باراک اوباما دور دوم رياست جمهوري خود را در حالي آغاز کرد که مجموعه‌اي از طرح‌هاي جهاني را براي خود مطرح و وعده اجراي آنها را داد. اوباما در حالي تلاش داشته تا از اين مولفه‌ها براي تقويت شرايط دموکرات‌ها در انتخابات ميان دورهاي کنگره بهره گيرد که بررسي کارنامه هفته‌‌هاي اخير سياست خارجي آمريکا نشانگر بر باد رفتن روياهاي ادعايي وي است.
بخشي از طرح‌هاي آمريکا را دگرگوني در ساختار سياسي سوريه تشکيل مي‌داد که در وراي مذاکرات ژنو و نيز حمايت از گروه‌هاي تروريستي صورت مي‌گرفت. پيروزي‌هاي ارتش سوريه در حوزه ميداني و دستگاه ديپلماسي سوريه در ژنو عملا اين روياي اوباما را باطل ساخت به گونه‌اي که محافل رسانه‌اي و سياسي جهان از عقب‌گردهاي آمريکا در قبال سوريه خبر مي‌دهند.
روياي ديگر اوباما را مقابله با روسيه و چين تشکيل مي‌داد. وي چنان ادعا داشت که توانسته اين کشورها را در ساختاري سياسي در کنار خود قرار داده و حداقل از ميزان دشمني آنان بکاهد. در حوزه روسيه، تحولات اخير اوكراين ورود تمام قد روسيه در مقابله با تحرکات غرب که با موفقيت نيز همراه بوده، نشان داد که اوباما نيز توان تسليم‌سازي مسکو را نداشته است.
اکنون افکار عمومي و سياستمداران آمريکايي، سياست‌هاي اوباما را مسئول قدرت‌يابي روسيه و ناکامي کشورشان در تحولات اوکراين مي‌دانند. چالش اوکراين براي اوباما چنان بوده که آمريکا براي خروج از بحران مذکور به اروپا و ناتو و حتي سياست تحريم عليه مسکو روي آورده که نشانگر ناتواني و ضعف واشنگتن در برابر مسکو مي‌باشد. بعد ديگر شکست اوباما را در معادلات سازش مي‌توان مشاهده کرد. اوباما از سال ۲۰۱۳ جان‌کري وزير امور خارجه آمريکا را مسئول پيگيري مذاکرات سازش نمود و وي نيز ۱۳ سفر به منطقه داشته است در حالي که در سطوح ديگر نيز آمريکا در اين عرصه فعاليت نموده است. شکست مذاکرات سازش را نوعي ناکامي اوباما در معادلات غرب آسيا (خاورميانه) مي‌توان برشمرد چرا که اين مذاکرات رويکرد کشورهاي عربي در قبال آمريکا را نيز نشان مي‌دهد که با نتيجه دلخواه اوباما همراه نشد.
بعد ديگر سياست ادعايي اوباما را رويکرد به مذاکره با ايران در قالب گروه ۱+۵ تشکيل مي‌داد. با توجه به نگاه مثبت مردم آمريکا و افکار عمومي جهاني بر لزوم رويکرد تعاملي با ايران، اوباما سعي کرد تا از اين مساله به عنوان ابزار براي جلب رضايت مردمي بهره گيرد به گونه‌اي که در ماه‌هاي اخير ادعاهاي متعددي را در رويکرد به ايران مطرح کرده است. وي درحالي با سياست تهديد و تشويق به دنبال اجراي روياي خود بوده که عملکردهاي کنگره در اصرار تشديد فشارها و تحريم‌ها به ايران مي‌رود تا روند مذاکرات ايران و ۱+۵ را تحت تاثير قرار دهد که نتيجه آن فرو ريختن بعد ديگر روياهاي اوباما خواهد بود. اوباما و حزب دموکرات در حالي به استقبال انتخابات ميان دورهاي مي‌روند که سياست‌هاي اوباما دستان خالي آنها را به همراه داشته که استمرار آن شکست دموکرات‌ها در انتخابات را رقم خواهد زد.
