سرانجام پس از هفته‌ها کشمکش‌هاي سياسي و تبليغاتي سرانجام منابع خبري از توافق عبدالله عبدالله و اشرف غني براي تقسيم قدرت در افغانستان خبر دادند. براساس اين توافق رئيس‌جمهوري به اشرف غني واگذار و عبدالله عبدالله نيز مسئوليت رئيس اجرايي کشور را در دست مي‌گيرد. به عبارتي در قالبي نانوشته سمت نخست‌وزير به وي واگذار مي‌شود.
نشست‌هاي سياسي براي جانشيني کرزاي در حالي پايان يافت که مي‌توان گفت افغانستان راهي دشوار را در پيش‌روي دارد که مسئوليت اين افراد را سنگين‌تر مي‌سازد. مهمترين مسئله آن است که تقابل اين افراد زمينه‌ساز دلسردي مردم از حاکمان شده است. مردمي که با حضور پاي صندوق‌هاي راي آن هم زير آتش طالبان و تهديدات آمريکا راي داده‌اند انتظار داشتند تا کانديداها به جاي توجه به منافع فردي به امور ملي پرداخته از ايجاد خلاء سياسي خودداري نمايند. عملکردهاي دو کانديدا اين روحيه و انتظار مردم را خدشه‌دار ساخته است لذا اولين کارکرد دولت جديد بايد براي احياي رضايت مردمي باشد.
بخشي از اين مسئله از طريق وفاق سراسري براي تشکيل دولت فراگير و کارآمد قابل اجرا مي‌باشد که با پايان سياسي‌کاري و صرفا گرايش به اصل خدمت‌رساني محقق مي‌شود. اصلي که مطالبه اصلي مردم افغانستان است و بر لزوم تحقق آن تاکيد دارند. بخشي ديگر اين اقدامات در حوزه اقتصادي و معيشتي مردم است. خلاء سياسي و تقابل‌هاي کانديداها به ميزان چالش‌هاي اقتصادي و فساد جاري در دستگاه‌هاي اجرايي و قضايي افزوده است که مقابله با اين روند بخش عمده‌اي از مطالبات مردم را تشکيل مي‌دهد. مسئله امنيت با دو محوريت مقابله يا جنايات طالبان و نيز برنامه‌ريزي براي خروج اشغالگران از مطالبات مردم و دغدغه‌هاي دولت افغانستان است. مردم با حضور پاي صندوق‌هاي راي نشان دادند که پذيرنده طالبان و اشغالگران نيستند و مي‌خواهند خود سرنوشت‌كشورشان را رقم زنند. اکنون نيز مقابله با طالبان و طراحي براي خروج اشغالگران (پايان سال ۲۰۱۴) از اهداف و مطالبات اصلي مردم افغانستان است چنانکه آنها بر لزوم عدم امضاي توافقنامه امنيتي کابل - واشنگتن تاکيد دارند. آنها خواستار گرايش به کشورهاي منطقه به عنوان دوستان واقعي افغانستان به جاي کشورهاي غربي به عنوان عاملان ۱۳ سال بحران در اين کشور هستند.
هر چند غربي‌ها با سياست کشتار و بحران‌سازي به دنبال آنندکه تا حضور بلند مدت در افغانستان داشته باشند اما در نهايت سلطه نابودي اين کشور هدف آنان است چنانکه در طول ۱۳ سال اشغالگري اقدامي براي تسليح و آموزش ارتش صورت نداده و صرفا به غارت منابع اين کشور پرداخته‌‌اند. با توجه به اين شرايط مي‌توان گفت که دولت آينده افغانستان راهي بس طولاني را در پيش دارد که راهکار رسيدن به آن همگرايي ملي و عدم دلبستگي به غرب مي‌باشد چنانکه به اذعان مردم افغانستان چالش‌هاي جاري در اين کشور برگرفته از حضور اشغالگران است و با خروج آنان مي‌توان بر اين مشکلات غلبه کرد.
