بحران کرونا طی روزهای اخیر در حالی دوباره به صدر اخبار و سیاستگذاری‌های کشور بازگشته است که در حوزه هسته‌ای نیز خبرهای قابل توجهی روی داده است. از یک سو به مناسبت بیست فروردین روز ملی فناوری هسته‌ای، بیش از یکصد دستاورد هسته‌ای رونمایی و مورد بهره برداری قرار گرفت و از سوی دیگر در حوزه برجامی نیز مذاکراتی میان تیم هسته ای جمهوری اسلامی ایران و گروه ۱+۴ و البته با حضور حاشیه‌ای آمریکا در وین برگزار گردیده است که محور آن را نیز لغو تحریم‌ها و راستی آزمایی آن از سوی ایران تشکیل می‌دهد. در این میان بهروز کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی روز یکشنبه از وقوع حادثه در بخشی از شبکه توزیع برق تأسیسات غنی‌سازی نطنز خبر داد. این اقدام که به باور بسیاری از ناظران سیاسی و هسته‌ای، اقدامی تروریستی بوده در حالی روی داده که اسناد و شواهد از نقش رژیم صهیونیستی در این حمله تروریستی حکایت دارد. در باب چرایی این اقدام تروریستی مباحث متعددی مطرح شده است که از موارد قابل توجه آن نسبت دادن این اقدامات به مذاکرات هسته‌ای است. برخی سیاسیون و محافل رسانه‌ای این امر را مطرح می‌سازند که رژیم صهیونیستی از توافق میان قدرت‌های جهانی با ایران هراس داشته و با کارشکنی و رفتارهای خرابکارانه این پیام را برای غرب دارد که در صورت توافق با ایران، باید منتظر پیامدهای آن در چارچوب آنچه اقدام یکجانبه رژیم صهیونیستی نامیده می شود باشند. حامیان این دیدگاه تاکید می کنند که ایران با رویکرد به استمرار و گسترش مذاکرات و حتی کوتاه آمدن از شروط خود جهت به ثمر رسیدن هر چه سریع‌تر مذاکرات می تواند پاسخ این اقدامات صهیونیست‌ها را بدهد. نسخه مذاکره با آمریکا و اروپا و حتی اجرای پروتکل الحاقی و دادن دسترسی‌های بیشتر به آژانس در حالی مطرح می شود که در باب این نسخه نویسی چند نکته قابل توجه است.
نخست آنکه اقدام تروریستی صورت گرفته علیه نطنز اولین اقدام عاملان آن از جمله صهیونیست‌ها نبوده است چنانکه در گذشته نیز چنین اقداماتی صورت گرفته که بخشی از آن نیز ترور دانشمندان هسته‌ای ایران بود که جدیدترین آن هم ترور شهید فخری زاده بوده که در سال ۱۳۹۹ صورت گرفت. تمام اسناد و شواهد نشان می دهد که بانک اطلاعاتی صهیونیست‌ها در باب تاسیسات هسته‌ای و نیز دانشمندان هسته‌ای ایران، برگرفته از درز اطلاعات از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است. نکته آنکه آژانس هرگز به محکوم سازی این حملات تروریستی نپرداخته و به نام امنیت هسته‌ای جهان، اقدامی برای بازخواست و مجازات صهیونیست‌ها صورت نداده است.
دوم انکه کشورهای غربی در حالی با صدور بیانیه تلاش می کنند تا نقش خود را در این اقدامات تروریستی کتمان نمایند اما فقدان اقدام عملی آنها برای مقابله با رژیم صهیونیستی و تاکید آنها بر در نظر داشتن منافع این رژیم در مذاکرات خود بیانگر همراهی و حمایت آنها از تروریسم هسته‌ای صهیونیست‌ها است. غرب اگر واقعا به دنبال حراست از امنیت هسته‌ای ایران و نیز به نتیجه رسیدن مذاکرات است می تواند از سیاست تحریم و اعمال فشار علیه رژیم صهیونیستی بهره گیرد حال آنکه نه تنها چنین رویکردی نداشته است بلکه با آن همراهی کرده چنانکه دیروز نیز اروپا با ادعاهای حقوق بشر تحریم‌های جدیدی را علیه ایران وضع کرد.
با توجه به اینگونه رفتارها و اینکه نه آژانس و نه کشورهای غربی اقدامی در برابر تروریسم هسته‌ای رژیم صهیونیستی صورت نداده اند، این نتیجه حاصل می‌شود که آنها از این وضعیت به عنوان ابزار فشار علیه ایران راضی بوده و لذا حاضر به اقدامی علیه آن نیستند. رفتاری که خود سندی دیگر بر حقانیت نگاه بی اعتماد ایران به آژانس و غرب است.
سناریوی غرب در قبال مذاکرات برگرفته از فشار و مذاکره است که در قالب تحریم‌ها و رفتارهای خرابکارانه صورت می گیرد و واکنش عملی نسبت به آن نیز می تواند از یک سو تعلیق مذاکرات وین و از سوی دیگر پاسخ سخت به تروریسم هسته‌ای رژیم صهیونیستی و حامیانش باشد.
نویسنده: قاسم غفوری
