انقلاب اسلامی علی‌رغم همه مشکلاتی که از بیرون به آن تزریق می‌شود و ضعف‌هایی که از درون باعث بروز مشکلات شده است، پیشرفت‌های چشمگیری در زمینه‌های گوناگون داشته است.
هر آنچه که تاکنون پس از انقلاب به دست آمده بدون حمایت از سوی کشورهای خارجی و در شرایط سخت تحریم و تهدید بوده است، تا پیش از انقلاب اسلامی، رژیم شاه از حمایت‌های گسترده آمریکا برخوردار بود، حمایت‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی آمریکا از رژیم پهلوی بسیار گسترده بود، اما نه در راستای بهبود اوضاع اقتصادی، صنعتی و معیشتی مردم جامعه بلکه برای ثبات در حاکمیت رژیم صورت می‌گرفت.
آنچه که از سوی بیگانگان در حمایت از شاه انجام می‌شد در راستای ماندگاری رژیم وابسته او بود تا آمریکا و کشورهای اروپایی بهره لازم را از منابع ایران ببرند، ایران پیش از انقلاب اسلامی، همچون گاو شیردهی بود که از سوی آمریکا و اروپا دوشیده می‌شد و سرانجام انقلاب اسلامی دست بیگانگان را از کشور کوتاه کرد.
خشم آمریکا و غرب از جمهوری اسلامی ایران به همین خاطر است، سال‌ها است که آنها دیگر نمی‌توانند از منابع ایران ارتزاق کنند، به همین خاطر سیاست دشمنی و توطئه را درپیش گرفته‌اند.
آیا می‌توان تصور کرد که اگر انقلاب نشده بود و همچنان رژیم شاه در ایران حاکم بود، فناوری هسته‌ای در ایران شکل می‌گرفت و می‌توانست در این زمینه پیشرفت‌های چشمگیری داشته باشد؟ پیشرفت‌هایی که از درون و با همت دانشمندان جوان هسته‌ای کشور به دست آمده است.
قطعاً و یقیناً آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها که خود دارای فناوری هسته‌ای هستند، هیچگاه رژیم شاه را برای رسیدن به این تکنولوژی یاری نمی‌کردند، سال‌ها یک نیروگاه هسته‌ای در بوشهر قرار بود ساخته شود، اما همین نیروگاه نیز در زمان انقلاب به ثمر رسید.
بسیاری از مردم به خاطر دارند، پیش از انقلاب اسلامی، پزشکانی از کشورهای هند و حتی پاکستان در مراکز درمانی و بیمارستانی کشور حضور داشتند، دلیل این اتفاق کمبود پزشک داخلی در کشور بود، این موضوع باید در یاد آنهایی که در آن دوران زندگی کرده‌اند باشد، حتی پزشکان هندی پس از انقلاب نیز در ایران بودند تا این که دانشگاه‌های پزشکی کشور توانستند پزشک مورد نیاز مراکز درمانی و بیمارستانی ایران را تربیت کنند و سال‌ها است که نه تنها از پزشکان هندی و پاکستانی در ایران خبری نیست، بلکه علوم پزشکی ایران در دنیا زبانزد است.
پیش از انقلاب، رژیم شاه درآمد سرشاری از فروش نفت به دست می‌آورد، در حالی که جمعیت ایران ۳۵ میلیون نفر بود، اما فقر، کمبود امکانات، رسیدگی نکردن به روستاها و دیگر شهرهای کشور، نبود برق، تلفن و گاز در برخی شهرها و روستاهای ایران شرایط زندگی را در آنها بسیار دشوار کرده بود. حتی بسیاری از راه‌های بین شهری و روستایی نامناسب بود و دسترسی به برخی از آنها به سختی انجام می‌شد.
چهل سال عمر انقلاب، در مقایسه با دوران پهلوی، با همه مشکلات و سختی‌ها، شکوفایی و پیشرفت را به همراه داشته است، که اگر برخی ضعف‌ها و قصورها در مدیریت‌ها نبود، پیشرفت و ارتقای جایگاه جمهوری اسلامی ایران در بسیاری زمینه‌ها افزایش می‌یافت، نمی‌توان منکر برخی کم‌کاری‌ها و کارشکنی‌ها بود، این موضوع مسدله‌ای نیست که بتوان آن را کتمان کرد، اما با وجود این، شاهد پیشرفت در بسیاری زمینه‌ها بوده‌ایم که همین پیشرفت‌ها و پیروزی‌ها است که دشمن را خشمگین‌تر کرده است.
نگاهی به حوزه نظامی می‌تواند ابعاد دیگری از موفقیت‌های بزرگ ایران را در انقلاب اسلامی نشان دهد. هنگامی که جنگ علیه ایران آغاز شد، پس از گذشت مدتی از آن، کمبودهای نظامی در جبهه‌ها آشکار گشت، علی‌رغم آن کمبودهای شدید، این ایران بود که دشمن را از خاک خود بیرون کرد و پیروز میدان جنگ شد و اکنون شاهد خودکفایی در همه عرصه‌های نظامی هستیم.
شاخص پیشرفت‌های نظامی نیروهای مسلح ایران، موشکی است، موشک‌های ایران عاملی برای بازدارندگی مقابل تهدیداتی است که همواره ایران را با خطر جنگ مواجه می‌کند، امروزه اکثریت مردم ایران از وجود چنین قدرتی حمایت می‌کنند و خواهان ادامه پیشرفت در این زمینه هستند. برای همین است که دشمنان درپی برچیدن توانمندی موشکی ایران هستند، پیشرفت‌های موشکی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران نیز حاصل تلاش نیروهای داخلی به ویژه شهید تهرانی مقدم است و یک دستاورد بومی است.
دستاوردهای ایران پس از انقلاب اسلامی بسیار فراوان است، بی‌انصافی است که تنها به نقاط ضعف پرداخته شود و از دستاوردهای بزرگ انقلاب سخنی به میان نیاید، ضعف‌ها وجود دارد، حتی در کشورهای پیشرفته دنیا نیز، مردم جامعه رضایت کامل و حتی نسبی از شرایط زندگی خود ندارند، در حالی که آنها در شرایط سخت و دشوار جمهوری اسلامی ایران قرار نداشته‌اند. اما می‌توان در همین شرایط نیز با مدیریت‌های صحیح، مدیریت انقلابی و جهادی به گونه‌ای عمل کرد که وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور بسیار مناسب‌تر باشد و این امر اتفاق خواهد افتاد.
نویسنده: سیاوش کاویانی
