقيقی نيز وجود دارد، كه صلب و سنگين است و متشكل از ساختارهای سياسی، اقتصادی و فرهنگی است و اتفاقا روابط حقوقی كه در قانون اساسی متجلی است سبكترين لايهای است كه قابليت تغيير دارد و حتی میتوان با تغيير رژيم حقيقی بدون دست زدن به رژيم حقوقی دموكراسی را پيش برد.
فیالمثل همين شورای نگهبان حاضر است در صورتی كه تحولات اجتماعی و سياسی عميقی در كشور رخ دهد هر كسی را كه شما فكرش را بكنيد از فيلتر استصوابی رد نمايد، فیالواقع تاريخ نشان داده است كه پراگماتيسم و حتی اپورتونيسم ذاتی اقتدارگرايان بوده است و آنها در مقابل منطق زور به راحتی سر تسليم فرود آوردهاند و خروارها متون حقوقی را به پشيزی فروختهاند.
دوستان ما در حوزههای واقعی قدرت كمكاری نموده و در عوض به امور عارضی و فرعی پرداخته و با بزرگنمايی آنها خاك به چشم مردم میپاشند. ممكن است كه در كوتاه‌مدت عدهای به دنبال طرح‌های اتوپيايی بروند، اما بعد از شكست اين طرحها جز رسوباتی از يأس و حرمان و نااميدی از هرنوع مبارزه برايشان باقی نخواهد ماند.
البته در اين ميان عدهای نيز خشمگينانه فرمول كليك كليك بنگ بنگ را تبديل به كيو كيو بنگ بنگ خواهد كرد كه صورتی دفرمه شده از يأس و نااميدی است يا به قول خودمان به سيم آخر زدن است.
من يادم نمیآيد كه قبل از انقلاب دانشجويان بحثی درباره رفرم در قانون اساسی و اصلاح قانون اساسی كرده باشند، بيشتر فعاليت دانشجويان فعاليت دركانونهای محلی مساجد، كارخانهها و از اين قبيل جاها در جهت سازماندهی تودهها بود.
مثلا در قضيه سيل جواديه دانشجويان فعاليت فراوانی داشتند و يا در قضيه گرانی بليت اتوبوسها با مردم در خيابان ريختند و شاه را مجبور به ارزان كردن بليتها كردند و بليت ارزان شد. در قضيه زلزله طبس و زلزله بوئين‌زهرا شركت فعال داشتند، با پوشش اجتماعی كار سياسی میكردند.
البته من منكر اين نيستم كه قانون اساسی فعلی دارای نواقص فراوانی است و بسياری از اصول آن بايد تغييرات بنيادين نمايد ، اما قدرت بسيج كنندگی موضوع محل ترديد است. ثانياً اين كه چه كسی بايد قانون اساسی را تغيير بدهد، اول ماجراست.
لابد دوستان نمی‌خواهند از طريق مندرج در خود همين قانون اساسی آن را تغيير دهند، پس دنبال نيروی ديگری میگردند كه قبل از تغيير قانون اساسی رژيم را پايان داده باشد و اين تازه اول ماجراست. چيزی كه در بيانيه آنها اصلاً اشارهای به آن نشده است.
نویسنده: حسین‌دهباشی
