ال‌کلاسیکو شنبه شب با برد رئال مادرید در نوکمپ به پایان رسید، بردی که مهر قهرمانی را روی برگه رئال مادرید می‌کوبد و مانع آن خواهد شد که بارسلونا به چهارمین قهرمانی پیاپی خود در لالیگا برسد.
رئال مادرید تیم برتر میدان بود، هرچند که گل اول آنها بحث‌برانگیز بود. با این حال آنها سوار بر بازی بودند و توانستند به خوبی بارسلونا را مهار کنند.
بارسلونا در شبی باخت که اکثر بازیکنانش فروغ همیشگی را نداشتند و گاهی به نظر می‌رسید بازی را آسان گرفته‌اند. چابی ارناندس و سرخیو بوسکتس در میانه میدان ضعیف‌تر از حد معمول بودند و تیاگو در عوض نمایش خوبی داشت. در این میان ژوزه مورینیو با تاکتیک‌های هوشمندانه خود مانع شکل‌گیری بازی بارسلونا شد و آنها را از انجام بازی روان همیشگی بازداشت.
ترکیب بارسلونا شگفت‌انگیز بود. سسک فابرگاس، الکسیس سانچس و جرارد پیکه غایب بودند که البته دو بازیکن اول مشکل مصدومیت هم داشتند و شاید گواردیولا چون آنها را برای بازی با چلسی نیاز داشت به میدان نفرستاد. رئال مادرید هم ترکیبی قدرتمند را به میدان فرستاده بود، هرچند حضور فابیو کوئنترائو، مقصر شکست رئال برابر بایرن مونیخ به جای مارسلو نکته ترکیب آنها بود. کریستین تی‌یو به جای الکسیس سانچس و پدرو در ترکیب قرار گرفت. مهاجم شیلیایی در بازی با چلسی مصدوم شده بود. چابی هم سي‌ودومین ال‌کلاسیکو خود را تجربه کرد و رکورد را از آن خود کرد.
مادرید در جو وحشتناک ورزشگاه نوکمپ بازی را بهتر آغاز کرد و در دقیقه ۵ به اولین موقعیت جدی خود رسید، اما ضربه سر کریس رونالدو را که به سر کارلوس پویول برخورد کرد ویکتور والدس به سختی به کرنر فرستاد.
اندکی بعد دنی آلوز روی پاس اشتباه په‌په صاحب موقعیتی عالی شد و با ایکر کاسیاس تک به تک شد، اما دروازه‌بان مادرید با واکنشی فوق‌العاده توپ را از پای آلوز گرفت.
مادرید در دقیقه ۱۶ به گل رسید. بارسا مقابل چلسی نشان داده بود در ضربات ایستگاهی مشکل دارد. روی یک ضربه کرنر، په‌په به هوا بلند شد و ضربه سر او را والدس به شکلی ابتدایی دفع کرد. توپ مقابل پای تکیه کارلوس پویول قرار گرفت و او که با خونسردی قصد دفع توپ را داشت موفق نشد؛ سامی خدیرا از پشت توپ را زد و وارد دروازه والدس کرد.
صحنه آهسته این گل نشان می‌داد هنگامی که په‌په ضربه سر را زده، خدیرا در موقعیت آفساید قرار داشته، اما به هر حال گل پذیرفته شد.
بارسا در دقیقه ۲۶ موقعیتی فوق‌العاده یافت. پاس تماشایی لیونل مسی به چابی رسید ولی او در حالی که کاسیاس را پیش رو داشت ضربه‌اش را به بدن دروازه‌بان رئال کوبید و توپ به بیرون رفت و داور هم کرنری اعلام نکرد. در اواسط نیمه اول بود که باران شدیدی در ورزشگاه باریدن گرفت.
مسعود اوزیل در اواخر این نیمه موقعیتی عالی یافت اما خاویر ماسچرانو با تکلی دیدنی توپ را دور کرد.
بارسا از آغاز نیمه دوم به دنبال گل تساوی بود و در همان ابتدا پاس تیاگو آلکانتارا، که از ستارگان آبی و اناری پوشان بود، از دفاع حریف گذشت و به تی‌یو رسید اما او که از بدترین بازیکنان میدان بود با ضربه‌ای حیرت‌انگیز توپ را به آسمان زد. تی‌یو در طول بازی بسیار بد بازی کرد ولی تا دقیقه ۸۱ تعویض نشد!
چابی در دقیقه ۶۸ با شوتی محکم از راه دور تلاش کرد گل بزند اما ضربه او از کنار دروازه به بیرون رفت. این آخرین ضربه او بود و پس از اوت شدن توپ جایش را به الکسیس داد.
این تعویض بلافاصله جواب داد. در حمله بعدی بارسا بود که آندرس اینیستا، یکی دیگر از معدود بازیکنان خوب بارسا در این بازی توپ را با پشت پا به تی‌یو سپرد و او مطابق انتظار آن را به شکلی ضعیف زد و کاسیاس توپ را دفع کرد. آدریانو از راه رسید و شوت او هم پس از برگشت مقابل پای الکسیس قرار گرفت. ضربه این مهاجم شیلیایی در دهانه دروازه را کاسیاس برگرداند اما در برگشت خود او بود که دروازه خالی را گشود.
مادرید واکنشی بسیار سریع نشان داد. این بار مسعود اوزیل در یک ضد حمله با پاسی رویایی توپ را به رونالدو سپرد و این فوق ستاره پرتغالی که از تله آفساید گریخته بود دروازه والدس را که به اشتباه بیرون آمده بود باز کرد.
ژوزه مورینیو پس از این گل دست به دفاع و ضدحمله زد و از سرعت بازی کاست. دو تیم در اواخر دیدار موقعیت‌هایی داشتند که نتوانستند به گل تبدیل کنند، به ویژه رئال که با اشتباهات مدافعان بارسا چند بار موقعیت‌های خوبی داشت اما یک بار ضربه خودخواهانه کریم بنزما را والدس به خوبی گرفت و یک بار هم رونالدو از نزدیکی دروازه توپ را به بیرون زد. الکسیس هم در خط حمله بارسا بسیار تنها بود.
اکنون فاصله در صدر جدول به هفت امتیاز رسیده و سرنوشت قهرمانی تا حد زیادی مشخص شده. اما توجه دو تیم معطوف به لیگ قهرمانان خواهد شد، جایی که هر دو تیم دیدار رفت خود را در خانه حریفان باخته‌اند.
حالا این اتفاق افتاده و آقای خاص در یک بازی حیاتی، پیروز میدان در جدال با پپ شده است. بله! مورینیو یاد گرفته بود چگونه پیروز ال‌کلاسیکو شود.
