تا همین یکی دو ماه پیش بود که نه تنها مسئولان بلکه اکثریت بالاتفاق ارگان‌های دولتی و یا وابسته به آن تره هم برای پروتکل‌های بهداشتی از جمله زدن ماسک خرد نمی‌کردند و وعاظ غیرمتعظ بر آن بودند که این امر حتی در بعضی از مراکز خدمات بهداشتی هم جاری بود اما مرور زمان باعث شد تا حضور خطر را در کمین خود لمس کنند زیرا تعداد قابل توجهی از کارکنان ادارات و شرکت‌ها و مؤسسات وابسته به دولت ازجمله بانک‌ها به این ویروس مبتلا و حتی فوت کردند.
در حال حاضر هیچ‌یک از مسئولان خرد و کلان را نمی‌توان یافت که بر زدن ماسک تأکید مؤکد نداشته باشند و البته اقدام پسندیده‌ای است که می‌تواند راهگشای مشکل لاینحل و پیچیده‌ای با عنوان کووید ۱۹ باشد به شرطی که رطب‌خوردگانی نباشند که این‌گونه آن را منع می‌نمایند.
شاید یکی از دلایل بارز بعضی از شکست‌های اقتصادی کشور طی این سال‌ها احساس غلطی است که به بعضی از مدیران القاء می‌شود تا خود را تافته‌ای جدا بافته از جامعه بدانند و همانگونه عمل نمایند که ملکه آنتوانت در پاریس انجام می‌داد زیرا وقتی در کالسکه سلطنتی می‌نشست تا خیابان شانزه لیزه را سپری نماید و شاهد فقرایی در پیاده‌رو باشد که از فرط گرسنگی بی‌حال شده یا مرده‌اند و از کالسکه‌چی علت را جویا شود و جواب بگیرد این‌ها نان ندارند و ملکه بگوید کیک بخورند!
و این داستان سرگذشت واقعی بعضی از مدیران طی این سال‌هاست که پیش خود می‌اندیشند مرگ خوبست اما برای همسایه و باور ندارند کووید ۱۹ با چشم‌های بسته به‌سوی طعمه‌های خود می‌رود. امروز اگرچه وظائف زیرمجموعه وزارت بهداشت و آموزش پزشکی را می‌توان به روایتی حساس‌ترین دستگاه کشور دانست اما هریک از ارگان‌ها و نهادهای دولتی به فراخور حال خود با مسئولیت خطیرتر از قبل روبرو هستند زیرا وزارت بهداشت جورکش بی‌تعهدی بعضی دیگر از زیرمجموعه‌هایی است که پروتکل‌ها را به نحو مطلوب اجرا نکرده تا بدآموزی هم به همراه داشته باشد.
اصولاً باید این مسئله برای همه مدیران ریزودرشت جا افتاده باشد که تغییر سبک زندگی مختص آحاد جامعه نیست که دستگاه‌ها هم باید از آن تبعیت نمایند و برای مثال جلسات و بازدیدهای خود را نیز با استفاده از ویدئو کنفرانس‌ها انجام دهند، بخصوص اگر جنبه تشریفاتی داشته و نیازمند حضور فیزیکی و لمس مشکلات و حل معضلات نباشد.
بنابراین فصل نان قرض دادن‌ها سپری شده و اگر نیاز به تبریک و تهنیت و تسلیت باشد می‌بایستی از همین طریق انجام گردد که روزها و هفته‌های بزرگداشت بسیارند و هر نوع دورهمی به مناسبت آن‌ها هرچند محدود هم باشد خطرآفرین است. امسال روز خبرنگار که مصادف با ۱۷ مرداد و شب عید غدیر خم بود همانند دیگر مراسم‌های جاری می‌رفت تا فدای رعایت فاصله‌های فیزیکی باشد و این اصحاب رسانه بودند که خود را واعظان رعایت فرض می‌کردند و بنابراین هیچ انتظاری از متولیان به منظور ایجاد اجتماع نداشتند.
اما سه روز قبل از آن شهردار، مدیرکل آموزش و پرورش و یکی دو تن از مدیران و حضور یکی از اعضاء شورای اسلامی شهر اصفهان که دستی هم بر آتش رسانه دارد ضمن مراجعه به مجتمع مطبوعاتی شهر و در معیت تعدادی به بازدید از واحدهای مختلف آن که شامل خبرگزاری‌ها و دفاتر رسانه‌های متنوع است پرداخته و در نشست‌های بدون رعایت فاصله فیزیکی آن‌ها همراه با پذیرایی شرکت می‌کنند تا غیرمتعظ بودن گروهی معدود که خود را واعظان رسانه می‌دانند به نمایش بگذارند که چگونه و بی‌پروا در مقابل دوربین خبرنگاران مخبران خبرگزاری خود خاطره کشف حجاب رضاشاهی را با حذف ماسک از صورت به نمایش می‌گذارند!
نویسنده: حسن روانشید
